پرسپولیس؛ استاد بازیابی‌های سریع

در مورد نقش فراوان دیدار قریب‌الوقوع سرخ‌های تهرانی با الهلال عربستان در ترسیم سرنوشت‌ آنان در فصل تازه شکی وجود ندارد اما باید تأکید کرد نتیجه این مسابقه چه مثبت باشد و چه منفی، اثرگذاری آن لزوماً به فصل جدید لیگ برتر فوتبال ایران که سه روز بعد از دیدار با رقیب سعودی آغاز می‌شود، بسط نمی‌یابد.
پرسپولیس بعد از قبول شکست در فینال لیگ قهرمانان آسیا 2018 و 2020 و در حالی که اثرگذاری عمیق روحی آن ناکامی‌ها می‌توانست قرمزها را بشدت مغموم و افسرده کند، به صحنه لیگ داخلی رجعت کرد و اجازه نداد ناراحتی عظیم ناشی از دست‌دادن قهرمانی آسیا آنها را ساقط و از تجدید افتخارات وطنی دور کند. در هر دو مورد پرسپولیس با بازیابی سریع شرایط روحی‌اش جای خود را در صدر جدول لیگ برتر تثبیت و تحکیم و در پایان فصل قهرمانی را از نو کسب کرد. آن‌ کار در مرتبه اول با هدایت برانکو ایوانکوویچ عملی شد و در مرتبه دوم با رهبری یحیی گل‌محمدی صورت پذیرفت.

به تمهیدات ویژه نیاز است
با این اوصاف و توضیحات اهمیت فراوانی که پیرامون دیدار 24 مهرماه پرسپولیس با الهلال به‌وجود آمده، در عین صحت و واقعیت داشتن لزوماً به معنای بسط یافتن تأثیر مثبت یا منفی آن به تمامی درازای لیگ داخلی نیست. اگر قرمز‌های تهرانی الهلال را مغلوب و حذف کردند، به این معنا نیست که حتماً در لیگ بیست و یکم نیز مقتدرانه و بدون زحمت قهرمان خواهند شد. عکس این وضعیت هم صادق است و چنانچه پرسپولیس تسلیم الهلال و حذف شود، به ‌معنای حتمی شدن ناکامی‌اش در لیگ داخلی نیست.
اینها دو مقوله به‌کلی مجزا و متفاوت هستند و اگر چه هر یک بر دیگری کم یا بیش تأثیرگذارند اما طول این اثرگذاری از چند روز و در بدبینانه‌ترین نگاه از یکی دو هفته فراتر نمی‌رود و در لیگ برتر ایران پیروز و پیشتاز قهرمانی نمی‌شوید مگر اینکه ابزار و ساز و کارهای آن را در اختیار گرفته باشید و قهرمان شدن احتمالی در آسیا هم مقدمه و وسیله و ضمانتی بر پیشتاز شدن‌تان در لیگ داخلی نیست. تنها راه ابراز وجود مجدد در لیگ داخلی، کسب آمادگی روحی و جسمانی صد‌درصد برای این مهم است و تا برای این عرصه تمهیداتی را نیندیشید که ویژه و به فراخور این میدان‌های فرسایشی و بشدت فیزیکی باشد، راه به جایی نخواهید برد، حتی اگر به فرض محال پنج بار متوالی قهرمان آسیا شده باشید.

ملزومات یک فوتبالیست حرفه‌ای
فتح هر جامی ساز و کارهای مخصوص همان رقابت و جام را می‌طلبد و ابزاری که شما را در آسیا جامدار می‌کند، شاید در لیگ داخلی شما را به قهقرا بفرستد و عکس‌ آن نیز صادق است و اگر فقط با ابزار مبارزاتی لیگ داخلی به مسابقه‌های آسیایی قدم بگذارید، شاید سرتان بدجوری به سنگ بخورد.
کلاً یک فوتبالیست واقعاً حرفه‌ای و شایسته نباید اجازه دهد که برق و شادی یک پیروزی ولو بزرگ یا تاریکی و غم یک شکست عظیم او را برای چند ماه فلج و از مدار جام‌های بعدی خارج کند و برعکس باید برای هر میدان و جام متفاوتی مقدمه‌چینی و کسب مهارت و آمادگی کند. در این راستا بازیکنان حرفه‌ای و فهمیده بسیار سریع و مؤثر از هر احساس و حالت برخاسته از دیدارهای قبلی‌شان خارج و برای مسابقات بعدی خود مهیا می‌شوند و نه شادی یک برد را بیش از حد کش می‌دهند و نه در اندوه یک شکست حتی بزرگ چنان غرق می‌شوند که تدارکات و ملزومات دیدارهای بعدی را به فراموشی بسپرند و به تبع آن به ‌سوی ناکامی‌های محتوم در آینده بشتابند.
شاید تصور و ادعا شود که فوتبالیست‌های ما در این زمینه هیچ‌گاه به‌اندازه کافی حرفه‌ای و موفق و از سر هوشمندی عمل نمی‌کنند و چون به لحاظ روحی بسیار شکننده‌اند، با رسیدن هر ناکامی بزرگی هفته‌ها و ماه‌ها در ماتم آن می‌مانند و در چنبره آن مسخ می‌شوند و اگر چه مواردی از این دست در ورزش ما و رشته‌های مختلف آن زیاد بوده و غم و حرمان‌های شدیدی مشاهده شده و بر اثر آن ناکامی‌های بعدی هم از راه رسیده اما مورد خاص پرسپولیس که شرح و وصف آن را آوردیم (و نمونه‌‌های بازیابی سریع روحیه و کسب جام‌های بعدی بر اثر چنان نگرش و روحیه‌ای) نشان می‌دهد که اگر چه پرسپولیس در فینال‌های 2018 و 2020 اساساً شکست‌های روحیه بر باد ده و بسیار ناگواری را متحمل شد اما همانند یک استاد و ورزش‌پیشه حرفه‌ای به فاصله فقط چند روز ریکاوری روحی و بازیابی انگیزه کرد و به مسیرهای فکری سابقش برگشت و برای فتح جام‌های بعدی استارت مجدد و مؤثر زد.

این بار کار آسان‌تراست
فراموش نکنیم که انجام احتمالی چنین کاری در صورت ناکامی مقابل الهلال کاری آسان‌‌تر خواهد بود زیرا این شکست محتمل نه در فینال بلکه در یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان قاره خواهد بود و داغ آن نه طبعاً عظیم است و نه رویدادی ابدی. تازه چه کسی گفته و تضمین داده است که پرسپولیس چابک و فرز و هدفمند قرار است به الهلالی ببازد که اگر چه پر مهره است اما با نوعی تنبلی و کندی و نوسان‌های دائمی در بازی‌اش مواجه و همراه است که خصلت مشترک و عیب یکسان اکثر تیم‌های سعودی به حساب می‌آید.