کمی کنعانی باش آقای احمدزاده

فرشاد احمدزاده و محمدحسین کنعانی زادگان دو خرید ابتدای فصل پرسپولیس بودند که اعتراض بسیار زیادی به جذب آنها شد. علاوه بر اینکه در مورد صلاحیت های فنی هر دو نفر تردیدهایی وجود داشت، به نوعی ارتکاب به یک «خیانت» هم در کارنامه هر دو به چشم می خورد؛ کنعانی قبلا به استقلال رفته بود و فرشاد هم تیم محروم پرسپولیس را ول کرد راهی قله فوتبال باشگاهی جهان، یعنی لیگ لهستان شد!

با این اوصاف روشن بود که هواداران با بازگشت هیچکدام «حال» نکنند، اما این دو بازیکن، بعد از تحمل فشار اولیه دو رویه متفاوت در پیش گرفتند. کنعانی آرام و بی حاشیه دارد کارش را می کند، هیاهو ندارد، گاف بزرگی مرتکب نشده و با اینکه جلال حسینی، یکی از محبوب ترین بازیکنان سال های اخیر تیم را نیمکت نشین کرده، اما با عملکردش توانسته فعلا از مردم رای اعتماد بگیرد.

فرشاد احمدزاده اما درست در نقطه مقابل قرار می گیرد؛ کسی که انگار کلا در یک سیاره دیگر زندگی می کند و هنوز متوجه عمق ضربه ای که ابتدای فصل گذشته به پرسپولیس زد، نیست. او در حالی به تیم برگشت که سکوها فقط به خاطر پادرمیانی جلال حسینی از گناهش چشم پوشی کردند و موقتا به شعارهای اعتراضی پایان دادند. فرشاد اما تیشه برداشته و به ریشه نحیف خودش می زند. حاشیه های بی پایان او دامنه وسیعی دارد؛ از شوخی اتوبوسی تا گاف اینستاگرامی، زد و خورد بی جهت وسط داربی تهران که لابد برای خودنمایی جلوی «مخاطب خاص» است و بعد اعتراض و اخراج از زمین در مسابقه ای که تیمش پنج گل به ثمر رسانده و خوش و خرم در حال پیروزی است.

کجایی آقای احمدزاده؟ باشگاه اگر با شما قرارداد بیست میلیونی هم بسته باشد، فعلا ضرر کرده؛ شما که تعداد محرومیت هایت در این فصل از تعداد پاس های سالمت بیشتر بوده، شما که به تاخت به سمت قرار گرفتن در لیست فروش زمستانی در حرکتی، بی آنکه بدانی این بار دیگر فرصت بازگشتی در کار نخواهد بود. همین یک مجال مشکوک هم که به تو داده شد تا دوباره پیراهن پرسپولیس را بپوشی، حسرت خیلی هاست؛ از رضا حقیقی و پیام صادقیان تا محمد نوری و محسن مسلمان و ... در یک جمله، فقط می شود گفت تا به این لحظه حیف پیراهن شماره ده؛ فقط همین، به خودت بیا فرشاد احمدزاده.