پس لرزه هاي يک چرت عصر گاهي روي نيمکت

فوتبال ايران خيلي وقت است ميل به خواب دارد! اين را از آدم هاي داخلش مي شود به خوبي فهميد. وقتي آخرين فريم هاي مختص به کي روش در آزادي را در ذهنمان مرور مي کنيم، چشمان کاملا بسته او را مي بينيم که از سر بي حوصلگي سنگين بودند و خواب زده! البته خرده اي نمي توان از او گرفت چرا که کيفيت فوتبال وطني ما فاصله اي کيلومتري با ايده آل هاي مرد پرتغالي دارد. بي شک مربي که سابقه جلوس روي نيمکت رئال و منچستر را دارد نمي تواند براي اينکه تنها گوشه هايي از فوتبال روز دنيا را در دل فوتبالي 90 دقيقه اي جستجو کند خود را مجاب به تيزهوشي و بيداري کند.

 حساب کي روش از تمامي اهل فوتبال در ايران جداست. اما ماجراي شيريني و داربي 77 ديگر اتفاق ناخوشايندي است که نمي توان با هيچ دليل و مدرکي به توجيه آن پرداخت.
 چهره خواب آلود سرپرست پرسپوليس که خيلي زود سوژه اصلي کارگردان تلويزيوني و لنزهاي تيز عکاسان شد، حکايت از بي ميلي براي رويت حساس ترين ديدار نيم فصل نخست داشت! البته نگاهي به پيشينه برخي از اساتيد وارداتي به عرصه فوتبال که از قضا دغدغه هايي به جز پرداختن به فوتبال و مسائلي از اين رو را داشتند آن را در سر مي پروراندند سبب شده تا در سال هاي اخير مخاطبان با وسواس و سخت گيري بيشتري به اين رشته ورزشي دلبند شوند. ورود افراد غيرتخصصي به بدنه فوتبال و گاف هاي بعضا غيرقابل گذشت آنها از جمله مسائلي است که به نوعي به حاشيه هاي فوتبال وطني ما دامن مي زند.

 در واقع چرت عصرگاهي شيريني روي نيمکت فني پرسپوليس يک بار ديگر يا دو خاطره فيلم جاودانه هزار دستان به کارگرداني علي حاتمي را زنده کرد که در سکانسي از آن مفتشي که در پرونده قتل با بازي جهانگير فروهر انتخاب شده بود در بازپرسي هايش از اهالي کوچه و بازار تنها به يک پاسخ مي رسيد و آن خواب آلودگي محض در زمان وقوع جرم بود. زنده ياد فروهر در پايان ديالوگ خود در واکنش به اظهارات اهالي از آنها به عنوان جماعت خواب زده نام برد! موضوعي که به نظر مي توان از آن در مورد داربي 77 و شيريني نيز استفاده کرد. اتفاقي که در بي سوژگي داربي مي شود از آن به عنوان اتفاق فوق ويژه ياد کرد.