پسر مو طلائی فوتبال ایران

من سردم است و می دانم که از تمامی اوهام سرخ یک شقایق وحشی
جز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهدماند
خطوط را رها خواهم کرد
و همچنین شمارش اعداد را رها خواهم کرد
و از میان شکل های هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت پناه خواهم برد
من عریانم، عریانم، عریانم
مثل سکوت های میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق، عشق، عشق
" فروغ فرخزاد "

شاهینی های قدیمی سه طلائی مشهور داشتند. همایون بهزادی که به سرطلائی مشهور است و حمیدخان شیرزادگان که به پاطلائی مشهور است و حسین کلانی که بسیاری او را پسر طلائی فوتبال ایران می دانند.

هوا سرد بود. یک سوم بهمن دیگر رسید تا به سالگرد تولد پسر طلائی فوتبال ایران برسیم که هفتاد و پنجمین زمستان را می گذراند و این بار این جشن میلاد در امجدیه بود جائی در میان شهری که گوئی خالی شده است از عشاق و به تمنای پند حافظ است که مردی از خویش برون آید و کاری بکند.

دوست داران فوتبال همان هائی که فوتبال عاشقان را به خاطر دارند هر ساله در زمین چمن مصنوعی استادیوم امجدیه پیر جمع می شوند تا به یاد زنده یاد یونس شکوری دور هم باشند و قدر یکدیگر را بدانند و در سوم بهمن امسال عاشقان جمع شدند تا جشن تولد "حسین کلانی" را بگیرند.

گوئی عقربه های ساعت به عقب بازگشته اند و بازیهای جام ملتهای آسیا 1968 است و بازی دوم تیم ملی ایران در برابر تایوان است و آقای بیاتی به دو جوان آن روزهای تیم ملی فرصت خود نمائی داده است و آنها چه کاری کردند کاری کارستان
 . بازی ها با گلهای همایون بهزادی و اکبر افتخاری و فرزامی و حسین کلانی به اتمام می رسد و این مثلث ( بهزادی – افتخاری – کلانی ) باز هم در بازی با برمه گل می زنند  و در فینال همایون بهزادی و بعد هم با گل سردار فوتبال پرویز قلیچ خانی توانستند گل اشپیگل اسرائیلی را بی اثر و ایران را به قهرمانی اول در آسیا برسانند.

 کیک را که می آورند و موی سپیدان دست می زنند و میلاد پسر طلائی را شادباش می گویند. حسین کلانی اشک می ریزد و کسی از دلش خبر ندارد که از چه دلتنگی ها یاد می کند .

 در این بعد ازظهر سرد تهران می توانستیم شعر فروغ را در سیمای مردان حاضر در این جشن تولد مجسم کنیم که
 و زخم های من همه از عشق است
از عشق، عشق، عشق
 و عشق جاری شد به پای مردی که سالها ما را  عاشق فوتبال کرد "حسین کلانی "
 تولدتان مبارک اسطوره ماندنی فوتبال ایران