پرسپولیس و 4 واقعیت نیم فصل

پرسپولیس این هفته ها روند بهتری پیدا کرده و حتی شانس کسب عنوان قهرمانی نیم فصل را هم دارد. با وجود این، برخی واقعیت های جاری در تیم کالدرون که جالب توجه هم هستند، کمتر مورد توجه قرار گرفته اند.

از کرنر گل نمی زنند
در شرایطی که یکی از رایج ترین راه های گلزنی پرسپولیس در دوره برانکو، استفاده از ضربات کاشته و کرنر بود، سرخپوشان در 14بازی ابتدایی این فصل شان حتی یک گل هم از این راه ها نزده اند. البته زمینی تر شدن بازی پرسپولیس نکته خوبی است، اما اینکه آنها نمی توانند از راه ساده ای همچون ارسال ضربات کرنر و ایستگاهی به گل برسند هم در نوع خودش یک ضعف محسوب می شود. جالب تر اینکه پرسپولیس ارسال کننده های خوبی مثل بشار رسن، مهدی ترابی و احمد نوراللهی را در اختیار دارد و البته بازیکنان سرزن و بلندقامتی مثل جلال حسینی، شجاع خلیل زاده، محمدحسین کنعانی زادگان و علی علیپور در این تیم حضور دارند.

بزرگان نیمکت نشین می شوند
شاید وقتی جلال حسینی جام قهرمانی فصل گذشته را بالای سر می برد، کمتر کسی می توانست تصور کند که او در اوج صحت و سلامتی روی نیمکت بنشیند. این اتفاق اما امسال افتاده است. اوایل فصل، نیمکت نشینی جلال برای خیلی ها عجیب و غیرقابل هضم بود، اما به تدریج همه به آن خو گرفتند. سن حسینی بالاست و او نیاز به استراحت بیشتری دارد. غیراز این، مربی باید از حالا به فکر یافتن یا ساختن یک جانشین برای جلال باشد و حضور متناوب کنعانی زادگان در ترکیب، این نیاز را هم برآورده می کند. غیر از جلال حسینی، علیرضا بیرانوند هم دیگر بازیکن سرشناس پرسپولیس بوده که اخیرا فقط به دلایل فنی نیمکت نشینی را تجربه کرده است. بیرو در بازی با سایپا بیرون نشست تا رادوشویچ به میدان برود؛ تصمیم غیرمنتظره کالدرون که جواب داد و مورد استقبال هواداران هم قرار گرفت. 5ماه پیش چه کسی می توانست وقوع چنین اتفاقاتی را در پرسپولیس حدس بزند؟

کسی کاری به ربیع خواه ندارد
زمان حضور برانکو در پرسپولیس، اصرار او به استفاده از محسن ربیع خواه معمولا با واکنش تند منتقدان و هواداران مواجه می شد. آن زمان تمرکز زیادی روی بازی محسن وجود داشت و او ناچار بود زیر یک فشار له کننده بازی کند. امسال که کالدرون آمد، کمال کامیابی نیا در ابتدای فصل کتفش را جراحی کرد. سرمربی آرژانتینی ابتدا از احمد نوراللهی به عنوان تنها هافبک دفاعی تیمش استفاده کرد، اما وقتی دید وزن بازیسازی در میانه میدان پایین آمده، به ناچار ربیع خواه را به ترکیب برگرداند و احمد را یک خط جلو برد. از آن زمان محسن در ترکیب اصلی باقی مانده و البته نمایش های او با رشد کیفی چشمگیری هم نسبت به اوایل حضورش در پرسپولیس همراه شده است. بازیکنی که بعد از هر بازی برای پرسپولیس ناچار بود هزاران کامنت انتقادی و تخریبی را تحمل کند، حالا حتی گاهی از سوی کارشناسان و هواداران تحسین هم می شود!

سرعت انتقال بالا
پرسپولیس در دوره برانکو هرگز تیمی نبود که در بخش ضدحمله یا انتقال سریع توپ از دفاع به حمله تخصص داشته باشد. البته که قاب هایی از این مدل مثلا در بازی رفت نیمه نهایی لیگ قهرمانان با السد که منجر به وقوع پنالتی روی علی علیپور شد یا گل چهارم به استقلال در آن داربی معروف تهران به جا مانده، اما این ضدحملات نادر هم معمولا توسط یک یا 2نفر پایه ریزی می شدند. حالا اما ضد حملات گروهی و برق آسا با مشارکت 4 یا 5بازیکن، به یک اتفاق تکراری در پرسپولیس تبدیل شده است؛ آنچه کاملا سیستماتیک و تمرین شده رخ می دهد و همه رقبا از آن ترس دارند. تعداد عناصر سرعتی و هجومی مثل امیری، ترابی و علیپور، دست کالدرون را برای استفاده از این سیستم باز گذاشته و او به بهترین شکل از این قابلیت استفاده می کند.