کی روش و فاتحه ای بر گور نجابت

عجیب، باورنکردنی و غیرقابل دفاع؛ این سریع ترین و ساده ترین توصیف در مورد مصاحبه جدید کارلوس کی روش است. سرمربی تیم ملی که با خط زدن جلال حسینی و وریا غفوری از فهرست ایران در جام جهانی در کانون توجهات قرار گرفته بود، ساعتی پیش از ترک تهران برای حضور در اردوی تدارکاتی ترکیه در دفاع از تصمیمات ملتهبش لب به سخن گشود، اما عمده حرف هایی که او زد نه تنها معقول و موجه نبود، بلکه تردیدها را در مورد شخصیت اجتماعی و حرفه ای این مربی به اوج رساند. این مصاحبه مملو از تناقض بود و البته جای جایش بوی خصومت شخصی می داد؛ یعنی همه آنچه از یک مربی حرفه ای، آن هم بر مسند هدایت تیم ملی یک کشور انتظار نداریم. در فرودگاه امام، کی روش شاید فکر می کرد آخرین دقایق حضورش در ایران را پشت سر می گذارد و به همین دلیل ابایی از انجام یک مصاحبه انتحاری نداشت. با هر تصوری غیر از این، خودویرانگری عجیب او در سخنان اخیرش غیرقابل توجیه به نظر می رسد.

- یکی از زشت ترین فرازهای مصاحبه کی روش جایی بود که او نفرت دنباله دارش از مهدی رحمتی را بروز داد. گلر باتجربه استقلال شش سال پیش مرتکب یک اشتباه بزرگ شد و کی روش او را از تیم ملی حذف کرد. بعد هم همه ایران حق را به مرد پرتغالی دادند و جسارت و قاطعیتش را ستودند. پس از آن هم به نظر می رسید همه چیز تمام شده و کی روش و رحمتی هر کدام یک گوشه دارند نان و ماست شان را می خورند. با این همه اما آقای مربی نشان داد این داستان دست کم برای او ادامه دارد؛ آنجا که دلیل خط خوردن حسین حسینی را نیمکت نشینی اش در باشگاه خطاب می کند. انگار که ما یادمان رفته است او عاشق گلرهای نیمکت نشین است. انگار که ما فراموش کرده ایم لطایف الحیل سینیور باعث شد تعداد بازی های ملی علیرضا حقیقی در این سال ها بیشتر از تعداد بازی های باشگاهی اش باشد! حقیقی گلر نیمکت نشین انواع و اقسام تیم های گمنامی بود که تیفوسی ترین هواداران فوتبال در ایران هم در تلفظ نام آنها به مشکل می خورند. با این وجود او در جام جهانی و جام ملتها فیکس شد تا جلوی بوسنی و عراق رویاهای یک ملت را به باد بدهد. در مورد حسین حسینی اما نیمکت نشینی گناه کبیره است. چرا؟ چون اسم گلری که در غیاب او فیکس می شود «مهدی رحمتی» است!

- یک شبانه روز بعد از آنکه میلیون ها نفر داشتند به دلایل حذف وریا غفوری فکر می کردند و البته به هیچ نتیجه ای نمی رسیدند، آقای کی روش زحمت کشید و گفت چهار یا پنج مسابقه حضور غفوری در پست هافبک راست در استقلال باعث شده او صلاحیت حضور در تیم ملی را از دست بدهد و لابد حتی لیاقت نیمکت نشینی در جام جهانی را هم نداشته باشد! باورتان می شود؟ این حرفها را کسی زده که در این سال ها بیشتر از هر چیز دیگری بابت تغییر دادن پست بازیکنان در تیم ملی تحسین شده است. همیشه کی روش را ستوده اند که چه خوب پورعلی گنجی را یک خط عقب برد و دفاع وسط کرد، که چه خوب حاج صفی را یک خط جلو آورد و هافبک دفاعی کرد، که چه خوب از طارمی سنتر فوروارد، یک وینگر زهردار ساخت... حالا همین مربی پیله کرده که چرا شفر از غفوری در پست غیرتخصصی استفاده کرده است! وقتی برانکو با کی روش به مشکل خورد، خیلی ها مرد کروات را متهم کردند که برای تصاحب نیمکت تیم ملی دندان تیز کرده؛ حالا عاقبت تلاش شفر برای دوستی و نزدیک شدن به کی روش را دیدید؟ سرمربی تیم ملی، تنها تماشاچی ویژه بازی ایران و ازبکستان را نقره داغ کرد. بیچاره شفر فصل آینده چه ماموریت سختی دارد برای کار با بازیکنانی که گمان می کنند او عامل غیبت شان در جام جهانی بوده است...!

