پرسپوليس و «ذهن زشت»!

وقتي 90 درصد مردم، منتظر شکست هستند!

1- در آستانه رويارويي سرنوشت ساز پرسپوليس با بنيادکار در ازبکستان، سايت رسمي اين باشگاه دست به يک نظرسنجي زد و از هواداران پرشمار اين تيم خواست بازي امروز سرخپوشان را پيش بيني کنند. نتيجه اين راي گيري اينترنتي اما، حيرت انگيز بود؛ نزديک به 90 درصد کاربران سايت باشگاه، شکست تيم محبوب شان در آوردگاه بنيادکار را پيش بيني کردند و به اين ترتيب پيغامي روشن براي مسؤولان تيم فرستادند. اينکه طي ماه هاي اخير چه اتفاقي در پرسپوليس رخ داده که حالا حتي از همان خوشبيني هاي متعصبانه متداول هم خبري نيست و هواداران اين تيم با اکثريت قاطع به استقبال يک شکست ديگر مي روند، البته توضيح چندان پيچيده اي ندارد. سرخپوشان در طول ليگ دهم بيش از يک سوم مسابقات خودشان را به رقبا واگذار کرده اند و به اين ترتيب رقم خوردن باختي ديگر در يک ديدار دشوار آسيايي ابدا نمي تواند دور از ذهن باشد!
2 - اتفاقا شايد بخشي از فلسفه نگون بختي هاي اين روزهاي پرسپوليس، با توجه به نتايج جالب توجه همين نظرسنجي قابل تفسير باشد. حادثه اي که اين روزها در اين باشگاه رخ داده، خو گرفتن بازيکنان، مربيان، مديران و حتي هواداران به شکست است؛ آنجا که ديگر نه علي دايي از به ثبت رسيدن دهمين باخت فصل تيمش شوکه يا عصبي مي شود و نه حبيب کاشاني به فرارسيدن آينده اي بهتر اميد مي بندد. در چنين فضايي طبيعي است که طرفداران تيم نيز کاملا به موضوع عادت کنند و با غيبت معني دارشان روي سکوها يا راي دادن شان به شکست پرسپوليس، نشان بدهند که انتظار ديگري از تيم محبوب شان ندارند. روحيه تهاجم و برتري جويي که روزگاري از آن به عنوان راز موفقيت اين قطب بزرگ فوتبال کشورمان ياد مي شد، حالا تبديل به خوي انفعال و اعتياد به شکست شده است و با اين اوصاف، چه جاي تعجب دارد اگر هر روز باختي تازه تر در کارنامه اين تيم ثبت شود؟
3 - حقيقت آن است که آدم ها با تفکرات و ذهنيات شان زنده اند و زندگي مي کنند. دانش پزشکي ثابت کرده است «ذهن بيمار»، «جسم بيمار» را در پي مي آورد و هيچ دليلي ندارد که اين قاعده شامل مجموعه اي انساني مثل يک تيم فوتبال هم نشود. غير از مشکلات عيني و نواقص فني، اين پرسپوليس از روح و رواني مريض و افسرده نيز رنج مي برد که همين مساله در بسياري از مواقع، عملا گريز از ناکامي را غيرممکن مي کند. آنها مدام مي بازند، اما زهرآگين تر از خود اين شکست ها، گفتار و رفتار مسؤولان فني تيم است که دست از عجز و لابه برنمي دارند و مدام تيم خودشان را تحقير مي کنند. وقتي علي دايي پس از هرکدام از ناکامي هاي تيمش، از اينکه نمي تواند به ليونل مسي تلفن بزند و او را به تهران بکشاند(! ) شکايت مي کند و يا جاي يک «دايي بازيکن» را در تيمش خالي مي بيند، بازيکنان اين تيم با کدام روحيه مبارزه و جنگندگي بايد به مصاف رقيبان بروند؟ اين روزها باخت و تلخکامي، ملکه ذهن پرسپوليسي ها شده و تا زماني که اين فضاي فکري تغيير نکند، بعيد است اين تيم از پيله شکست بيرون بيايد.
4 - عصر امروز پرسپوليس در سومين ديدارش در چارچوب مسابقات ليگ قهرمانان آسيا به ميدان مي رود و پنجه در پنجه ميزبان ازبکش مي اندازد. اين در حالي است که از همين حالا، اکثريت مطلق هواداران نماينده کشورمان، شکست سرخپوشان را در اين مسابقه پذيرفته اند و بي گمان همين روحيه، کار شاگردان دايي را سخت و سخت تر مي کند. وقتي انديشه تسليم شد، تسخير فيزيکي دشمن کار چندان سختي نخواهد بود. رئال مادريد به عنوان پرافتخارترين تيم اروپا، براي نزديک به يک دهه درگير طلسم مرحله يک هشتم نهايي ليگ قهرمانان شده بود و هر سال با ذهنيت منفي اش نسبت به اين موضوع، دقيقا در همين مرحله از گردونه اين رقابتها کنار مي رفت، اما امسال به کمک روحيه برتري جويي و تفوق طلبي خاص خوزه مورينيو، سرانجام اين سنت شکسته شد و مادريدي ها توانستند با تحميل شکستي سنگين به گربه سياه شان -ليون فرانسه- سرانجام به مرحله بعد بروند. حکايت پرسپوليس هم بي کم و کاست همين است. شايد حالا آنها بيشتر از هر چيز ديگري محتاج يک «شوک» رواني مثبت هستند تا در ناخودآگاه شان باور کنند مي توانند ناکام نباشند و عادت به شکست را کنار بگذارند. آيا اين شوک، به موقع به بيمار ما وارد مي شود، يا همه دست روي دست مي گذارند تا کار از کار بگذرد؟