پرسپوليس كليشه اي دايي

هرچه قدر هم که در باخت برابر ملوان ، استقلال و مس داوران و اشتباهات آنان را مقصر قلمداد کنیم ، ثبت 19 گل خورده و دوازدهمین خط دفاع لیگ برتر به هیچ عنوان در حد و اندازه های نام بزرگ پرسپولیس نیست.
 
پرسپولیس امسال را می توان پرسپولیسِ کلیشه ای دایی لقب داد که از روش استفاده کرنرها گرفته تا زمان و بازیکنان تعویضی همه و همه قابل پیش بینی است.
 

انگار دایی اصلا به شرایط جاری بازی توجهی ندارد . اینکه هفته گذشته حلافی در رشت به میدان آمده و گل پیروزی بخش پرسپولیس را به ثمر رسانده چه تضمینی وجود دارد که وی بتواند در میان عقیلی و حسینی بلند قامت هم سر بزند و ناجی تیمش شود؟ در شرایطی که پرسپولیس احتیاج به فشار و گلزنی در خانه خودی دارد و یکی از اصلی ترین روش های گشودن دروازه حریف در بازی مستقیم با مهاجم نوک می باشد ، بر مبنای چه استدلالی بازیکنی چون اشپیتیم آرفی که لازمه پیاده سازی این برنامه است در ابتدای نیمه دوم از ترکیب بیرون کشیده می شود؟

 

و بدتر آنکه غلامرضا رضایی خسته که در نیمه اول پایه گذار گل تساوی سپاهان بود ، در زمین باقی می ماند و تا پایان نود دقیقه کوچکترین اثر مثبتی از خود بروز نمی دهد.

کلیشه تعویض فصل گذشته پرسپولیس را هنوز همه به یاد دارند . چه پرسپولیس جلو بود ، چه مساوی و یا نتیجه را واگذار کرده بود ، تحت هر شرایطی مجتبی زارعی در اواسط نیمه دوم به میدان می آمد! حالا این کلیشه تبدیل به تعویض امیرحسین فشنگچی شده است ، فارغ از اینکه وی چه عملکردی در دقایق پیشین داشته است ، منصوری در نیمه دوم جایگزین او می شود و در اکثریت قریب به اتفاق مسابقات هم نتوانسته است تغییری در روند حرکتی پرسپولیس به وجود بیاورد .

این مسئله وقتی بغرنج تر می شود که بدانیم در بیشتر مسابقات ماه های اخیر پرسپولیس ، فشنگچی ، یا گل زده یا پاس گل داده و یا حداقل نفوذهای قابل قبولی داشته و باعث آزار سمت راست خط دفاعی رقبای پرسپولیس شده است . نمونه بارز این اشتباه ؛ تعویض فشنگچی و منصوری در دربی شصت و نهم پایتخت بود که عملا باعث از کار افتادن جناح چپ پرسپولیس شد .

کلیشه دیگری که در فصل جاری گریبان پرسپولیسِ دایی را گرفته است عقب کشیدن ناگهانی پس از به ثمر رساندن گل و از دست دادن نتیجه است . نتیجه این مسابقه وقتی فاجعه بارتر نمود پیدا میکند که بدانیم تقریبا 70 درصد موقعیت های گل سپاهان در بازی برابر پرسپولیس تبدیل به گل شده ، یعنی نتیجه ای در قواره های ورزش بسکتبال!
 
غلامرضا رضایی که بازیکن جلوی پرسپولیس است ، در نتیجه ی همین تفکر تیمی به ناگاه در منقطه ی خط دفاعی پرسپولیس دیده می شود و پر واضح است که این مهاجم از وظایف و احتیاط های یک مدافع آگاهی بسیار پایینی داشته و در این منطقه خطرناک مشغول دریبل زنی شده و موقعیت مسلّم گل را تقدیم سپاهانی می کند که تا آن دقیقه نه توانسته بود موقعیت گلی روی دروازه پرسپولیس خلق کند و نه حتی یک ضربه کرنر روی دروازه پرسپولیس به دست آورده بود.

مشکل اساسی دیگر در بازی پرسپولیس روش بازی این تیم است . پرسپولیس وقتی که باید سرعتی بازی کرده و از عمق نفوذ کند ، مستقیم و هوایی بازی می کند و وقتی عقب میفتد و این شیوه کارایی لازم را به دلیل دفاع فشرده حریف از دست می دهد عناصر تخصصی گلزنی خود را بیرون کشیده و دست از بازی مستقیم و هوایی می کشد! نتیجه آن می شود که نفوذهای کور نه تنها راه به جایی نمی برد ، بلکه موقعیت ضدحمله و گلهای بعدی را برای رقبا فراهم می آورد.

