پرسپولیس- دیگر - کشتارگاه ستاره ها نیست

در تیم این فصل پرسپولیس نتایج مسابقات تا حدود زیادی با جرقه های آنی بازیکنان شاخص تیم رقم خورده  و نقش تاکتیک و حرکات ترکیب و گروهی متوالی در بردهای این تیم زیاد نبوده است.

به عبارت ساده تر تیم دایی طوری بازی می کند که تقریبا در هیچ مسابقه ای  و مقابل ضعیف ترین حریفان برتری محسوسی نداشته  به طوری که در بیشتر بردهای این تیم سرخ ها می توانستند بازنده میدان باشند یا نهایتا با یک امیتاز از زمین بیرون بیایند.

با این سبک بازی می توان بردهای زیادی را دید که با اختلاف تنها یک گل رقم خورده و البته  تیم دایی فوتبال دلچسب و زیبایی اراده نکرده که حداقل به 10 یا 20 دقیقه از آن بنازیم و با قاطعیت بگوئیم که «بله،این تیم مستحق قهرمانی است.»

با این حال از دل همین پرسپولیس پرمهره برای دربی  که مسابقه ویژه ای برای تمام بازیکنان به حساب می اید و می توان انتظار داشت آنها بهترین فرم شان در طول فصل را در این نود دقیقه ارائه دهند،می شود دنبال تک چهره هایی گشت و روی آنها فوکوس کرد.چهره هایی که در بسیاری از بازی های همین فصل یک تنه نتیجه را به سود تیم شان برگردانده اند،به خصوصو در همین نیم فصل دوم.این اتفاق البته باعث شد فرضیه ای که برخی از اهالی فوتبال در مورد پرسپولیس مطرح می کردند تا حدودی رنگ ببازد:«پرسپولیس تبدیل شده به یک تیم ستاره خراب کن!»

این فرضیه البته بعد از بازی های نه چندان جالب و نمایش های معمولی ستاره هایی که فصل قبل به پرسپولیس آمدند و خراب شدند  در ذهن اهالی فوتبال ریشه دواند و با جدایی کریم انصاری فر،محمد قاضی  قوت گرفت کما اینکه نفراتی مثل غلامرضا رضایی در پرسپولیس همانی نشدند که در تیم های قبلی شان بودند یا حسین ماهینی که به عنوان  یک ملی پوش به پرسپولیس آمد  اینقدر افت کرد که  سخت می شد برای او در میان ستاره ها جایی باز کرد.همچنین نمایش های متوسط ستاره ای مثل  محمدرضا خلعتبری  در میانه های فصل می توانست در این فصل  فرضیه فوق را  به حقیقت نزدیکتر کند اما هم خلعتبری راه افتاد هم اینکه چهره های شاخصی مثل پیام صادقیان،محسن مسلمان،رضا حقیقی،امید عالیشاه و ... نمایش های جالبی ارائه کردند تا  یادمان برود «هر بازیکن خوبی که به پرسپولیس می آید اگر 70 باشد در این تیم می شود 40 و اگر 50 باشد می شود 20 در حالی که این تیم برای موفقیت و پس زدن رقبا بازیکنی می خواهد که حداقل اگر 100 نیست 80 باشد و از این درجه افت نکند.»

شاید حالا بتوان مدعی شد که  پرسپولیس 6-5 بازیکن 80 و 5-4 نفر نزدیک به این کیفیت را داراست پس فعلا بی خیال فرضیه دو سه سال اخیر می شویم و به این فکر می کنیم که حتی بردن دربی و  قهرمانی با این همه مهره خوب شدنی است!