پرسپولیس؛ زیر ذره بین

رسپولیس طی یک بازی نفسگیر در مرحله یک چهارم نهایی رقابتهای فوتبال حذفی کشور، توانست تیم خوب پدیده را در ضربات پنالتی حذف کند و بعد از مدتها با شکست طلسم چندین ساله، وارد مرحله نیمه نهایی رقابتها و مقابله با سپاهان شود. با نگاهی به بازی های پرسپولیس پس از آغاز نیم فصل دوم امسال، متوجه می شویم که نوع بازی سرخپوشان پایتخت با مشکلاتی مواجه شده است. فرصتی که پس از یک سال جریمه ناشی از بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی، نصیب پرسپولیس شد تا با انتخاب نفرات مد نظر، خود را تقویت کند، تا این لحظه کمکی به روند بازی این تیم نکرده و تنها سبب شده که دست برانکو را برای تغییر نفرات داخل زمین باز کند و با تزریق نیرو در حین بازی، به تیم کمک نماید. اما از سوی دیگر، ناهماهنگی بین بازیکنان جدید با قدیمی ها حسابی توی ذوق می زند.

بیشترین تغییر در نفرات، به هافبک های میانی و نیروهای رو به جلوی تیم مربوط می شود و از قضا به همین دلیل، روند هجومی پرسپولیس و خلق موقعیت برای رسیدن به گل در این تیم، روند رو به نزولی را در پی داشته است. با نگاهی به نوع بازی نفرات جدید، کاملاً می توان به صحت این فرضیه رسید. سروش رفیعی، مهدی ترابی، مهدی شیری و بودومیر بیشترین حضور در میدان را از پس از نیم فصل، در بین بازیکنانتازه وارد داشته اند و هیچکدام آن بازیکن اثرگذاری که قبلاً از آنها سراغ داشته و انتظار داریم را از خود نشان نداده اند. این مسأله، در روند رو به جلوی تیم و خلق موقعیت گل در بازی ها تاکنون، صریحاً قابل مشاهده است. از آن طرف، متأسفانه بازیکنانی همچون بشار رسن، سیامک نعمتی و امید عالیشاه نیز هم اکنون در روند نزولی خود هستند و همه اینها دست به دست هم داده تا بازی های اخیر پرسپولیس، کم گل و کم نشاط باشد.

در همین بازی اخیر با پدیده در جام حذفی، ضعف مفرط در ایجاد موقعیت توسط هافبک ها، بزرگترین مشکل پرسپولیس بود. ولی آنچه که تا این لحظه سبب شده این ضعف بزرگ، کمتر نمایان شود و پرسپولیس را در بزنگاههای سخت و دشوار فعلاً از خطر شکست برهاند، قدرت بدنی فوق العاده و قدرت روحی یا روحیه عالی شکست ناپذیری نزد بازیکنان است. در تمام این سالها پس از حضور برانکو در تیم قرمز پوش، شاهد تأکید بیش از حد وی بر بدنسازی های پیش فصل و حین فصل و اصرار بر تمرین، تمرین و تمرین را شاهد بوده ایم و همین اصرارهاست که تیم پرسپولیس را همچنان متمایز از سایرین نشان می دهد. در کنار این امر مهم، روحیه عالی که باز هم ناشی از حضور برانکو به عنوان یک روانشناس متخصص فوتبال است و عملکرد کم نظیری که در طی بیش از سه سال به واسطه نتایج عالی و خارق العاده از خود نشان داده، قطعاً به پرسپولیس کمک کرده که ضعف های پیش گفته را با این دو حربه بپوشاند.

در بازی با پدیده، پرسپولیس با تکیه بر همین قدرت بدنی و روحی، به خوبی جریان بازی را در دست داشت و تعیین کننده بازی بود؛ ولی به دلیل همان ضعف، از خلق موقعیت گل، ناتوان. بر عکس، خط دفاعی تیم با کمترین تغییر، از یک طرف و حضور بیرانوند در درون دروازه – که حالا کاملاً پخته و با تجربه شده است – از سوی دیگر، همچنان دژ دفاعی پرسپولیس را به خوبی حفظ کرده اند تا حداقل از این ناحیه، خیال برانکو راحت باشد. ضمن اینکه آمادگی بیش از پیش شایان مصلح در این مقطع - که هر دو مدافع اصلی تیم (انصاری – ماهینی) با مصدومیت طولانی مدت مواجه اند – بهترین اتفاق برای ساختار دفاعی پرسپولیس است.

طبق یک کلیشه همیشگی، باید به بازیکنان تازه وارد زمان داد تا خود را در تیم پیدا کنند و البته که این، حرف درستی است. باید دید که تاکتیک ها و اندیشه برانکو ایوانکوویچ برای ایجاد این هماهنگی در ادامه رقابتها – که هفته به هفته فشرده تر هم می شود – چگونه پرسپولیس را همچنان در مسیر قهرمانی قرار خواهد داد.