پرسپولیس آشیانه عقاب ها

شیرهای سرخ از القاب پرسپولیس است در کنار القاب دیگری مثل ارتش سرخ. البته در ایران یک تیمی هم هست که چندی پیس در افتخاراتش آورده بود که اولین باشگاه استفاده کننده از عروسک شیر آدم پوش بوده است.
پرسپولیس که از نماد و شمایل شیر در نشان خود بهره می گیرد را شاید دیگر نتوان فقط قلمروی شیرها خواند. چرا که آسمان این قلمرو پر حماسه، جولانگاه عقاب های بلند پرواز بوده و هست. عقاب هایی که با نگاه تیزبین و پنجه های پرقدرت خویش از دروازه های این قلمرو حفاظت و حراست می کنند تا دستیابی به آن را گاه به امری ناشدنی برای حریفان و رقیبان بدل کنند.
قرار گرفتن نام حامد لک در نظرسنجی کنفدراسیون فوتبال آسیا، فقط بهانه ای برای پرداختن به این موضوع است وگرنه چه کسی است که نداند بهترین دروازه بان این دوره رقابت ها، همان دروازه بانی است که هیچ گلی را در جریان بازی دریافت نکرد و رقیبان پرسپولیس دروازه پرسپولیس را نگشودند مگر با ضربات پنالتی.
حامد لک نقش کلیدی در گذر پرسپولیس از بازی نیمه نهایی و رساندن ان به فینال بازی ها داشت و در فینال هم اگر هنرنمایی او در مهار آن ضربه پنالتی با دفع توپ برگشتی از سوی سایر بازیکنان کامل می شد، مهم ترین نقش را شاید در قهرمانی اولین تیم ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا ایفا کرده بود.
لک از بدو ورود به پرسپولیس همگان را غافلگیر کرد و هیچ کس منتظر نبود او را تا به این حد آرام، به دوراز حواشی، آماده و متمرکز ببیند. گویی که دچار استحاله شده باشد. صدالبته او دوران درخشان در طول حیات دروازه بانی خود کم نداشت ولی این میزان آمادگی کم نظیر بود و البته همیشه، مساله اصلی، تداوم است. تداوم همان چیزی است که یکی مثل بیرانوند را از یک دروازه بان عالی به یک سوپراستار بدل کرد. شاید یکی مثل داوود فنایی خوب بداند که فاصله تداوم و عدم تداوم چه قدر می تواند زیاد باشد. تداوم همان چیزی است که نبودش به سرنوشتی مثل سوشا مکانی را رقم می زند.
کریم باقری بک بار در گفتگویی وقتی با سوالی درباره مقایسه احمدرضا عابدزاده و بیرانوند روبرو شد این گونه گفت: « من از شما می خواهم احمدرضا را با علیرضا مقایسه نکنید. این دو هرکدام شرایط خاص خودشان را داشته و دارند. احمدرضا در یک پروسه بیش از 10 سال توانست خودش را در سطح اول فوتبال ایران و آسیا حفظ کند. حالا علیرضا بیرانوند هم باید به حفظ این شرایط خوب و تداوم فکر کند.»
قطعا برای کسی مثل حامد لک هم چنین موضوعی می تواند یکی از مهم ترین سرفصل ها باشد. در مورد حامد لک حالا می گویند به جای این که در شبکه های اجتماعی وقت بگذراند، ترجیح می دهد مطالبی را که دوست دارد در کتاب ها بخواند. برای این که خود را ارزیابی کند. صفحات شخصی این وآن و فضای مجازی را زیرورو نمی کند که هر کس در آن برای خودش یک سازی می زند. او سراغ نظرات اهل فن می رود. مثلا همین چند روز قبل در گفتگو با نیما نکیسا، پرسیدم برای حامد لک نصیحت یا توصیه ای نداری و پاسخ این بود که باهم در ارتباط هستیم و نظرات من را گرفته است.

*ژن برتر دروازه بانی
حامد لک حالا در 30 سالگی تولد دیگری دارد. اگر موفق نمی شد به پرسپولیس بیاید، شاید فوتبال در حقش اجحاف کرده بود. حالا آرزویی محقق شد که چندین سال به دنبالش بود ولی بیرانوند زودتر از او این شانس را داشت. او زودتر از بیرانوند به این دنیا گام گذاشت ولی خب دیرتر از او به پرسپولیس رسید. هنوز دو سال نداشت که 150 کیلومتر دورتر از الیگودرز، علیرضا بیرانوند در خرم آباد به دنیا آمد.
با هیچ فرمولی نمی شد چنین آینده ای را برای آن ها ترسیم کرد. یک روز رقابت برای حضور در درون دروازه پرسپولیس و روز دیگر… .
شاید هم واقعاً بلندقامت های لرستانی، ژن خوبی برای دروازه بان شدن داشته باشد. لک و بیرانوند مثال های خیلی خوبی هستند. شاید واقعاً این مهارت در خون آن ها باشد و فدراسیون فوتبال و پشت میزنشین های آن باید بیشتر به این مساله فکر کند.

