چهارشنبه عزیز! / بدون مهاجران هم می شود حماسه ساخت

چهارشنبه روز بزرگی برای فوتبال ایران بود؛ روزی که به وضوح روشن شد اگرچه پرسپولیس را کشته اند و سوزانده اند، اما هنوز می توان برخاستن ققنوس های زیبا از خاکستر این تیم را به تماشا نشست. به تیمی که در این غروب بهاری بین 100 هزار هوادار «نگین» شده بود خوب دقت کنید؛ مدیرعاملش ماه هاست که در زندان به سر می برد و مطلقا خبری از او و آینده اش نیست، قائم مقامش به اعتراف محسن بنگر در فرودگاه ساک بازیکنان را جا می کند، کاپیتانش و بهترین مدافعش محروم هستند، گلرش پنج روز پیش سرمربی باشگاه را به فحش کشیده و تازه با عذرخواهی به اردو برگشته، دومین مسوول کادر فنی اش 72 ساعت قبل اخراج شده و مربی سوم تازه پنج صبح به تهران رسیده است، تیم در لیگ برتر آشکارا خطر سقوط را حس می کند، بازی رفت سه بر صفر به سود حریف به پایان رسیده و خلاصه همه نشانه های ناامیدکننده حسابی دور هم جمع شده اند. با این همه اما، در یک روز وسط هفته بیش از 100 هزار نفر راهی استادیوم آزادی می شوند تا تیمی را ببینند که اگرچه عابدزاده و محرمی و شاهرودی و پیوس و مهدوی کیا ندارد، اما آدم هایش لباس «پرسپولیس» را به تن دارند و گویا برای سنت عاشقی، همین کافی است!

چهارشنبه روز قشنگی بود؛ روزی که ثابت شد هنوز می شود سکوهای آزادی را بدون مهاجران قانونی و غیرقانونی پر کرد. شاید تنها کافی است جماعتی که «عمدا» دل شان می خواهد ورزشگاه را خالی ببینند، دست از آزار دادن ملت بردارند. به خدا بی انصافی است اگر فقط مجانی بودن بازی را دلیل استقبال این همه آدم بدانیم؛ چه اینکه سرمونی زجرآور خرید اینتنرتی و کارت ملی و گیت ورودی و سرگردان کردن مردم بین هزار ورودی دور از هم، این تماشاگر را دلسرد کرده است. ایرانیان اگرچه مشکلات مالی زیادی دارند، اما پول تماشای فوتبال را قبلا داده اند و حالا هم حاضرند چنین کاری را انجام بدهند. آسان بگیرید، درها را باز بگذارید و دست از دشمنی با شور و اشتیاق بردارید، حتما از این عصر ننگین بازی های چندصد نفری عبور خواهیم کرد.

چهارشنبه روز قشنگی بود؛ روزی که نشان داد می شود به آینده امیدوار بود و دوباره جشن فوتبال به پا کرد، البته اگر مدیران بادرایت بگذارند! کافی است سیاستگذاران گرامی، پل ارتباطی بین پرسپولیس و زندان اوین را قطع کنند و وقتی قرار است «بهترین هیات مدیره» دنیا را به این باشگاه بیاورند و آن را مجری چشم و گوش بسته اوامرشان کنند، لااقل در مورد هویت افراد حاضر در آن کمی تحقیق کنند. کافی است لجاجت را رها کنند و دنبال این نباشند که تمایلات شان به هر قیمتی، ولو نابودی محبوب ترین تیم مملکت به اجرا در بیاید، کافی است دست از خرخره این باشگاه بردارند و اجازه بدهند پرسپولیس نفس بکشد؛ هرچه باشد میلیون ها آدم با این این تیم هم نفس هستند.

چهارشنبه روز قشنگی بود؛ روزی که احساسات جریحه دار شده ایرانیان از دست سعودی ها اندکی التیام پیدا کرد. فکرش را بکنید؛ سه شنبه شب بچه های «علیمنصور» الشباب را کباب کردند و ساعاتی بعد، مهدی طارمی گلوی تیمی دیگر از تبار آنها را برید. حالا چه اهمیتی دارد که مربی شان از باب گزاف گویی در نشست خبری رو به ناله آورده و گفته از بدو ورود به ایران آنها را آزار داده اند. کاش یک نفر به او بگوید بدرفتاری فرودگاهی ما اگر هم وجود داشته باشد، از زمین تا آسمان با بدرفتاری فرودگاهی آنها فرق دارد. کافی است داسیلوا روی یک سایت خبری کلیک کند و بفهمد تشت رسوایی عربستانی ها در مورد دو نوجوان زائر ایرانی چطور از پشت بام سقوط کرده است. نه رفیق؛ شما و دولتی که برایش کار می کنی، هیچ طلبی از ما ندارید. شب به خیر و موفق باشی!