پرسپوليس چرا هر روز آب مي شود

از مديريت مدرسه تا مديريت باشگاه

پرسپوليس چرا هر روز آب مي شود؟

پرسپوليس در تبريز چهارمين باخت متوالي خود را برابر تراکتورسازي تجربه کرد تا وضعيت اين تيم بحراني تر از هفته گذشته شود.

تيمي که مدعي قهرماني در ليگ دهم حرفه اي بود، حال شکست هاي متوالي خانگي و خارج از خانه را تجربه مي کند تا هر هفته شاهد نزول اين تيم در جدول باشيم.

پرسپوليس اين روزها نتيجه نمي گيرد. چرا؟

پرسشي که در ذهن هواداران اين تيم نقش بسته اين است که چرا تيم علي دايي با وجود ستارگان و امکاناتي که در اختيار دارد، نمي تواند نتيجه بگيرد و در هر بازي شاهد نزول فني و کيفي اين تيم هستند. پرسپوليس در تبريز خودش را به آب و آتش زد، اما نتوانست راه به جايي ببرد و در نهايت به بن بست خورد و هفتمين شکست فصل را در کارنامه اش ثبت کرد.

پاسخ به اين سؤال را بايد در گذشته اين تيم جستجو کرد.

بايد به فرهنگ حاکم بر اين باشگاه رجوع کرد تا متوجه شويم سنگ بناي اين تيم را چه کسي و با چه معياري گذاشته و تيم حال حاضر با آن فلسفه بدوي چقدر فاصله گرفته که امروز به زنگ تفريح حريفان تبديل شده است. چرا در گذشته پرسپوليس با تيمهاي بزرگ دنيا بازي مي کرد و با اقتدار در زمين حاضر مي شد، اما امروز به پيکان ته جدولي هم نه نمي گويد و 3 بر صفر مي بازد و خم به ابرو نمي آورد.

نگاهي به سالهاي ابتدايي حيات پرسپوليس نشان مي دهد بنيانگذاران باشگاه با نظم و ديسيپلين خاص خود سنگ بناي حرفه اي شدن اين باشگاه را گذاشته بودند و تمام تلاش خود را به کار مي بستند تا بازيکنان باغيرت و تعصب مثال زدني براي موفقيت اين تيم مردمي تلاش کنند.

آن روزها پول نبود، اما علي عبده به واسطه تحصيلات و تجربه بالاي خود کاري کرده بود که بازيکنان تيمش فوتبال را به صورت حرفه اي و براي کسب افتخارات بيشتر بازي کنند.

بنيانگذار پرسپوليس توجه خاصي به مسائل اخلاقي بازيکنانش داشت و به هيچ عنوان اجازه نمي داد بازيکنان پرسپوليس به بيراهه بروند. اتفاقي که در آن سالها افتاد براي نسل امروز هم مي تواند جالب توجه باشد.

عکس تبليغاتي مرحوم صفر ايرانپاک در کنار يکي از مانکن هاي وقت که در حال تبليغ کالا بودند، روي جلد يکي از مجلات وقت چاپ شد که اين حرکت با واکنش مرحوم عبده همراه شده بود. ايرانپاک وقتي به باشگاه بولينگ پرسپوليس مي رسد، با سيلي محکم وي مواجه مي شود که باعث مي شود از شدت درد به خودش بپيچد.

مالک باشگاه پرسپوليس به ستاره تيمش مي گويد:

«اين سيلي را زدم تا بفهمي و بداني که تو ستاره تيم بزرگ و مردمي پرسپوليس هستي و نبايد کنار يک مانکن تبليغاتي دستمال کاغذي تبليغ کني.»

آري، پرسپوليس چنين تاريخي پشت خودش دارد و امروز متأسفانه از آن فلسفه وجودي فاصله گرفته است.

امروز در اين تيم چه اتفاقي مي افتد؟ بازيکنان پرسپوليس که اکثر آنها يک يا 2 سال در اين تيم سابقه دارند، چطور بايد با فرهنگ حاکم بر پرسپوليس آشنا شوند و بدانند کجا و در چه تيمي بازي مي کنند؟ چه کسي و چگونه ارزش اين پيراهن را به آنها مي شناساند؟

تيمي که روزگاري تمام فوتباليست هاي ايران آرزوي پوشيدن پيراهن آن را داشتند و حتي بعضي از آنها پول مي دادند تا عضو اين باشگاه شوند، امروز با مبالغ چند صد ميليون توماني يک عده بازيکن درجه 2 و 3 را به خدمت گرفته است. بازيکناني که ديگر غيرت و تعصب را نمي شناسند و تنها چيزي که به آن پايبند هستند، پول است و متأسفانه بايد بگوييم اين پول هم بلاي جان آنها شده است.

بازيکنان ما زماني که وارد تيمهاي بزرگ مي شوند و قراردادهاي چند صد ميليوني امضا مي کنند اولين جايي که ياد مي گيرند، منکرات است.

بدون تعارف بگوييم تمام فوتباليست هاي سرشناس ما تمام عوامل منکرات محل از افسر نگهبان گرفته تا قاضي پرونده را مي شناسند. چرا؟

چرا بايد فوتباليست هاي ما با چنين محلهايي آشنايي کامل داشته باشند. روزگاري بود براي بازيکن پرسپوليس ننگ بود که در زمين بازي کارت زرد بگيرد، اما امروز مديران باشگاه هر روز در منکرات هستند و ريش گرو مي گذارند تا بازيکنان خود را بيرون بياورند و جالب است مي گويند براي حفظ آبروي تيم اين کار را مي کنيم.

روزگاري بنيانگذار باشگاه به خاطر يک عکس تبليغاتي ستاره تيمش را با سيلي نوازش مي کرد، اما امروز مديران باشگاه سند در دست منتظر تلفن هستند تا حفظ آبرو کنند و بازيکنان خود را از منکرات خلاص کنند.

از فرهنگ غني پرسپوليس چيزي به جاي نمانده و اين تيم آن قدر بي هويت شده که بازيکنان درجه 2 و 3 هم براي حضور در اين تيم مبالغ چند صد ميليوني طلب مي کنند و وقتي به اين تيم مي رسند، دنبال همه چيز هستند جز کسب افتخار و شادي هواداران.

آري، پرسپوليس کوچک شده، چون آدمهاي کوچک در اين باشگاه حضور دارند.

مدير مدرسه جايگاه مدير يک باشگاه بزرگ و مردمي را اشغال کرده و به همين دليل است که پرسپوليس هر روز ذليل تر و بدبخت تر مي شود.