پرسپولیس این کریمی را نمی خواست

علی کریمی با آن لباس سفیدرنگ  و بین آن همه غریبه  در دقیقه صفر بازی چهارشنبه شب برای خیلی از پرسپولیسی ها غریبه نبود.او را دوست داشتند و نامش را فریاد زدند،موقع گرم کردن،موقع تعویض و بعد از پایان بازی.حتی وقتی او با دهنوی درگیر شد کسی به حمایت از بازیکن پرسپولیس او را شماتت نکرد و فقط صدای هوی تراکتوری ها بود که در مذمت حرکت عجیب دهنوی شنیده شد .او با پیراهن سفیر برای سکوهای سرخ غریبه نبود چون قبل از این هم با لباس دیگری دیده بودندش ، همین جا در همین ورزشگاه آزادی.

پرسپولیسی ها قبل از این هم علی کریمی را با پیراهن تیمی دیگر(استیل آذین) مقابل تیم محبوب شان دیده بودند اما علی کریمی آن روز تا شماره هشتی که چهارشنبه شب دیدیم زمین تا آسمان توفیر داشت.آن شب کریمی با پاس گلی که به محمد غلامی داد از دایی و پرسپولیس امتیاز گرفت و قابلیت هایش را نشان داد اما چهارشنبه دوم مرداد او تنها سایه ای از آن هشت  رویایی بود که حتی در سی  و چند سالگی با جرقه هایش کل ورزشگاه را به تعریف و تمجید از پابه توپ بی نظیر و جادویش با توپ  وا می داشت.

چهارشنبه شب کریمی حتی ده درصد خودش هم نبود  و با اینکه ظاهری ترکه ای  و آماده داشت هرگز در اندازه این بازی بزرگ ظاهر نشد تا جایی که مهدی کیانی  و مهدی کریمیان مجبور بودند میزان دوندگی شان را افزایش دهند تا کمبود دوندگی شماره هشت تیم شان زیاد به چشم نیاید.

با این حال کریمی در بازی ایستا و ساکنش هم چیزی نشان مان نداد  و آنقدر بی خاصیت بازی کرد که خیلی از پرسپولیس ها به این فکر کنند که قطعا امسال با بازیکن جوان تر و روی فرم تری در آن پست  نتایج بهتری خواهند گرفت.در عین حال برخی نیز با حسرت این سوال را از خود می پرسیدند که «واقعا چرا کریمی همین پارسال یا بعد از پایان فصل اخیر که خودش هم اعلام خداحافظی کرده بود کنار نرفت تا حالا با این نمایش های ضعیف هوادارانش را ناراحت کند؟»

آیا کریمی که انتظار دارد بقیه شانش را حفظ کنند خود نیز شانش را حفظ می کند؟