پروفسور برانکو در گذر زمان: پیر نشو لعنتی!

برانکو ایوانکویچ در ۷۱ سالگی همچنان درگیر چالش‌های مهم فوتبالی و یاد دادن درس تسلیم نشدن است.

ده سال پیش وقتی مثل حالا هوای بهاری فروردین ماه در تهران پیچیده بود، مردی با لبخندی همیشگی، آرامشی مثال‌زدنی و نگاهی پر از امید وارد ایران شد. برانکو ایوانکوویچ، مردی که بعدها لقب پروفسور را از هواداران پرسپولیس گرفت، با مأموریتی دشوار پا به تهران گذاشت: بازگرداندن پرسپولیس به اوج. تیمی که روزهای پرالتهاب و پرحاشیه‌ای را پشت سر گذاشته بود، در دستان برانکو تبدیل به تیمی شد که جنگیدن، بردن و قهرمانی را یاد گرفت. او معمار دهه طلایی پرسپولیس شد، و هرچند سال‌هاست که از ایران رفته، اما هنوز هم اثر حضورش را می‌توان در تک‌تک قهرمانی‌های این تیم دید.

حالا اما، پروفسور ۷۱ ساله شده است. موهایش کاملاً سفید شده، چهره‌اش نشانه‌های گذر زمان را در خود دارد، اما همان برق آشنای نگاهش از پشت عینک هنوز خاموش نشده است. برانکو این روزها دور از پرسپولیس، در چین کار می‌کند؛ در یکی از سخت‌ترین چالش‌های مربیگری‌اش. او تیم ملی چین را هدایت می‌کند و در گروه مرگ رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ قرار دارد. تیمش با ۶ امتیاز در قعر جدول است، اما هم‌امتیاز با عربستان، بحرین و اندونزی. فردا باید برابر عربستان قرار بگیرد، در شرایطی که تحت فشار رسانه‌های چینی قرار دارد. اما مگر این مرد کروات، جنگیدن در برابر سختی‌ها را بلد نیست؟

پرسپولیسی‌ها هنوز هم پروفسور را از یاد نبرده‌اند. هر بار که تیم‌شان در بحران می‌رود، هر بار که یک مربی جدید روی نیمکت می‌نشیند، خاطرات برانکو زنده می‌شود. حتی حالا که اسماعیل کارتال عملکرد خوبی در این تیم داشته، بسیاری شروع او را با روزهای اول برانکو مقایسه می‌کنند. آنچه که برانکو برای پرسپولیس ساخت، چیزی فراتر از یک تیم قهرمان بود. او فرهنگ جنگیدن، تیم بودن و هرگز تسلیم نشدن را در پرسپولیس نهادینه کرد.

ده سال پیش، او تیمی را تحویل گرفت که نه شخصیت قهرمانی داشت، نه آرامش و نه ثبات. اما در پایان دورانش، پرسپولیس یک قدرت بی‌رقیب در فوتبال ایران شده بود؛ تیمی که روی ستون‌های اصول برانکو ساخته شد و هنوز هم، سال‌ها پس از رفتنش، از همان میراث تغذیه می‌کند. در فوتبال، خیلی کم پیش می‌آید که یک مربی بعد از ترک یک تیم، همچنان اثرگذار باشد. اما برانکو، همیشه یک استثنا بوده است. او آنقدر محبوب است که هواداران پرسپولیس فصل پیش خواهان بازگشت او بعد از رفتن یحیی بودند اما او ترجیح داد بعد از عمان سفر فوتبالی‌اش را با چین ادامه بدهد.

حالا، در ۷۱ سالگی، پروفسور دوباره در یک نبرد سخت قرار دارد. شاید چین برای او مانند پرسپولیس نشود، شاید مسیرش این‌بار هموار نباشد، اما چیزی که همه‌ی ما از برانکو یاد گرفته‌ایم این است که او هیچ‌وقت بدون جنگیدن زمین را ترک نمی‌کند. و این همان درسی است که پرسپولیسی‌ها هنوز هم از او به یاد دارند. مهم نیست کجا باشی، مهم این است که هیچ‌وقت تسلیم نشوی.