پرسپولیس، آموزگار آنچه نباید بر یک باشگاه بگذرد

 کار ساده ای نیست که شما در یک لیگ حرفه ای فوتبال، نظامی از اقتصاد را تحمیل کنید که باشگاهی با 4 قهرمانی پی در پی را عاجز در پرداخت دستمزد موفق ترین مربی تاریخش ببینید. اقتصاد فوتبال با این میزان گرایش عمومی و راه های ساده و روشن درآمدزایی و مدل های تمرین شده و ساختارهای مالی امتحان پس داده، بدون تخریب عامدانه نمی تواند تا این اندازه ورشکسته شود و محصول موفقیت حرفه ای را بی اعتبار کند.

بعید است فرصتی باقی مانده باشد. پرداخت نشدن دستمزد برانکو ایوانکوویچ منجر به بسته شدن پنجره نقل و انتقالات و سپس جریمه های دیگر برای پرسپولیس خواهد شد و این یعنی قهرمانی، حتی 4 بار پی در پی در فوتبال ایران ریالی ارزش ندارد.
اقتصاد ورزش حرفه ای با قواعدی که در فوتبال ایران پیدا شده و از آن دست برنمی دارند، معانی عجیبی یافته و این وضعیت تغییرناپذیر به نظر می رسد، چون هیچ کوششی برای تغییر رفتار مالی باشگاه ها دیده نمی شود. اصرار و اصرار به حضور مدیرانی که زیسته ای در فوتبال ندارند و با همه زوایای مدیریتش غریبه اند، جز تردید در اینکه قرار بر باشگاه داری به همین روش های مرسوم است، گزینه دیگری باقی نمی گذارد. ممکن به نظر نمی آید که ورشکستگی این روش باشگاه داری که از دو دهه پیش هم سرنوشتش مشخص بود، هنوز باور نشده باشد اما تکرار این اغلاط اساسی را می بینیم و دیگر حیرت هم نمی کنیم، چون دچار همین عادت شده ایم.

باشگاهی با 4 قهرمانی پی در پی در پرداخت دستمزد موفق ترین مربی تاریخش آنچنان تأخیری ایجاد کرد که حالا با کاهش ارزش ریال در ایران باید چندین برابر روز خداحافظی با سرمربی، دستمزدش را پرداخت کند. این دستاورد جمعی تمام مدیران پرسپولیس در فصل اخیر است و آنها هر کدام می توانند بهانه های بی اهمیتی را مطرح کنند و به توجیه عملکرد خود بپردازند اما واقعیت این است که دیگر آنها حرفی برای طرح دراین باره ندارند و میزان تبحرشان در شغلی که صاحبش شده بودند نشان می دهد که توقعی غیر از این بیجا بود.

ممنوعیت استخدام مربی و بازیکن خارجی تنها با این پیش فرض عجیب که محصول استخدام موفق ترین مربیان و بازیکنان خارجی هم دستاورد اقتصادی برای باشگاه ها در فوتبال ایران ندارد، منطقی به چشم می آید، وگرنه هیچ نکته دیگری برای ساختن جلوه ای منطقی برای این تصمیم پیدا نمی کنید. در فوتبال ایران حضور مدیرانی که محصول تصمیمات شان، روش مدیریت شان و دستاورد اقتصادی شان همین ورشکستگی است، پذیرفته شده اما ورود مربی خارجی ممنوع می شود تا مبادا مدیران دست به کارهای پرزیان تری بزنند. این وضعیت کمی طنزآلود به نظر می رسد. این فقط پرسپولیس نیست که دچار این بحران هاست، پرسپولیس اما با کارنامه موفق 4 فصل اخیرش مثال روشن تری برای بحث است، روشن تر از این منظر که حتی طی 4 سال موفق، تمام زوایای سوءمدیریت را دارد. تصویری تمام قد است از آنچه نباید در یک باشگاه بگذرد.