کو تدبیـر؟

از سر‏‏‌گیری مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران در سال جدید خورشیدی، با یک شوک برای پرسپولیس همراه بوده است؛ اینکه علیرضا بیرانوند از ناحیه دست مصدوم شده و به ناچار آن را گچ گرفته است. به این ترتیب دست دروازه‏‏‌بان اول سرخ‏‏‌پوشان حداقل به مدت سه هفته باید در گچ باشد و ممکن است او چیزی حدود ۶ بازی تیمش را از دست بدهد.

این موضوع به محلی برای مناقشه مسوولان پرسپولیس و تیم ملی هم تبدیل شده؛ چرا که قرمزها عقیده دارند روز سوم فروردین یعنی بعد از بازی رفت تیم ملی با ترکمنستان، معاینات پزشکی روی دست بیرانوند انجام شده که آسیب‌‌‌دیدگی او را آشکار می‌‌‌کرده است. با این وجود کادرفنی تیم ملی ترجیح داد بیرانوند همچنان در تمرینات باقی بماند و حتی برای بازی برگشت به عشق‌‌‌آباد برود. این موضوع، درمان بیرانوند را به تاخیر انداخته و کار دست پرسپولیس داده است. به‌‌‌طور کلی اما در مورد مصدومیت این سنگربان، چند نکته وجود دارد که آنها را به‌‌‌طور خلاصه مرور می‌‌‌کنیم.

اول؛ قبلا نوشتیم که بر خلاف وعده‌های صادر شده، متاسفانه عزم جدی برای جوان‌‌‌گرایی در تیم ملی به چشم نمی‌‌‌‎خورد و هر چه جلوتر می‌‌‌رویم، شرایط در این مورد حتی بدتر هم می‌شود. مثلا همین ماجرای مصدومیت علیرضا بیرانوند سند خوبی برای این داستان است. خب اگر واقعا مربیان تیم ملی بعد از بازی رفت متوجه مصدومیت او شده‌‌‌اند، چرا این دروازه‌‌‌بان را مرخص نکرده‌‌‌اند؟ یعنی بازی با ترکمنستان، آن هم در مرحله پیش‌‌‌مقدماتی جام‌‌‌جهانی این‌قدر ترس دارد؟ جالب‌‌‌تر اینکه با وجود به همراه بردن بیرانوند، نهایتا حسین حسینی در آن بازی در ترکیب اصلی قرار گرفت. این در حالی است که اگر مختصر تدبیری به کار گرفته می‌شد، بیرو می‌توانست در تهران بماند و روند درمانش را زودتر شروع کند. راستش اینکه کادر فنی تیم ملی حتی در همین مقدار هم جسارت لازم برای عبور از کنار نام‌‌‌های بزرگ را ندارد، نگران‌‌‌مان می‌‌‌کند.

دوم؛ شاید عجیب به نظر برسد، اما علیرضا بیرانوند تنها بازیکن مصدومی نبود که در اردوی تیم ملی باقی ماند. سردار آزمون هم که در بازی رفت با ترکمنستان صدمه دید و روشن بود تا هفته‌ها قادر به همراهی ملی‌‌‌پوشان نخواهد بود، با کاروان ایران راهی عشق‌‌‌آباد شد تا در بازی برگشت کنار تیم باشد. از هر دوی اینها عجیب‌‌‌تر ماجرای علیرضا جهانبخش است که حتی پیش از فیفادی مصدوم بود و همه می‌‌‌دانستند در نیمه اول فروردین قادر به حضور در میدان نیست، اما باز هم به اردو دعوت شد، به خرج فدراسیون به تهران آمد و بعد به هلند برگشت. ما که منطق موجهی پشت این قبیل تصمیمات نمی‌‌‌بینیم.

سوم؛ مصدومیت اخیر، فصل بد بیرانوند را هم تکمیل کرد. ۹ هفته سرنوشت‌‌‌ساز تا پایان لیگ باقی مانده و او شاید دو سوم این مسابقات حساس را از دست بدهد. این در حالی است که بیرو امسال ۲۰ بازی برای پرسپولیس انجام داده و فقط در نیمی از آنها موفق شده دروازه تیمش را بسته نگه دارد. او در جام ملت‌‌‌های آسیا هم عملکرد خوبی نداشت و فقط یک کلین‌‌‌شیت انجام داد. حتی در تشدید آسیب‌‌‌دیدگی اخیر هم می‌توان سهل‌‌‌انگاری خود علیرضا را در نظر گرفت، چرا که بعد از احساس درد باید موضوع را جدی می‌گرفت. وقتی شما این همه از باشگاه پول می‌‌‌گیری، لازم است بیشتر مراقب خودت باشی.