کمی خویشتنداری لطفا!

 بدهی برانکو پرداخت نشده و هنوز مشخص نیست منبع تهیه پول برای پرداخت باقیمانده این بدهی سنگین چیست یا کیست، شجاع خلیل زاده یکی از ارکان تیم یکی از بهترین های مجموعه در مسابقات اخیر دوحه یک هفته قبل قراردادش را فسخ کرده تا به تیم قطری می رود، بشار رسن با اینکه پول گرفته ساز جدایی کوک کرده، تمرینات تیم با نیمی از بازیکنان شروع شده و قهرمان لیگ و فینالیست آسیا نامشخص ترین و نگران کننده ترین شرایط را در آستانه شروع فصل تازه و فینال لیگ قهرمانان دارد. این وضعیت، هوادار پرسپولیس را کلافه کرده و برخی از این دو طیف نیز فارغ از خویشتنداری اوضاع را خراب تر می کنند. مدیریت باشگاه سعی در توجیه و توضیح اقاماتش برای هوادار معترض دارد اما دیوار اعتماد بین آنها مدت هاست در فضای مجازی فرو ریخته و این اقدامات به چشم هوادار نمی آید.

این خلاصه ای کوتاه از وضعیت تیمی است که الان باید روی ابرها سیر می کرد اما شرایطش حتی نسبت به آن تیمی که روز آخر در لیگ ماند یا تازه به دسته برتر آمده، نامساعدتر و نگران کننده تر است؛ حتی اگر عنوان قهرمان چهار دوره اخیر لیگ برتر و فینالیست آسیا را یدک بکشد و با سابقه ای 60 ساله و برخورداری از هواداران میلیونی نام و اعتباری جدا از تمام باشگاه های فوتبال ایران برای خودش دست و پا کرده باشد.

همه می خواهند بدانند مسئول این همه ناهنجاری و بحران کیست اما واقعیتش برای رسیدن به جواب این سؤال باید داستان صد من یک غاز را تعریف کرد که همه، جزئیاتش را از برند و جواب را هم خوب می دانند. انتخاب مدیران ناکارآمد البته که پرسپولیس را به این روز رسانده است. مدیرانی که اگر نتایج چهار فصل اخیر تیم نبود، مشخص نبود از چه چیزی برای خود در برابر انتقادها سپر درست می کردند. این سپر اما حتی برای مدیریت فعلی کارآمد نیست چرا که هوادار برخلاف چهار سال قبل که مرعوب روش مدیریت ظاهراً درست و سالم مدیران باشگاه شده بود، حالا به درستی حساب تیم و مدیران را از هم جدا می کند. مدیرانی که غیر از یک روش روتین و مشخص و طبق آنچه طی پنج، شش فصل گذشته در باشگاه اتفاق افتاده روش دیگری برای درآمدزایی و فرار از بحران های مالی بلد نیستند طبیعتاً با وضعیتی مثل آنچه امروز رسول پناه، معاونان و هیأت مدیره مدیره باشگاه با آن مواجهند، رودررو خواهند شد و باید ضمن انجام اقدامات روتین برای فرار از محرومیت و راه انداختن تیم، دشنام و لعن و نفرین هم بشنوند و دروغگو لقب بگیرند. همه می دانند مسئول به وجود آمدن این شرایط کیست و طبیعتاً همه نشانه ها شما را به سوی مدیریت ضعیف و ناکارآمد سوق می دهد اما برای عبور موقت از این بحران، پیش گرفتن کمی خویشتنداری و داشتن مقداری انصاف هم بد نیست.

بازیکن پرسپولیس با وجود تمام فداکاری ها، از خودگذشتگی ها و تلاشی که در طول فصل و مسابقات دوحه به خرج داده بخش عمده ای از مبلغ قرارداد خود در این فصل را دریافت کرده و تنها آپشن های قرارداد خود را می خواهد که البته طبق آنچه در قرارداد آمده حق اوست اما در حال حاضر و بحران ناشی از موضوع برانکو که حل نشدنش عواقب وحشتناکی برای باشگاه دارد، چه کسی بیشتر و بهتر از همین بازیکن می تواند یا باید شرایط باشگاهش را درک کند و با کمی خویشتنداری کوتاه بیاید و برای رسیدن به خواسته اش چند صباح دیگر دندان روی جگر بگذارد؟
البته که بازیکنان پرسپولیس به خاطر آنچه به دست آورده اند، مستحق بهترین پاداش ها و بالاترین دستمزدها هستند اما این طرف قضیه را هم باید دید و منطقی پیش رفت. در بحران مالی ناشی از کرونا که کل دنیا را فرا گرفته و بزرگترین بنگاه های اقتصادی دنیا را در آستانه ورشکستگی و سقوط قرار داده بدقولی مدیران باشگاه پرسپولیس برای پرداخت آپشن ها با توجه به سبقه تاریک مدیریت و ناکارآمدی اش از این جهت که هیچ گاه نتوانسته منابع درآمد متفاوتی داشته باشد، کاملاً قابل باور است.

یادمان نرود اگر امروز پرسپولیس با فداکاری و تلاش تک تک این بازیکنان به فینال لیگ قهرمانان رسیده نام پرسپولیس هم به همان اندازه به تک تک این نفرات اعتبار و اهمیت بخشیده است ضمن اینکه اثاث منزل آنها در خیابان نیست و هیچ کدام هم در چادر زندگی نمی کنند. اگر امروز بازیکنی از پرسپولیس هوادار میلیونی دارد و هوادار پشتش ایستاده و حرفش را می خرد به اعتبار نام و پیراهن پرسپولیس است. حالا که باشگاه مثل گذشته برای به دست آوردن این پیراهن آپشن نمی گذارد و با برعکس شدن شرایط این بازیکن است که برای باشگاه آپشن می گذارد و متمم می خواهد، اندکی تحمل و خویشتنداری جای دوری نخواهد رفت و حتی به شأن و اعتبار بازیکن نزد افکار عمومی می افزاید.

اگر دوست دارید بحث حرفه ای و حرفه ای بودن را پیش بکشید هم باز یک سر ماجرا به جایی می رسد که در شرایط بحرانی بازیکن می تواند هوای باشگاه را داشته باشد. درست مثل آنچه در باشگاه های بزرگ اروپایی اتفاق افتاد و در بحران مالی ناشی از کرونا بازیکنان بخش عمده ای از مبالغ قراردادهای خود را بخشیدند یا برای دریافت دستمزدشان کوتاه آمدند.