چرا نباید پرسپولیس قهرمان شود؟

بیاید با رقیبان پرسپولیس یک بحث سرراست منطقی انجام دهیم. خیلی ساده می پرسم چرا پرسپولیس نباید قهرمان لیگ ایران باشد؟

فارغ از کیفیت و عملکرد پرسپولیس، اگر قرار باشد این تیم جام نگیرد، کدام رقیبش را سزاوار قله نشینی می دانید؟ از بین مدعیان، کدام باشگاه الفبای تیم داری را رعایت کرده و فوتبالش بوی قهرمانی می دهد؟ تراکتور را داده اند به یک شومن محکوم به شکست که نود دقیقه لب خط بالا و پایین می پرد، اما تیمش دوزار بار فنی ندارد. مسابقه تراکتور و فولاد «کفر طبیعت» بود؛ بدون حتی یک موقعیت جدی. منتها در این تیم مالک باشگاه دنبال تشریفات کاذب مثل خواهرخواندگی با اروپایی ها و لباس خریدن از آدیداس است و گزارشگر تلویزیونی گمان می کند اگر به جای پرسپولیس بگوید «پیروزی» فتح الفتوح کرده. با این قد کوتاه، با این دنیای کوچک چطور می شود کارهای بزرگ کرد؟

در اصفهان محرم نویدکیای عزیز را بدون یک روز سابقه مربیگری در هیچ تیم سفلایی، صاف گذاشته اند بالای سر سپاهان و انتظار دارند معجزه کند. نتیجه کار این است که کی روش استنلی چسبیده به سکو و پیام نیازمند که در پنج بازی اول پارسال صفر گل خورده بود، در پنج بازی ابتدایی امسال هفت گل می خورد.

به استقلال نگاه کنید؛ خداوکیلی چیزی که این تیم در پنج هفته گذشته ارایه داده، اصلا شبیه «فوتبال» بوده؟ مشکلات دفاعی رفع نشده و خبری از زهر خط حمله هم نیست. همین آقای فکری هفتاد روز قبل از اینکه سرمربی استقلال شود به اندازه یک در یخچال مصاحبه کرد که: «من به این زودی ها سرمربی استقلال نمی شوم. باید وقتش برسد و پختگی لازم را کسب کنم.» بعد که پیشنهاد رسمی به دستش رسید، آنقدر هول شد که نساجی را به آن شکل شنیع رها کرد. استاد حالا زیر فشارها، نقاب جنتلمنی اش را هم کنده و از «جهت دار بودن داوری ها به سود یک تیم خاص» حرف می زند. کاش لااقل این سخنرانی را روزی انجام می داد که گل حریفش را به اشتباه آفساید نگرفته باشند! وقتی پشت سرمربی به امتحان پس داده هایی مثل مرفاوی و مظلومی گرم است که منتهای هنرشان فرستادن دانشگر به خط حمله است، چطور می شود به قهرمانی فکر کرد؟

با فحش دادن و اتهام زدن که نمی شود پرسپولیس را پایین کشید. یک سر سوزن شایستگی لازم است. اگر پیدا کردید، به ما هم خبر بدهید.