پرسپوليس! پوست بينداز...

براي قرمزها که به چهار ميخ کشيده شدند

پرسپوليس! پوست بينداز...

پرسپوليس باخت... پرسپوليس مي‌بازد و شايد باز هم خواهد باخت! اين‌که يک تيم در يک مسابقه ورزشي ببازد شايد در نگاه اول اتفاقي عجيب نباشد اما براي پرسپوليسي که در تاريخ 41 ساله‌اش تاکنون 4 بازي پشت‌سر هم نباخته اما 4 بازي اخيرش در اين ليگ را مي‌بازد حتما اتفاق عجيبي خواهد بود.

اگر پرسپوليس با همين رويه ادامه دهد احتمالا بايد سال آينده را در ليگ دسته اول دنبال کند. پرسپوليس به مس مي‌بازد، مقابل سپاهان تحقير مي‌شود، به حملات پيکاني‌ها نه نمي‌گويد و در بازي آخرش مقابل تراکتورسازي 3 امتياز را به شاگردان فراز کمالوند که حدود‌30 دقيقه هم‌10 نفره بودند واگذار مي‌کند...

يک جاي کار پرسپوليس مي لنگد و شايد خود علي دايي هم بهتر از هر‌کس اين را مي‌داند!

پرسپوليس در 4 بازي اخيرش 9 گل خورده و تنها يک گل زده است؛ اين براي پرسپوليسي که زماني هجومي‌ترين تيم فوتبال ايران بود چيزي نه در حد فضاحت بلکه خود فاجعه است.

خوردن 25/2 گل خورده در هر بازي و زدن تنها 25 صدم گل زده در هر بازي براي پرسپوليسي که هجومي بوده و سرمربي کنوني‌اش هم بهترين گلزن تاريخ فوتبال است هيچ توجيه و دليل منطقي ندارد.

شايد حالا علي دايي افسوس بيشتري براي از دست دادن حوار ملامحمد مي‌خورد و احتمالا اين روزها بيشتر به اين فکر مي‌کند که چرا ميلاد ميداودي،کريم انصاري‌فرد، محمدرضا خلعتبري و ...در بين بازيکنانش نيستند.

حتي نيامدن عماد‌رضا به پرسپوليس هم بيشتر از گذشته ذهن سرمربي سرخ‌هاي تهران را درگير کرده است.

يک جاي کار پرسپوليس مي‌لنگد و اين را حتي دو‌آتيشه‌ترين هوادار اين تيم هم مي‌داند. پرسپوليس يک بازيکن سازنده ندارد؛ بازيکني که بتواند تيم را در لحظات بحراني مديريت کند و بتواند با بازي‌سازي، شاگردان دايي را از لاک دفاع به حمله رهسپار کند. اين براي دايي يک ضعف بزرگ است. حتي محمد نوري هم که از او انتظار مي‌رفت بتواند بازيکن سازنده پرسپوليسي‌ها باشد نتوانست از پس اين کار بر بيايد.

شايد بايد اين را در بدن ضعيف نوري جستجو کرد که از لحاظ بدني به آن شاخصه‌اي که بايد نرسيده است. در خط دفاع هم پرسپوليس بازيکن مي‌خواهد که شايد سکو برت بازيکن ماليايي بتواند ضعف‌هاي اين تيم را در دفاع پوشش بدهد چرا‌که نبايد مهم‌ترين خط هر تيم، پاشنه آشيلش باشد.

علي دايي باز هم وعده مي‌دهد؛ وعده قهرماني و مي‌گويد که براي پرسپوليس قهرماني مي‌آورد و مي‌رود.

 در نگاه اول حرف دايي شايد کمي دور از انتظار باشد اما او به عنوان يک مربي حرفه‌اي بايد هم اين را بگويد. بايد اشتياق را در بين بازيکنانش زياد کند تا مسخ نشوند. بازيکنان پرسپوليس نبايد به باخت عادت کنند.

 اين تيم به عنوان يکي از نماينده‌هاي ايران در ليگ قهرمانان آسيا بايد با حريفاني به مراتب قوي‌تر از تراکتورسازي بازي کند و دايي هم که همواره تشنه موفقيت است، مي‌داند که «‌براي به دست آوردن چيزهايي که تا به حال نداشته بايد کسي باشد که تا به حال نبوده است.»

پذيرش اشتباه نشان دهنده شجاعت هر فردي است و دايي در يکي، دو بازي اخير اقرار کرده که او و تيمش در نتيجه‌گيري مشکل دارند و اختلافش با فدراسيوني‌ها دليل بر عدم نتيجه‌گيري تيمش نيست.

 احتمالا اين حرف دايي را بايد به پاي رأي کميته انضباطي بگذاريم اما واقعيت چيز ديگري است. فدراسيوني‌ها خواسته و ناخواسته بد‌جوري به پرسپوليسي‌ها گير مي دهند به طوري که علي دايي هم در کنفرانس خبري پس از پايان بازي تيمش مقابل تراکتورسازي مي‌گويد که:

«‌داور بازي که در تهران و در بازي با ملوان جلوي چشم هواداران‌مان براي ما پنالتي مسلم نمي‌گيرد معلوم است که در جو تبريز به ضرر اين تيم پنالتي نمي‌گيرد!»

 البته انتخاب کريم باقري به عنوان مشاور فني افشين قطبي هم مي‌تواند دليلي بر لجبازي فدراسيون با دايي باشد چرا‌که بازيکني که به خاطر نيمکت نشيني(‌يا حالا به هر دليل ديگري) تيمش را ترک مي‌کند به جاي اين‌که توبيخ شود، سمتي در تيم ملي مي‌گيرد! بايد ديد حالا دايي با مشکلي که به مشکلات ديگر تيمش اضافه شده چه خواهد کرد و آيا مي‌تواند پرسپوليس را به ساحل آرامش بازگرداند يا نه...