چرا دربی را دوست داریم؟

دربی 84 آغاز می شود. روز دگر خواهد بود و بار دیگر فضای شهر تهران قصه بزرگ فوتبال را تعریف می کند و این فضای بزرگ گسترده می شود و به کل جهان می رود جائی که مردان و زنانی با انجام این بازی به خاطرات نوجوانی و جوانی خود می روند. جائی که با برد تیمشان خواه قرمز و یا که آبی به اوج می رفتند و در روزگاری که تیمشان این بازی را می باختند تلخ بود هر توجیهی

دربی را دوست دارم زیرا فراتر از این که همه ما را به روزگار شیرین نوجوانی و جوانی می کشاند یک بار دیگر فوتبال را معرفی می کند اعتقاد به گفته های " فوتبال فراتر از زندگی است " و یا " بزرگترین جنایت انگلیسی ها اختراع فوتبال بود " ندارم اما فوتبال پدیده ای است که سالها خود را اثبات کرده است اما این که بخواهد موجب شادی و خلاقیت و پویندگی شود و یا مخرب و مرگ آور ارتباط به نگاهی دارد که به آن داریم فوتبال در روز غیر تعطیل در ساعت بسیار بد در چند کیلومتری شهر تهران صد ها هزار نفر را به ورزشگاه می کشاند و شاید این هنر دربی است.

 هنری که سالها خواستند آنها را نادیده بگیرند و هنوز هم می گیرند که در هیچ جای دنیا مهمترین بازی داخلی باشگاهی یک کشور اینقدر با عناد مواجه نمی شود. اما دربی را به همین دلیل دوست دارم چون باز به راه خودش ادامه می دهد و به آنهائی که امروز بی دلیل به فوتبال آمدند و مثل گذشتگانشان که آنها هم از بد حادثه به این فوتبال چنگ زده بودند بگوید دربی سنگ ریزه ته رودخانه فوتبال است و آنها رفتنی هستند.

 دربی را دوست دارم زیرا به یادمان می آورد که یاد آوریم. همه مردانی چون پورحیدری و کاظم سیدعلیخانی و رضا احدی و ناصر حجازی و صفر ایرانپاک و همایون بهزادی و هادی نوروزی و مهرداد اولادی و فریبرز مرادی و عزت جانملکی و محراب شاهرخی و پرویز دهداری و منصور خان امیر آصفی و ... که امروز پیش ما نیستند اما یادشان در این دربی ها به یادمان می آید.

دربی را دوست دارم بخاطر این که بزرگان این دو تیم را به یاد می آوریم که هنوز حضور دارند. مردانی چون علی پروین و پرویز قلیچ خانی، علی جباری و جلال طالبی و پنجعلی و شاهرودی و میناوند و مهدوی کیا و علی کریمی و علی دایی و اصغر حاجیلو و مسعود مژدهی و چنگیز و .... صدها نفر دیگر که با نبض دربی نبض آنها هم بیشتر خواهد زد.

دربی را دوست دارم چون فارغ از هر رنگ و تیمی به مدیران فوتبال بار دیگر پیغام می دهد که پدیده فوتبال علاقه و استعداد و عشق دارد و نیاز مند توجه و برنامه ریزی و سرمایه گزاری است. آن چیزی که همه دیدیدم در مسیری کاملا متضاد با این گفته السد قطر داشت یعنی برنامه ریزی و سرمایه گزاری داشت اما استعداد و عشق و ... در آن یافت نمی شد

دربی را دوست دارم چون هنوز می تواند به این جامعه سراسر عاشق غم و شاید غرق در غم مجالی دهد که نفس بکشد خود را به اندازه 90 دقیقه فارغ کند از شعارها و نفرت ها و خشمها و بی مبالاتی ها این دربی می تواند شادی و هیجان را فریاد کند

 دربی می تواند بار دیگر نشان دهد علی رغم همه ناکارآمدی ها و نا مدیریت ها فوتبال ایران نباید آنقدر دامنه خواسته هایش اندک باشد که فقط بخواهد به جام جهانی رود. این فوتبال پتانسیل اهداف بزرگ تری دارد باشد که چنین باشد.