پرسپوليس آنتيك

بسياري هنوز حسرت پرسپوليس دهه هاي 60 و 70 را مي خورد تيمي كه مي توانست با درخشش ستارگاني چون درخشان و عربشاهي و محمد خاني و فتح آبادي و محرمي و پنجعلي و مرتضي فنوني زاده و كرماني … غوغائي در هر بازي به راه اندازد . بايد بگوئيم شايد پرسپوليس دهه 80 چون پرسپوليس دهه هاي 60 و 70 نمايش مقتدرانه نداشته باشد اما به طور حتم نوع گفتار و كردار و انديشه هاي اين تيم چون پرسپوليسي است كه به قول علي پروين در صندوق عقب يك تاكسي نارنجي سالهاي دور جا بشود با هم نگاهي به حرفهاي اين روزهاي مسئولين پرسپوليس كه ناشي از افكارشان بوده و نتايج مفتضحانه اي چنين پديد مي آورند مي افكنيم

1/ تيم ب

مدير عامل باشگاه مي گويد كه اگر بازيكنان كم كاري كنند به تيم ب منتقل مي شوند حكايت تيم ب جناب مدير عامل ما را به اين انديشه مي اندازد كه مگر تيم پرسپوليس چون دهه 60 و 70 آنقدر مهره دارد كه قادر هست اين چنين تصميمي بگيرد “؟ شب بازي با ملوان علي دائي در پاسخ به سوال جواد خياباني كه مي پرسيد چرا غلامرضا رضائي را تعويض نكرديد ؟ رسما اعلام كرد كه اختلاف بين بازيكنان روي نيمكت با اصلي ها خيلي زياد هست حالا چگونه اين تيمي كه حتي به اندازه يك تيم اصلي در يك بازي با تيم سيزدهم جدول بازيكن قابل ندارد مي تواند تيم ب داشته باشد نكته اي است كه بايد از آقايان پرسيد

2/ انتخاب بازيكن

حال از علي دائي مي پرسيم چگونه تيم نيروي كافي ندارد ؟آيا خود شما در دهه هاي 60 يا 70 زندگي مي كرديد كه در فصل نقل و انتقال كه مي دانستيد در سه جبهه ليگ و جام جذفي و بازيهاي آسيائي بايد بازي كنيد باز هم با غرور از گرفتن بازيكنان سر باز زديد و لابد چون آن سالهاي دور به اين فكر بوديد كه بازيكن بايد التماس كند تا به تيم پرسپوليس آيد ؟ به چه دليل پرسپوليس در فصل نقل و انتقال پيش فصل دروازه باني چون رحمان احمدي گرفته است كه به نوعي وحيد قليچ سالهاي دور را تداعي مي كند ؟ چرا پرسپوليس چون دهه 60 آنقدر مغرور عمل كرده كه حالا به اين روزبيافتد كه در نيم فصل اول و براي بازي در برابر تيم ملوان بازيكن كافي نداشته است كه رضائي خسته را عوض كند ؟

3/ انتخاب كادر فني

حكايت استقلال مربي با ديكتاتوري مربي فرق مي كند سال گذشته هم ديده شد كه علي دائي هم چون بسياري از مربيان فعلي باشگاهي و حتي ملي دوست ندارد مردان خبره اي در كنار خود داشته باشد و فرهنگ دشمن خودي كه به شدت در فوتبال ما رواج دارد آن گونه فكر و ذهن علي دائي را اشغال كرده بود كه چون پرسپوليس دهه 60 كه پروين تنهابايد حرف مي زند و همين تنها ” من حرف مي زنم ” او را به جائي رساند كه در آن بازي كذائي با ذوب آهن در ورزشگاه آزاد نداهائي شنيد كه نبايد مي شنيد اين پيله اي كه دائي به دور خود كشيده و مي گويد” نمي دانم چرا هر چقدر زحمت مي كشيم به نتيجه نمي رسد “نمي تواند دليلي جز تنهائي علي دائي چون آن علي نامي ديگر پرسپوليس داشته باشد ؟ مي گويند پرسپوليس كميته فني و يا كميته پيش كسوتان دارد مي پرسيم اين كميته ها تا چه حد به اين كادر فني و نوع تمرينها و برنامه ريزي براي تمرين و انتخاب بازيكن و نحوه قرار داد با امثال اوساله و آرفي و رحمان احمدي و محمد پروين و كريم باقري و مجتبي زارعي و مجتبي شيري و مهدي شيري و شكوري و جلال اكبري و .. نظارت داشته است ؟آيا كادر فني يك صدا نتيجه جز استيصال و درماندگي جز آنچه امروز پرسپوليس با آن دست به گريبان است مي تواند داشته باشد ؟ چه كسي به علي دائي مي توانست بگويد سيستم 1-4-1-4 نتيجه اي جز سپردن ميانه زمين به حريف نمي توانست داشته باشد ؟ چه كسي مثلث نوري و شيري و زارع را در ميدان مي گذارد ؟چه كسي اين همه تنوع در خط دفاعي را مي پسندد ؟ دفاع چپ سرخها چرا روزي ابراهيم شكوري و روز ديگر اكبري و روزگاري علي عسگر باشد و از فشنگچي كه بسياري معتقدند مي تواند يكي از بهترين چپهاي ايران باشد صرف نظر مي شود ؟

4/ تاكتيك تيمي

صرف نظر از چيدمان ضعيف مي خواهيم بپرسيم پرسپوليس در دقايق اول بازي با نفوذ مهم صاحب موقعيت شد چرا اين حركت كمتر مورد استفاده قرار گرفت ؟ چه اتفاقي افتاد كه محمد در كل بازي محو بود ؟ چرا پرسپوليس از جناح چپ اين حركات را نداشت ؟ علت فرستادن سانترها و كرنرهاي بلند بر روي دروازه ملوان آن هم در حاليكه بازيكناني چون پور غلامي و تاميني در آنجا حضور داشتند چه بود ؟ پرسپوليس چند بار ديگر بايد از عمق دفاع خود گل بخورد ؟ مي بينيد سيستم علي اصغري كه ياد آور روزگار كريم باوي و پايان رافت … است همچنان در پرسپوليس در حالي اجرا مي شود كه فوروارد اين تيم غلامرضا رضائي و نوروزي كوتاه قد هستند

5/ حرفهاي بازي

تماشاگران كه بازي را باخت مي بينند باز همان حرفهاي قديمي را مي زنند و با بي غيرت خواندن ياد آور بهانه هاي سالهاي دور پروين مي شوند ه هاي علي دائي هم در پايان بازي جالب است كه همه چيز را به گردن داور و بد شانسي مي افكند و بار ديگر پرسپوليسي را به ياد ما مي آورد كه ديدگان چشم تيله اي معروف آن روزگارش را پرخون مي كرد

و اين داستان ادامه دارد