پرسپولیـس در بـن بســت واقعـی/ در حسرت «مردان میدان»

پرسپولیس در یک بن بست بزرگ و واقعی گرفتار شده است. مدیرعامل باشگاه در زندان به سر می برد، رییس هیات مدیره سرخ ها که اخیرا به این سمت منصوب شده، در مصاحبه هایی به دفعات تاکید کرده که صاحب این سمت نیست (!) و فقط قصد خدمت به تیم قدیمی خود را دارد، یک عضو دیگر هیات مدیره مدتی است که به خارج از کشور سفر کرده، دیگری معمولا دیده نمی شود و یکی دیگر از اعضای این هیات نیز توسط مدیرعامل قبل از مسائل اخیر، از سمت خود کنار گذاشته شده بود.

در این مجموعه ما فقط به حمید درخشان و در درجاتی پایین تر حسین کلانی، بهروز منتقمی و مهدی خواجه وند برخورد می کنیم که کاری انجام می دهند و بهتر بگوییم مایلند که کاری انجام بدهند اما توانش را ندارند. سرمربی پرسپولیس که یقین آورده با این ترکیب و نفرات سرش در لیگ قهرمانان آسیا بدجوری به سنگ خواهد خورد، گفته است اگر تیم تقویت نشود، می رود، کلانی همه چیز را به بازگشت مدیرعامل منوط کرده، خواجه وند حرف تازه ای برای گفتن ندارد و منتقمی در کارهای روزمره باشگاه مانده زیرا پول در دسترس بسیار کمتر از چیزی است که کفاف هزینه ها را بدهد.

باور موجود این است که اگر پرسپولیس چند بازیکن قوی خارجی و داخلی در نقل و انتقال های نیم فصل نخرد، در لیگ قهرمانان آسیا هیچ شانسی برای کنار زدن همگروهی هایی همچون النصر عربستان و لخویا قطر نخواهد داشت و البته این برآوردی کاملا صحیح است. حتی در لیگ داخلی نیز اگر قرار بود از نفرات فعلی آبی گرم شود، قرمزها اینک با 11 امتیاز فاصله با تیم های صدرنشین در رده هشتم جدول چرخ نمی زدند. با این حال پول و سرمایه جاری چندانی برای خریدهای لازم در حساب باشگاه پرسپولیس نیست زیرا پول اصلی در این باشگاه از طریق مدیرعامل تامین می شد که اینک در دسترس نیست.

حتی اگر مدیرعامل بود و پول لازم را تزریق می کرد، تعداد «داخلی »های قابل استخدام که بتوانند پرسپولیس را واقعا ارتقا بخشند و در قید قرارداد باشگاه های دیگر نباشند، بسیار کم است و از رضا خالقی فر که از راه آهن آمده، هنوز خیری برنخاسته است و خبری از سایر صیدهای مورد نظر درخشان هم نیست. خارجی ها هم که معلوم نیست کی می آیند و کی می روند، تست می دهند یا نمی دهند و آیا اگر بمانند مانند قبلی ها کارشان به شکایت به فیفا خواهد کشید یا خیر! تیم و نفراتش پیوسته در مسابقات داخلی سوتی می دهند و گل های بچگانه می خورند و قاتل خویشند و هیچ طرح و نظم مشخصی در این تیم وجود ندارد یا اگر وجود دارد، عوامل اجرای آن ضعیفند. بزرگترین تغییر در فصل نقل و انتقال ها برای تیم پرسپولیس، نه جذب این مهره و آن مهره دندانگیر بلکه جواب کردن یکی از دو دروازه بان تیم است که آنقدر به یکدیگر حسادت کرده اند که اعصاب هر دویشان خط خطی شده و گل هایی می خورند که کودکان نمی خورند. مهم نیست که نیلسون می رود یا سوشا (ظاهرا قرعه به نام نیلسون خورده) زیرا هر دو به قدری بد کار کرده اند که فقدانشان یک نعمت برای باشگاه خواهد بود و مهم کسانی هستند که باید جذب شوند و نمی شوند.

کسانی که باید بیایند و پرسپولیس را از سطح متوسط فعلی اش به سطحی قابل قبول برسانند تا در لیگ برتر لااقل از رتبه فعلی اش پایین تر نیاید و شاید تا رتبه ششمی هم بالا برود و در لیگ قهرمانان آسیا ببازد اما محترمانه ببازد.

«مردان» این میدان و تامین کنندگان این اهداف در باشگاه سرخ چه کسانی هستند؟ ما که نمی بینیم، آیا شما می بینید؟!