چه کسی هادی صبح باشد؟

داشتن یک شب بد، شبی واقعا بد، شب افتضاح، از آن شب هایی که آرزو می کنی که دیگر هیچ شبی نداشته باشی. شب بدی داریم پسر، کاپیتان، شب افتضاحی است. اولین و آخرین شب افتضاحمان نیست، اما همیشه همین طور است، می شود یک نفر لطفا این شب بد را نگه دارد، این شب لعنتی را؟

همیشه بودی، در شب های بد، برای ساختن روزهای خوب، آرام و بی صدا. در بهترین روزهای پرسپولیس، در بدترین شب های پرسپولیس. تو بودی، همیشه بودی، بی حاشیه و خودت را به همه ثابت کردی. روی نیمکت نشستی، هیچ حرفی نزدی و به بازیکن اول تیم تبدیل شدی. مربی بعد از مربی و هیچ کس نتوانست تو را کنار بگذارد، حتی وقتی همیشه حرفش بود، روی نیمکت ها روی سکوها، ما آدم های قدرنشناس، ما دهان های باز و چشم های بسته. اما تو با چشم های نافذت منتظر فرصت بودی و فرصت همیشه می رسید و تو ثابت می شدی.

بگویید شب به پایان برسد، آسمان را برگردانید، خماری این خبر رفته است و کام های ما خشک. همه روی جایمان میخکوب شده بودیم از صبح، اما حالا شب است، حالاواقعیبت روی سرمان خراب می شود. نمی توانیم خداحافظی کنیم، تو بسیار جوان بودی برای مردن و ما بسیار پیر برای گریه کردن.

کجاست کسی که دیده شب های بد به انتها می رسد؟ بگوید حالا چطور این شب بد را به صبح تبدیل کنیم؟ چه کسی حالا برای صبح تلاش کند مثل تو؟ چه کسی برای پرسپولیسش رگ گردن بیرون بیندازد مثل تو؟ چه کسی بازوبند را به تن بزند و به جنگ شب برود مثل تو؟ چه کسی سکوت کند در برابر خیل نامردی و به جای لابی گری، به جای عافیت سنجی حرفش را توی زمین بزند؟ چه کسی به جای بازی با لباس های سیاه در زمین چرک و سیاه با لباس سرخ و بازوبند زرد در زمین سبز عرق بریزد؟ چه کسی بگوید: «همه ما مشکل داریم اما مشکلات حل خواهد شد». چه کسی نوید روزهای خوب را بدهد، چه کسی هادی صبح باشد؟

آری بدترین شب ها نیز صبح می شود، صبحی دیگر، ممکن است روز خوبی نباشد، اما روز دیگری است، لطفا به ما هم روز دیگری بدهید. بدون تو ممکن است روز بدی باشد، حتی بدترینش، اما روز دیگری است، روزی که باید در خاطرمان نگاه داریم شاید این آخرین روز است، آخرین فرصت برای تلاش، آخرین فرصت برای انسان بودن! خانم ها، آقایان، مسوولان، تماشاگران، طرفداران پرسپولیس، طرفداران استقلال، طرفداران باقی تیم ها، فوتبالی ها لطفا چراغ ها را روشن کنید، پرده شب را بکشید، بیایید شب بد را به روز خوب تبدیل کنیم، روز دیگری به ما داده شده است، شاید آخرین روز!