پول یا احترام؛ مساله این است

بازیکن ایرانی دلش می خواهد پیشنهاد مالی بالاتر را قبول کند و برای ادامه فوتبال به کشوری مثل قطر برود، اما در عین حال راغب نیست سرش را بالا بگیرد و با شجاعت دلیل این تصمیمش را اعلام کند. باور کنید اگر امثال شجاع خلیل زاده و مهدی ترابی صادقانه با مردم حرف بزنند، خیلی از آنها استدلال این نفرات را قبول خواهند کرد.

کافی است رک و روراست بگویند دوران بازی یک فوتبالیست حرفه ای محدود است. به همین دلیل هم ترجیح می‎ دهند به جای پیشنهاد چهار یا پنج میلیارد تومانی باشگاه های داخلی که از نظر افکار عمومی هم سنگین است، به جایی مثل قطر بروند و 20 یا 30 میلیارد تومان را تضمینی، دور از هیاهو و بدون اینکه زیر ذره بین باشند دریافت کنند. اگر همین قدر جسارت و شجاعت وجود داشت، هیچ کدام از این اتفاقات رخ نمی داد و خیلی از مردم هم با ستاره جدایی طلب کنار می آمدند. در عین حال اما بازیکن ایرانی راه دیگری را انتخاب می کند و علاوه بر انتخاب پول فراوان، حاضر نیست تصویر متعصبانه اش نزد هواداران هم مخدوش شود!

مهدی ترابی بعد از ماه ها سکوت لب باز کرده تا به دفاع از ترک پرسپولیس و انتخاب الریان قطر بپردازد. استدلال های او اما یکسره باطل و غیرموجه است. ترابی که بلافاصله بعد از پایان لیگ نوزدهم و پیش از اعزام پرسپولیس به مسابقات آسیایی قراردادش را فسخ کرد، حالا می گوید: «از باشگاه فقط احترام می خواستم، اما آنها به من احترام نگذاشتند.» این عین حرف هایی است که شجاع خلیل زاده زده و اخیرا هم علی کریمی استقلال به زبان آورده است. واقعا اما «احترام» یعنی چه؟ بازیکن فوتبالش را بازی می کند، هواداران دوستش دارند و باشگاه هم دیر یا زود در حد وسعش دستمزد آنها را می پردازد. هر آنچه بازیکن انجام می دهد وظیفه اوست و نباید مطالبه جانبی داشته باشد.

اگر احترام یعنی اینکه بازیکن هر وقت دلش خواست به باشگاه برود و رقم ثبت شده قراردادش را افزایش بدهد، این بیشتر شبیه فرصت طلبی است. مدیری که تن به چنین درخواست هایی بدهد در حقیقت «باج» داده، نه اینکه به بازیکن احترام گذاشته باشد. مگر می شود رقم قرارداد مکتوب را به بهانه تورم افزایش داد؟ مگر حقوق کارمند و کارگر در همین کشور به دنبال تورم افزایش های چندباره پیدا می کند؟ مگر در همین دوران کرونا، تعداد زیادی از بازیکنان مطرح بین المللی بخش زیادی از قراردادشان را کاهش ندادند؟ پس چرا بازیکنان ما در ایران شیوه معکوس را برگزیده اند و تازه طلبکار هم هستند؟ همین آقای ترابی می دانست که اگر از طریق باشگاه ترانسفر شود باید 400 هزار دلار از قراردادش را به پرسپولیس بدهد، اما با زیرکی به طور یکطرفه فسخ کرد و امروز حتی شایعه پرداخت داوطلبانه این مبلغ را هم رد می کند. بعد همین بازیکن از «احترام» سخن می گوید. احترام شاید این بود که او لااقل تا پایان مسابقات لیگ قهرمانان در منطقه غرب منتظر می ماند، به تیمش کمک می کرد و بعد می رفت. هر انتخابی غیر از این، بوی تمایل به کسب درآمد بیشتر را می دهد که البته ایرادی ندارد، اما کاش ستاره های گرامی جسارت کافی برای اشاره به آن را داشتند.