پرسپولیس و لیگ قهرمانان آسیا؛ شروع خاکستری

برخلاف فصل گذشته لیگ قهرمانان، این بار خبری از یک شروع درخشان از سوی پرسپولیسی ها نبود. تیم برانکو فصل قبل، نسف قارشی را در ورزشگاه آزادی تحقیر کرد اما این بار در برابر یک تیم دیگر از فوتبال ازبکستان، 90دقیقه باشکوهی را پشت سر نگذاشت. قرمزها خیلی زود گل اول مسابقه را از حریف دریافت کردند. البته که این گل، در شرایط آفساید و با تصمیم فاجعه بار کمک داور پذیرفته شد. بدون تردید اگر کمک داور ویدئویی در لیگ قهرمانان آسیا وجود داشت، گل ازبک ها به سرعت مردود می شد. با وجود این پرسپولیس مسابقه را چندان خوب آغاز نکرد و در دقایق ابتدایی، کاملا تحت فشار حریف قرار گرفت. حتی شاید اگر این گل توسط گروه داوری مردود اعلام می شد، پاختاکور با ادامه فشار روی خط دفاعی تیم میزبان، توپ دیگری را از خط دروازه این تیم عبور می داد. پرسپولیس در نیمه اول، پاسخ خوبی به فشارهای حریف داد و بالاخره توانست چند موقعیت روی دروازه تیم شوتا آرولادزه خلق کند. به ثمر رسیدن نخستین گل ماریو بودیمیر برای این باشگاه، یک اتفاق امیدوارکننده برای هواداران پرسپولیس بود اما در جدال با حریف ازبکستانی، نسبت «ناامیدی» بیشتر از امیدواری به نظر می رسید. تیم خسته و کم رمق پروفسور، در نیمه دوم حرف زیادی برای گفتن نداشت و پاختاکور نیز از تساوی در تهران، راضی به نظر می رسید. در این نیمه، نه گلی رقم خورد و نه حتی موقعیت چندانی روی دروازه ها شکل گرفت. پرسپولیس برانکو در نخستین قدم، شباهتی به تیم فینالیست فصل گذشته لیگ قهرمانان نداشت. این تیم، آسیب پذیر نشان داد و با 2 امتیاز حساس در نخستین دیدار خانگی وداع کرد.

جدال با پاختاکور، نخستین مسابقه آسیایی سرخ ها بعد از پایان محرومیت نقل و انتقالاتی بود اما درست مثل چند مسابقه اخیر لیگ برتر، این بار هم نشانی از صلابت، هماهنگی و طراوت در بازی پرسپولیس دیده نمی شد. به نظر می رسد همه نیازهای مهم پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات، برآورده نشده اند. این تیم هنوز تنها 2دفاع میانی تخصصی دارد و اگر یک نفر از بین سیدجلال یا شجاع خلیل زاده آسیب ببیند، اوضاع در قلب دفاع پیچیده خواهد شد. علاوه بر این، فشار همیشگی روی این دو بازیکن و حضور ثابت آنها در همه دیدارها، خلیل زاده و حسینی را از فرم ایده آل دور خواهد کرد. در خط حمله نیز پرسپولیس به خریدهای بیشتری نیاز داشته است. در همین مسابقه با نماینده ازبکستان، برانکو پس از بیرون کشیدن بودیمیر از زمین، سیامک نعمتی را به ترکیب وارد کرد؛ بازیکنی که هرگز یک مهاجم تخصصی و یک گلزن تمام عیار نبوده است. در روز بد علی علیپور، مرد کروات گزینه ای برای تعویض او روی نیمکت در اختیار نداشت. چرا که مهدی شریفی در حد و اندازه های پرسپولیس نشان نمی دهد و سعید کریمی نیز جوان تر و کم تجربه تر از آن است که در دیدار های حساس برای تیمش به میدان برود. برانکو همیشه موافق «کوچک کردن» تیم و پرهیز از شلوغ کردن ترکیب بوده اما قرارگرفتن 2 جای خالی در فهرست باشگاهی که باید در 3جبهه بجنگد و دیدارهایی به شدت فشرده و نزدیک را پشت سر بگذارد، چیزی شبیه یک اشتباه بزرگ به نظر می رسد.

برای مدت ها، هیچ سؤالی در مورد برانکو و تعویض هایش روی نیمکت پرسپولیس مطرح نمی شد. چرا که اساسا این مربی ناچار بود با یک ترکیب ثابت در همه دیدارها حاضر شود و تعویض هایش نیز از قبل مشخص بودند. حالا اما دوباره زمان نگاه ذره بینی به تصمیم های پروفسور از راه رسیده است. او در بازی با پاختاکور 2 تعویض انجام داد و از تعویض سومش استفاده نکرد. آن هم در شرایطی که تصور می شد پس از بازشدن پنجره نقل و انتقالات، دست این مربی روی نیمکت برای اعمال هر تغییری در زمین باز خواهد بود. تعویض دوم مرد کروات نیز در دقیقه88 اتفاق افتاد و سروش رفیعی عملا فرصتی برای نمایش توانایی هایش در برابر پاختاکور نداشت. تعویض در چند دقیقه آخر بازی، معمولا از سوی تیم هایی صورت می گیرد که از حریف جلو هستند و قصد اتلاف وقت دارند اما برانکو در روزی که تیمش نیاز مبرمی به گل دوم داشت، تعویض دومش را برای ثانیه های پایانی بازی کنار گذاشت. حالا پرسپولیس فرصت بسیار کمی برای نبرد با نساجی پیش رو دارد و پس از امتیاز دادن در آسیا، باید برای امتیاز ندادن در لیگ تلاش زیادی به خرج بدهد. هواداران قرمزها به خوبی می دانند که دلیل تساوی خانگی شان در جدال با پاختاکور، چیزی فراتر از اشتباه داوری بوده است. پرسپولیس دوران درخشانی را پشت سر نمی گذارد و برای عبور از این گروه دشوار، باید به همان کیفیت فصل گذشته برگردد.