اشتباه بزرگ پرسپولیس در هفته های ابتدایی لیگ امسال در بازی دادن به یک مهاجم سرعتی و کوتاه در نوک خط حمله در بازی های اخیر با ورود آرفی به ترکیب اصلی و تمایل رضایی به سمت راست و ترکیب بازی وی با نوروزی به خوبی حل شده و نتایج درخشانی را برای این تیم رقم زد ، اما نبود نوروزی ، خستگی رضایی ، نداشتن مکمل(غیبت یکی در میان نوروزی و رضایی) و سانترهای بی هدف از جمله عواملی بود که دست به دست هم داد تا خط آتش پرسپولیس ناکام تر از هر زمانی در فصل بوده و دو شکست پیاپی برای پرسپولیس در لیگ برتر برابر مس و سپاهان رقم بخورد.

اما گذشته از روش های رسیدن به دروازه حریف و گلزنی ، معضل اصلی پرسپولیس در تعویض پیروزی ها با شکست و تساوی ؛ در حفظ نتیجه و تزتزل خط دفاعی آن بوده است. هرچه قدر هم که در باخت برابر ملوان ، استقلال و مس داوران و اشتباهات آنان را مقصر قلمداد کنیم ، در مسابقات متعدد دیگر که پرسپولیس پیروزی را با شکست و یا تساوی عوض کرده عملکرد ضعیف خط دفاعی این تیم تحت فشار کاملا مشهود بوده و ثبت 19 گل خورده و دوازدهمین خط دفاع لیگ برتر به هیچ عنوان در حد و اندازه های نام بزرگ پرسپولیس نیست.

هرچه در ابتدای فصل نوشتیم که این دفاع پاشنه آشیل پرسپولیس 88 بود و تزریق یک نورمحمدی به آن نمی تواند معجزه گر باشد ، کمتر به نتیجه رسیدیم تا یک مدافع شش دانگ دیگر به مرکز خط دفاعی پرسپولیس اضافه شود . تاسف بارتر آنکه در این شرایط فقر بازیکن ، از سرمایه های موجود هم به نحو احسن استفاده نشده و معدود دارایی های این منطقه کنار گذاشته می شوند.
 

به همه ی این ایرادهای متعدد پرسپولیس چاشنی بدشانسی هم که اضافه شود رتبه چهارم هفته شانزدهم را برای سرخپوشان تهرانی رقم می زند. سپاهانی که یک ماه در شرایط مسابقه لیگ برتر نبوده برابر پرسپولیس به شش موقعیت گل رسیده و چهار تای آن را تبدیل به گل می کند اما شاهین بوشهر در دو بازی متوالی نزدیک به 20 موقعیت برابر آبی پوشان تهرانی خلق می کند اما دریغ از یک گل زده ، و صعود استقلال به رتبه دوم جدول رده بندی در پایان هفته شانزدهم.

عملکرد پرسپولیس 89 در فاصله یک هفته به پایان نیم فصل به شدت سینوسی بوده . در برخی هفته ها هرچه اشکال که قابل شمردن بوده در قامت این تیم دیده می شده و در هفته هایی که رقبا را به زانو درآورده آن قدر بی نقص عمل کرده تا بهت و درماندگی ما را در پیدا کردن اشکال اصلی نوسان آن در نتیجه گیری در پی داشته باشد .
 

نداشتن برنامه برای شرایط متفاوت مسابقات مختلف و یا نداشتن عناصر لازم برای پیاده کردن برنامه های تاکتیکی می تواند یکی از اصلی ترین دلایل آن باشد . وقتی پرسپولیس تمام عناصر موجود خود را به طور کامل در اختیار داشته و به بهترین شکل از آنان استفاده کرده نیجه مثبت گرفته و هرگاه مانند امروز چند تن از مهره های خود را در اختیار نداشته و از مهره های موجود هم به درستی استفاده نکرده چنین فاجعه هایی را در نتیجه گیری رقم زده است.

دیگر از کمبودها نمی گوییم چون فصل نقل و انتقالات نیم فصل هم رو به پایان است و بی فایده..

----------------------------------

نويسنده : حسن مهدوي