- به دلایل نامعلوم، کی روش در این مصاحبه تصمیم گرفته از حسین هدایتی انتقاد کند که چرا دو سال پیش با حضور در اردوی تیم ملی وحید امیری و علیرضا بیرانوند را از پیوستن به استقلال منصرف کرده و به پرسپولیس برده است. به این کاری نداریم که این افشاگری چرا دو سال دیر انجام شد؟ به این هم کاری نداریم که چرا کی روش دوست داشته این دو بازیکن به استقلال بروند و چطور در مورد حضور علیرضا منصوریان در اردوی تیم ملی که همان روز اتفاق افتاد چیزی به یاد نمی آورد. الان سوال اصلی این است که یکی مثل وحید امیری چه گناهی کرده که در فاصله یک ماه به جام جهانی باید قربانی افشاگری مصلحتی علیه هدایتی شود؟ چرا کی روش به آدم ها احترام نمی گذارد؟ چرا شخصیت آنها را «له» می کند؟ چرا وقتی با برانکو به مشکل می خورد همه پرسپولیسی های اردو را به تهران دیپورت می کند و دستیارانش را «فله ای» کنار می گذارد؟ چرا بالای 20نفر آدم در این سال ها از کادر همکاران کی روش حذف شدند و زبان ثناگوی شان در مورد مربی پرتغالی برای همیشه خاموش شد؟ یک روز در رسانه ها توی سر کیفیت بازیکنان ایرانی می زند که در دعوا با امثال برانکو جلو بیفتد و یک بار هم همان بازیکنان را به «پولکی» بودن و توافق شبانگاهی با هداینی متهم می کند. انگار همه باید فدا شوند که آقای مربی یک سانتی متر بالاتر بایستد؛ اما به چه قیمتی؟ راستی چرا کارهای هدایتی موقع کمک مالی به اعضای تیم ملی و یا آن زمان که هیوندای قرمزش را برای تردد در تهران در اختیار کی روش قرار داده بود هیچ مشکلی نداشت؟

کارلوس کی روش سال هاست که نشان داده آدم نجیبی نیست و شخصیت اجتماعی اش چنگی به دل نمی زند. با این همه اما با او مدارا می شد، چون الحق و الانصاف مربی زیرکی است و توانایی های فنی قابل توجهی دارد. حالا بیم آن می رود که در آخرین روزهای حضور مرد پرتغالی در ایران، این دو حوزه با هم مخلوط شده باشند و بدطینتی کی روش روی تصمیمات فنی اش سایه انداخته باشد. حذف جلال و وریا با آمادگی حیرت انگیز فعلی شان از آن داستان هایی نیست که با جمله کلیشه‎ ای «باید به نظر مربی احترام گذاشت» رفع و رجوع شود. پس بیایید از صمیم قلب آرزو کنیم همه ما در اشتباه باشیم و او با تدابیر جدیدش نتایج آبرومندانه ای در جام جهانی بگیرد؛ آنقدر که بگوییم همه بدخلقی ها و بدقلقی های او ارزش این کیفیت فنی را داشته است.