کاشاني؛ مغلوبي در جامه سرداران فاتح!

   در مورد حاج حبيب و کوله بار ناکامي هايش ؛ کاشاني؛ مغلوبي در جامه سرداران فاتح!

1 ) حبيب کاشاني کلاً آدم «ويژه» اي است؛ آنقدر ويژه که مي تواند يک معلم باشد، اما به شوراي شهر تهران برود و البته يک نماينده باشد، ولي مديرعامل يک باشگاه دولتي هم بشود و البته مشاور رييس سازمان تربيت بدني باشد، اما ناگهان سر از هيأت رئيسه فدراسيون فوتبال هم در بياورد... آن هم در شرايطي که اندکي بيش از 40 سال دارد! وقتي شما با چنين انسان ويژه اي روبه رو باشيد، هيچ چيز عجيبي نيست اگر دوران سرپرستي «موقت» او در پرسپوليس، عمري به درازاي چند مديرعامل ريز و درشت داشته باشد و يا حتي شگفت انگيزتر از آن، طي اتفاقي که حتي در ايران هم بي نظير است، به عنوان مسؤول فعلي باشگاه، صاحب اختيار انتخاب اعضاي هيأت مديره سرخپوشان شود. حبيب کاشاني آدم ويژه اي است؛ آنقدر ويژه که به برکت حضورش، از زمين به آسمان ببارد و «نوک هرم» مسؤول تدارک ديدن «قاعده هرم» شود.

شايد درک ما از مديريت آنقدر ناچيز و نحيف باشد که اينها را نفهميم؛ هر چه هست اما، جنابش به تازگي فهرست هفت نفره اي از مديران مياني کشور را براي عضويت در هيأت مديره پرسپوليس به علي سعيدلو تقديم کرده است تا به احتمال فراوان، تني چند از آنان راهي ساختمان عاريه اي اداره تيمي شوند که هوادارانش کاخ رؤياهاي شان را برپايه هاي موفقيت آن استوار کرده اند.

2 ) حالا چيزي نزديک به يک سال از حضور حبيب کاشاني در باشگاه پرسپوليس مي گذرد و شايد بد نباشد اگر به همين مناسبت و نيز با توجه به تقارن خجسته اين رويداد، با حادثه شورانگيز فراهم شدن مقدمات انتخاب هيأت مديره، از آقاي سرپرست موقت بپرسيم بزرگترين دستاورد شما در اين قريب به 12 ماه زعامت تان در پرسپوليس چه بوده است؟ بله؛ ما خودمان داستان جام حذفي را خوب يادمان هست، با همه جزئياتش؛ حتي با آن «برق رفتگي» حيرت انگيز در ميانه هاي بزم پنالتي با صباي قم که از حيث «خوش اقبالي»، براي شما چيزي به ارزش آن گل به خودي شگفت انگيز ميثاق معمارزاده در آخرين دقايق بازي سايپا و پرسپوليس در ليگ هفتم بود و چه پيشاني بلندي که هر دو به قهرماني تيمهاي شما انجاميد !

غير از اين چه حاجي؟ مي توانيم بپرسيم پروژه «پرسپوليس کارت» به کجا انجاميد؟ خاطرتان مکدر شد؟ عذر مي خواهيم، پس دست کم بفرماييد افتخار تاريخي هو شدن اسطوره اي مثل علي کريمي توسط عده اي بوقچي گوش به فرمان را کجاي کتاب دوران مديريت شما بنويسيم؟ با داستان بي احترامي به پيشکسوتهايي که فقط قول مي شنيدند چه کنيم کاشاني جان؟ تعدادشان هم کم نيست استاد؛ احمدرضا عابدزاده، مجتبي محرمي، بابک معصومي و ديگران. داستان تحريم برنامه نود توسط حضرت تعالي به عنوان يکي از شاهکارهاي «مديريت پاسخگو» را کجاي دلمان بگذاريم حاجي؟ يا قصه تعامل دوگانه با علي دايي را؛ همان که روزهاي زوج از او حمايت مي کنيد و روزهاي فرد به انواع و اقسام روشها، عليه اش جو راه مي اندازيد. با اين همه افتخار، چطور کنار بياييم آقاي کاشاني عزيز؟ همان طور که صفحات يارانه اي روزنامه تان را وقف کوبيدن يوميه مدير پولداري کرده ايد که روزي شما را به دوگانگي قول و فعل، زبان و عمل و صورت و سيرت متهم کرد؟ واقعاً اين همه شاهکار را ظرف تنها يک سال زده ايد استاد؛ الحق که دست مريزاد. راستي چه خبر از پرسپوليس رؤيايي ليگ دهم عالي جناب؟ !

3 ) روزگار درازي از آن روز تلخ و نکبت بار نمي گذرد که عباس انصاري فرد تنها يک صندلي دورتر از علي سعيدلو، 20 دقيقه تمام در سالن 12 هزار نفري مجموعه ورزشي آزادي فحش خورد تا مرد مهربان بغل دستي اش- حاج حبيب کاشاني- ناگهان جاي او را در پرسپوليس بگيرد. امروز اما، وقتي به گذشته نگاه مي کنيم، به سوغات دندانگيري از بازگشت کاشاني به فوتبال برنمي خوريم؛ غير از به وجود آمدن برخي اختلافهاي درون خانوادگي، ياد و شقه شدن تيم و دورماندن بعضي ستاره ها از خانه اصلي شان، يا قرار گرفتن علي دايي، در آستانه دريافت شوکي بزرگتر از فاجعه اخراج از تيم ملي... آيا آن جام حلبي حذفي که با توجه به چيدمان رقباي پرسپوليس، بيشتر چيزي شبيه به فتح عنوان قهرماني يک تورنمنت کوچک در ليگهاي دسته اول و دوم کشور بود، ارزش اين همه هزينه را داشت؟ آيا کاشاني براي بازگرداندن باد به پرچمش، بار ديگر سکته خواهد کرد؟ و مهم تر از همه اينها، آيا مديريتي به اين سبک، مشکل گشاي ورزشي که حالا کاشاني براي رياست فدراسيون فوتبالش خيز برداشته، خواهد بود؟!