*آمده از قلمروی عقاب طلایی
شاید این تیزبینی و تیزچنگی را از عقاب طلایی ایران، در خون خود به میراث دارند. لرستان سرزمین عقاب های طلایی است که سلطان پرنده های ایران خوانده می شوند. پادشاهان صخره های بلند و مکان های دست نیافتنی آن سرزمین.
این هم برای خودش جالب این که پرسپولیس حالا آشیانه عقاب ها شده است با مردانی که از سرزمین عقاب ها آمده اند.

*حساب عابدزاده جداست
البته تا بحث وجدل پیش نیامده است، یک حقیقت را یادآوری کنیم. این که عقاب فوتبال آسیا، بی تردید لقب اعجوبه ای مانند عابدزاده بود و هست. دروازه بانی بی تکرار بود که ساده لوحانه است که او را فقط بخواهیم در قالب مسائل فنی و تکنیکی دروازه بانی بررسی کنیم. اشتباهی که بعضی مرتکب می شوند و خود را سردرگم می کنند. در سرزمین عقاب ها هم همیشه یکی هست که بلندتر از دیگران پرواز می کند. در مورد عابدزاده، بحث فقط بر سرکار دروازه بانی نبود. او یک موج انرژی بود. کاریزماتیک بود. این نیروی درونی خاصی را به همراه داشت و تفاوتش از این ها می آمد.

*مهاجم متوسط بردارید ولی دروازه بان را عالی انتخاب کنید
دو دروازه بان از خطه لرستان که یکی پس از دیگری بعد از یک دوره تزلزل، دروازه پرسپولیس را برای چند سال به نقطه قوت بدل کردند. مربیان بسیاری هستند که اعتقاددارند یک دروازه بان عالی ازنظر تکنیک و ذهن به اندازه یک تیم ارزش دارد. درواقع با یک مهاجم متوسط شاید قهرمان بشوید ولی اگر یک دروازه بان عالی نداشته باشید، احتمالا باید دور پدیده ای به نام قهرمانی را قلم بگیرید.
دلجویی مربی آنتروپ از علیرضا بیرانوند

*لک و بیرانوند و یک دروازه در جام جهانی
به حامد لک برگردیم با دوران پر فراز و نشیبی که گذراند تا به این نقطه رسید. نقطه ای که برایش یک هدف بود و حالا می تواند سکویی برای پرتاب باشد. پرتاب به تجربه جام جهانی. حالا بیرانوند می تواند یک رقیب جدی داشته باشد برای این که اولین دروازه بان ایران شود که دو جام جهانی را به عنوان شماره یک تجربه می کند. شاید برای بیرانوند ترک پرسپولیس ازاین جهت گران نوبتام چرا که فرصت درخشیدن به لک با پیراهن پرسپولیس را داد. حالا در آسیا درباره لک سخن می گویند. آن ها از هواداران فوتبال خواسته اند که بهترین دروازه بان لیگ قهرمانان را انتخاب کنند، اما کارشناسان قبلاً این کار را انجام داده و او در تیم منتخب جام به عنوان دروازه بان شماره یک انتخاب شده بود.
حامد لک از ده سال قبل که با صبا لیگ برتر را تجربه کرد. بسیار دوید و خود را به زمین کوبید تا بالاخره به پیراهن پرسپولیس برسد. از همان سال هایی که خیلی زود اسم در کرد. در اوج جوانی بود که با قهرمانی آشنا شد و با تراکتورسازی به قهرمانی جام حذفی رسید. وقتی که سرباز بود.
خودش در جایی گفته بود: از هجده سالگی که اولین بازی خودم را رد لیگ برتر انجام دادم، لحظه شماری کردم تا این لحظه برسد که من به پرسپولیس برسم.
باید دید آیا او ده سال پس از اولین حضورش در تیم ملی ایران در سال 2012 که با دعوت کارلوس کیروش انجام شد، می تواند با تیم ملی ایران به جام جهانی 2022 برود؟ اصلا چرا که نه. او الان در آسیا جزو شماره یک ها است.