چون بیگانگان!

نزدیک به هفت صد سال پیش مولانا برای ما از همدلی و اتحاد و یگانگی سرود او زیبا حکایتی شاید ملی را به زبان آورد و یا به واقعیتی فرا منطقه ای و جهانی را به تصویر کشید  او یادمان داد که باید از ره دل به همدیگر نزدیک شد و راز به زبان نیست که به اندرز دل است  امروز در این دیار ما چه حکایتهائی داریم ؟ قصه های ترک و فارس و عرب و عجم را چگونه بر سر همدیگر کوبیدیم و یا ز تفاوتها گفتیم پس از مولانا هم حافظ برایمان خواند:

مذهب عشق ز همه مذهبها جدا است
عشق اسطرلاب اسرار خدا است

اما یاد نگرفتیم و چنین است که به این روزها می رسیم.

جرقه اول مدتها است که زده شده است حکایت خارجی  ستیزی  در فوتبال ما به اوج رسیده است امیر قلعه نوعی و رحمتی صحبت از شانسی بودن صعود ما به جام جهانی می کنند زهی تاسف که کسانی از شانسی بودن ها دارند که خود در صحنه بین المللی نه نامی چون کی روش و نه تجربه او را دارند رحمتی چه می گوید؟ او خود از تیم ملی رفت و حالا همه چیز را به زیر سوال می برد؟ حکایت قلعه نوعی هم جالب است او که سالها است از دستهای پشت پرده و دشمنانش سخن می گفت حالا به یک باره مداقع فوتبالفارسی شده است  او می گوید فوتبالفارسی سالم است  نمی دانیم  یا فارسی ما مشکل دارد و یا این که حکایت هم دلی اینجا هم رخ می دهد چگونه از این شانسها در عرصه بین المللی برای قلعه نوعی رخ نداده است ؟ از کی روش ایراد می گیرند در حالی که خود باید هم دل تیم ملی و سر مربی تیم ملی باشند اما .....

حکایت دوم را پرویز مظلومی و محمد مایلی کهن آغاز می کنند مایلی کهن همان کسی بود که از دعوت دژاگه و قوچان نژاد ایراد می گرفت اما وقتی به جام جهانی با گلهای قوچان نژاد در دوحه و کره جنوبی ب جهانی شدیم سکوت کرد و باز هم سکوت تا این که به یک باره اکنون گوهر افشانی می کند  مایلی کهن زبان تندی دارد او به زبان فارسی حرف می زند اما هم زبانی نیست او هم دلی نمی کند پس زبانش را نمی فهمیم  چون بر اساس واقعیت سخن نمی گوید او بارها این گونه بوده است و چنین است که زبان او الکن است!

پرویز مظلومی هم از فوتبال فارسی می آید او می گوید بیت آشور بازیکن با استعدادی که فرصت بازی در تیم ملی ایالات متحده هم می توانسته داشته باشد نباید به تیم ملی دعوت شود چون فارسی نمی داند او هم چیزی از مولانا نمی داند بیت آشور و قوچان نژاد و داوری وجهانبخش و دژاگه هم دلی با تیم ملی داشته اند و امثال عقیلی و رحمتی هم زبان بودند مظلومی چگونه چنین تحلیلی دارد ؟ کی روش کار بزرگی کرده است که از همه پتانسیل ایران بهره می گیرد اما همین آقا یان هم زبان چیزی از این مقوله نمی دانستند که اصولا نمی دانند کی روش که می داند ما قرار نیست برای جام جهانی دل بسوزانیم و بازی تدارکاتی داشته باشیم و اردو برگزار کنیم پس چه خوب است تیم اصلی را حفظ و با تجربه های جهانی را دعوت کنیم اما هم دلی که نباشد حکایت مظلومی ها و مایلی کهن ها و قلعه نوعی ها و رحمتی ها و عقیلی ها ... رخ می دهد.

حکایت سوم از همه عجیب تر بود هم زبانهای مسعود شجاعی به او توهین کردند مسعود برو بیرون مسعود برو بیرون  این بود شعار آنهائی که برای هم دلی تیم ملی به ورزشگاه آمده بودند مسعود باید می رفت بیرون ؟ کاش مسعود هم زبان این آقایان نبود  در بازی رسمی تیم ملی مسعود را  این گونه نوازش می دهیم این که مسعود خوب است یا نه باید گفت نظر همان نظر کی روش است که خدا را شکر پایش مثل خیلی ها در مباحث دلال بازی وجود ندارد  مسعود در لیگ دوم اسپانیا بازی می کند اما  هرچه که باشد هم باز نباید این گونه با او برخورد می شد براستی همدلی برای تیمی که بازی تدارکاتی ندارد و اردو ندارد و مدیر لایق بالای سر فدراسیونش ندارد و بودجه ندارد و  چنین است ؟

 مولانا راست می گوید همه بیگانه هستیم چون هم دلی محو تنها هم زبان هستیم افسوس .