چه چیزی اهمیت دارد؟

مدتها است که بحثهای تکراری بر نحوه مدیریت حاکم بر ورزش سخن گفته ایم حکایت های قطع بودجه دو تیم استقلال و پرسپولیس اوج این اعتراض ها بوده است.

به یاد داریم هنگامی که وزیر محترم ورزش براحتی اعلام کردند که کسری بودجه استقلال و پرسپولیس اهمیت ندارد و آن چیزی که مهم است  مسائل دیگری است همه از خود پرسیدیم این مسائل مهم چه می توانند باشند؟

سالها است که بر نحوه اداره فوتبال کشور اعتراض می کنیم جائی که شاهدیم که فرافکنی و ساده انگاری و بی دانشی و سومدیریت روز به روز بر پیکره نحیف این ورزش فشار می آورد و هر از گاهی هم که اعتراضی به این نحوه اداره فوتبال می شود از سوی رئیس فدراسیون فوتبال می شنویم که اگر احساس کنم کس دیگر بهتر اداره می کند از این پست کناره گیری می کنم و سالها است که ایشان به این احساس نرسیده و روز به روز فوتبال ما نحیف تر و ضعیف تر می شوندو گوش ها به فریاد اعتراض ها کر تر شده است.

اتفاقهای  پس از صعود به جام جهانی باعث شد که دامنه این اعتراض ها بالاتر هم بروند کسری بودجه برای تدارکات  تیم ملی و عدم انجام بازیهای تدارکاتی و لیگ فرسایشی کار را به جائی رساند که حالا شکست از گینه برای فوتبال ما خیلی عادی تلقی می شود اما سخنان این روزهای علی کفاشیان  در نوع خودش بسیار جالب است.

علی کفاشیان می گوید که اگر تلویزیون  حق پخش بازیهای لیگ را نپردازد بازیهای را در زمین های خاکی برگزار می کنیم !

سخن دیگر علی کفاشیان این است  که می گوید چون پول نداریم اردوی آمادگی تیم ملی در آفریقای جنوبی چون اردوی پرتغال لغو می شود !

 و باز از علی کفاشیان می شنویم چون فدراسیون پول ندارد به کارلوس کی روش اعلام می کند که پس از جام جهانی از ایران برود و به طور حتم فوتبال پس از جام جهانی  وارد بحران دیگری شود.

حال از وزیر محترم  ورزش می پرسیم که آیا این وضعیت حاکم بر فوتبال ملی مهم هست یا این که باز اهمیتی ندارد ؟آیا آبروی ایران در رویداد مهم جام جهانی قابل  توجه می تواند باشد یا این که اهمیتی ندارد؟: آیا اصولا چنین مدیریت حاکم بر فوتبال که هیچ کاره است و نمی تواند هیچ کاری  برای تیم ملی بکند همچنان باید بر دوران مدیریت خود ادامه دهد  یا این که بی توجهی و ناکار آمدی این مجموعه  هیچ اهمیتی ندارد ؟

می پرسیم این چه اندیشه ای است که یک  تیم مدیریتی به هر طریقی بر ادامه کار خود مصر باشند و حتی حاضر باشند بازی های لیگ برتر را به جائی برسانند که در حد یک بازی محلی برگزار شود و هیچ قابلیت و توانائی و حتی فرصت برای مذاکره نتوانند داشته باشند اما همچنان بر ادامه کار خود اصرار داشته باشند ؟

سوال دیگر ما این است وقتی که  یک مجموعه مدیریت در برنامه ریزی و تامین بودجه و مدیریت زمان و حفظ نیروها دچار مشکل است به چه دلیل باید اجازه بدهیم این گروه مدیریتی باشد که نه در جذب  اسپانسر شیپ توانائی داشته و نه این که  اهمیتی می دهد که تیم ملی در جام جهانی با چه شرایطی حاضر می شود و در آینده چه قرار است بر تیم ملی بیاید  همچنان بر ادامه کار ش اصرار باشد ؟

نمی دانیم که وزیر ورزش که این روزها کمتر مصاحبه می کند و به نظر می آید که شمشیر از رو برای فوتبال کشیده هیچ علاقه ای  به  جواب به این سوالها و یا حل این مصائب دارد یا این که  باز هم اهمیت ندارد در حوزه ماموریت ایشان جام جهانی و  تیم ملی فوتبال ایران و ... مسئله پیش پا افتاده ای است.