پرسپولیس غافلگیر نشد، مجازات شد

اگر مدیریت پرسپولیس موفق به حضور فعال در نقل و انتقالات پیش رو نباشد، قرمزها باید خودشان را برای مواجهه با یک بحران جدی آماده سازند.

انداختن توپ به زمین داوری و پیش کشیدن بحث تکراری، خسته کننده و بی‌حاصل که آیا همه توپ از همه خط رد شد یا نه، نه تنها کمکی به پرسپولیس و آینده‌اش نمی‌کند که کاملا عکس آنها را به مسیر اشتباهی سوق می‌دهد.

با توجه به شکست سپاهان درخانه و تساوی استقلال در قزوین این بهترین فرصت برای گل‌محمدی و تیمش بود تا صدر جدول را مجددا از آن خود کنند اما آنها در آخرین دقیقه نبرد با نفت آبادان مجازات شدند. فارغ از اینکه آیا دفع اشتباه و عجیب اسماعیلی‌فر وارد دروازه پرسپولیس شد یا نه باید به این موضوع مهم پرداخت که چرا قرمزها در ورزشگاه خانگی و در حضور هواداران خودی پس از پیش افتادن، بیش از آنکه اصرار به زدن گل سوم و نهایی داشته باشند به سراغ کنترل نبرد رفتند؟

موضوعی که یحیی صریحا به آن اعتراف کرد، اتفاقی که در خیلی از بازی‌های این چند فصل پرسپولیس شاهدش بودیم. آنها فاصله یک گل را ایمن و کافی می‌دانند و عطش خاصی برای زدن گل بعدی و ایجاد فاصله ایمن ندارند.

شاید در خیلی از روزها با همین روش موفق به صید سه امتیازهای مهمی هم شدند اما چنین روزهایی را هم باید پیش‌بینی کرد.

پرسپولیس غافلگیر نشد، بلکه مجازات شد؛ آنها باید در طرز فکر خود، دست کم در بازی‌هایی که رقیب آنچنان قوی و مجهز نیست، تغییراتی حاصل کنند. اگر مقابل استقلال و سپاهان پیش افتادید، توجیهی برای حفظ و کنترل بازی وجود دارد اما وقتی حریف نفت و تقابل در تهران است و همچنین حمایت هواداران خود را پشت سرتان می‌بینید چرا باید از شامگاه پنجشنبه فکر مصاف آسیایی باشید؟ چه یحیی اعتراف کند چه نه آنها پس از گل دوم‌شان (به همان اندازه گل دوم نفت، مشکوک و مورد بحث بود)به فکر آسیا بودند با کنترل بازی، پاس‌های متوالی و عدم اشتیاق برای زدن گل سوم. در چنین مواقعی شما ممکن است تنها با یک حمله مجازات شوید ولو اگر همه توپ از همه خط رد نشده باشد، وقتی خبری از کمک داور ویدیویی نیست باید پیه همه چیز را به تن مالید.

پرسپولیس برای آنکه شهاب زاهدی تبدیل به مهاجم هت‌تریک کننده مقابل پیکان شود بسیار ملامت کشید. این بازیکن با اعتماد چندین باره یحیی، کم‌کم همانی شد که همه انتظارش را داشتند اما در انزلی شوک بزرگی به او وارد شد. بازیکنی که قطره چکانی توانست اعتماد به نفسش را بازیابد ،با آن تعویض در انزلی و نیمکت نشینی مقابل نفت به یکباره از جکوزی داغ به حوضچه آب سرد پرتاب شد.

نمی‌شود این دو نیمکت نشینی متوالی را در نمایش ضعیف او مقابل نفت بی‌نسبت دانست.

در کوران لیگ و در وضعیتی که تیم‌ها برای تک امتیاز می‌جنگند، پرسپولیس در حال آزمون و خطای پر هزینه‌ای است؛ اعتماد به نبیل باهویی آن هم در وضعیتی که قرمزها محتاج هر ۳ امتیاز بودند ریسک بزرگی بود.

باهویی از چند موقعیت به دست آمده هیچ استفاده ای نکرد و زاهدی زمانی که به بازی آمد بیشتر شبیه روحی از آن بازیکن تمام کننده روز بازی با پیکان بود. این هم پایان آزمون و خطا در وسط لیگ.

مصدومیت ها زودتر از آنچه تصور می‌شد گریبان یحیی و تیمش را گرفت. گولسیانی با وجود همه تبحرش قادر به پر کردن مدافع کاملی همانند مرتضی پورعلی گنجی نیست. با این وجود مشکل بزرگ پرسپولیس از دست دادن دو بازیکن بسیار تاثیرگذارش بود؛ وحید امیری و مهدی ترابی.

نبود این دو عملا جناح چپ پرسپولیس را عقیم کرده است. پیش‌تر علی نعمتی به واسطه کارهای تدافعی مورد ستایش واقع می‌شد، او هرگز در نفوذ، ارسال و پاس گل موفق نبود با این وجود با حضور ترابی و امیری توانست یکی از اضلاع مثلث سازنده این تیم در جبهه چپ باشد.

اما حالا نبود این دو بازیکن نشان می‌دهد پرسپولیس با چه خلأ بزرگی مواجه است. در آن سو اگر یاسین سلمانی با آن مصدومیت سنگین مواجهه نمی‌شد شاید یحیی برای تحت فشار قرار دادن سعید صادقی بیشتر دستش باز بود.

اما یاسین فصل را تقریبا از دست داده و سورگی مهره‌ای نیست که بشود با آن صادقی را تهدید به نیمکت نشینی کرد.

این مصدومیت‌ها مصیبتی بود که تفکرات یحیی را کاملا تحت تاثیر قرار داد و در ادامه لیگ مصائب بیشتری را هم متحمل خواهد شد. از این رو تنها راهکار قرمزها، تقویت نیمکتشان در پنجره زمستانی است. اگر مدیریت پرسپولیس موفق به حضور فعال در نقل و انتقالات پیش رو نباشد، قرمزها باید خودشان را در مواجهه با یک بحران جدی آماده سازند. مصدومیت امیری و ترابی زنگ خطر را به صدا در آورد. همه اشتباهات داوری را فراموش کنید، مشکل اصلی جای دیگری است.

بدون تقویت مالی و لجستیک همه جانبه، یحیی و تیمش قادر به رقابت پایاپای نیستند.