پرسپولیس دوباره برمی خیزد

این یک واقعیت است که هیچ تیمی نمی تواند در تمام بازی هایش به پیروزی برسد.

پرسپولیس مقابل شمس آذر شکست خورد تا در بزنگاهی که نیاز به پیروزی داشت نتواند خود را در کورش قهرمانی با تراکتور نگه دارد.

شکستی که باعث شد یک بار دیگر گروه منتقدی که از ابتدای فصل و با جدایی ترابی و به ویژه بیرانوند انتقادات زیادی را علیه باشگاه پرسپولیس و مدیریت آن مطرح می کردند باز هم انتقاداهای خود را ادامه دهند. اما واقعیت همانی بود که کارتال در نشست خبری بعد از بازی با شمس آذر مطرح کرد. این که "هیچ تیمی نمی تواند تمام بازی هایش را ببرد و شکست هم جزئی از فوتبال است"

به هرحال نمی توان از این واقعیت گذشت که پرسپولیس هم به عنوان قدرت اول فوتبال باشگاهی ایران طی یک دهه اخیر می تواند شکست بخورد. می تواند پیروز نشود و یک فصل نیز قهرمانی را از دست بدهد که این خود فوتبال است و اگر غیر از این بود هرگز رقابتی وجود نداشت و بارسلون یا رئال هر فصل قهرمانی خود را تکرار می کرد.

در این میان البته که پرسپولیس می توانست شرایط بهتری داشته باشد. از انتخاب گاریدو در ابتدای فصل گرفته تا برگزار نشدن بازی های این تیم در استادیوم آزادی همگی می توانست شرایط این تیم را تغییر دهد. کما این که استقلال نیز در این فصل راه به جایی نبرد و تیم هایی الان صدرنشین هستند که مشکل میزبانی نداشتند.

اما از سوی دیگر نیز می توان به این موضوع نگاه کرد. این که اکثر تیم های بزرگ پس از از دست دادن یک مربی باثیات و البته موفق طی چند سال، افت شدیدی کرده و شاید تا سال ها نتوانند افتخارات قبلی خود را تکرار کنند.

پرسپولیس پس از قهرمانی در لیگ برتر در دوره اول و اتفاقاتی که برای پروین رخ داد، مربی - قهرمان خود را از دست داد و تا سال ها قهرمان نشد تا این که سال ها بعد افشین قطبی این تیم را قهرمان کرد و پس از آن نیز اتفاقی رخ نداد تا برانکو آمد و انقلابی در این تیم ایجاد کرد.

با این دیدگاه جدا افتادن پرسپولیس از کورس قهرمانی با جدایی برانکو و یحیی گل محمدی به عنوان مربی -قهرمان از این تیم اتفاق عجیبی نیست و پرسپولیس باید برای بازگشت به دوران اوج یک بازنگری کلی در شرایط تیمی خود داشته باشد.

میانگین سنی بالای پرسپولیس حرف جدیدی نیست و باید به این تیم فرصت ریکاوری داد. این فصل شاید جامی نصیب پرسپولیس نشود. همان اتفاقی که در لیگ ۲۱ برای یحیی رخ داد و او جام حذفی را در تهران مقابل آلومینوم به رحمتی داد و حتی سوپرجام را نیز به نکونام واگذار کرد. اما با یک ریکاوری درست در لیگ ۲۲ و نقل و انتقالات موفقی که سرخ ها داشتند موفق شدند باز هم قهرمانی های خود را تکرار کنند.

به هر روی تردیدی وجود ندارد که هوادار پرسپولیس بابت از دست دادن قهرمانی دلخور باشد. به ویژه مقابل تیمی که از همان ابتدای فصل حساسیت های زیادی بین آن ها شکل گرفت. اما ایجاد چنین فضایی با بهانه قراردادن جدایی یکی دو بازیکن بی تردید بی ربط به مسائل پشت پرده نیست که در مورد آن می توان ساعت ها صحبت کرد و البته این واقعیت بزرگ که در فوتبال هیچ تیمی نمی تواند همیشه برنده باشد.