گاهي به دستان ليونل مسي نگاه كن / انگشت غربي!

1-  هرچقدر كيفيت بازي دو مدعي اول قهرماني در ليگ دوازدهم نازل و بحث برانگيز بود، حاشيه هاي اين مسابقه از در و ديوار استاديوم آزادي بالا مي رفت. غير از بازيكنان وسط زمين كه در صحنه هاي گوناگون حسابي از خجالت هم درآمدند و غير از تماشاگران دو تيم كه تا مي توانستند الفاظ آنچناني ردوبدل كردند، نيمكت نشين هاي استقلال و تراكتورسازي هم در اين ديدار روز پرمساله اي داشتند و نشان دادند عدم حضورشان در متن مسابقه، چيزي از توانايي شان براي جنجال سازي كم نمي كند. حنيف عمران زاده كه به اصطلاح «مستمع آزاد» است و نمي توان زياد دنبال توجيه منطقي براي كارهايش بود، جمعه براي دومين بار از روي نيمكت ذخيره ها كارت زرد گرفت تا كم كم در مسير ثبت يك ركورد تاريخي قرار بگيرد. همچنين جواد كاظميان نيز بين دو نيمه و هنگام مراجعه به رختكن براي هواداران حريف علامت هاي ناپسندي فرستاد كه فضاي اين بازي را كاملا تحت تاثير قرار داد. بعد از محسن بنگر كه به دليل ارتكاب به همين رفتار زير تيغ كميته انضباطي رفت، حالا كاظميان هم به شكل مشابهي با محروميت مواجه شده است.

2-  تصاوير منتشر شده از حركات ناشايست بنگر و كاظميان، غير از همان بحث ها و سوگواره هاي هميشگي اخلاقي و فرهنگي، يك پيغام متفاوت و جالب ديگر را هم در دل دارند؛ اين كه ظاهرا «زبان بدن» در فرآيند توهين كردن بين فوتباليست هاي ايراني در حال تغيير است. براي سال هاي طولاني در كشور ما علامات و اشارات ديگري به منزله هتك حرمت تلقي مي شدند، اما با باز شدن دريچه هاي تبادل فرهنگي و توسعه دنياي اطلاعات، ظاهرا بازيكنان ايراني از الگوهاي جديد غربي در اين زمينه استقبال كرده اند و سعي مي كنند تا مثل همتايان خارجي شان به بقيه فحش بدهند! پرسش كليدي دقيقا همين جاست؛ آيا واقعا تمام آن چيزي كه فوتباليست هاي ما بايد از دنياي اينترنت و تلويزيون و ماهواره و از تماشاي مستمر محصولات فرهنگي خارجي بياموزند ، همين شيوه مدرن و غربي توهين كردن است؟ يعني واقعا هيچ نكته و آموزه ديگري در قاب تلويزيون هاي غول پيكر اين دوستان نظر آنها را جلب نكرده و تنها عبرت آموزي شان از دنياي بيرون، همين فراگرفتن شيوه كار با «انگشت وسط» بوده است؟!

3- دنياي فوتبال حرفه اي پر از نكته هاي خوب و بد و جنبه هاي مثبت و منفي است. اين كه كدام دسته از اين رفتارها مورد تأسي و پيروي قرار بگيرند، به كاراكتر فردي و حرفه اي آدم ها بستگي دارد. امثال كاظميان و بنگر، مي توانستند به جاي ياد گرفتن شيوه هاي فرنگي توهين، مثلا چگونگي جدايي مسالمت آميز از تيم هاي قبلي شان را بياموزند . در شرايطي كه ستاره اي به بزرگي كريس رونالدو در حساس ترين لحظات حضورش در رئال مادريد هم مي تواند خويشتندار باشد و بعد از گلزني به منچستر احترام هواداران زخم خورده حريف را نگه دارد، چگونه است كه امثال كاظميان و بنگر به آن شكل پرتنش از تيم هاي سابق شان جدا مي شوند؛ اين يكي پرسپوليسي ها را نفرين مي كند و آن يكي مدام براي سپاهاني ها شاخ و شانه مي كشد؟ چرا شاگردان تنبل اين كلاس درس جهاني، تن به ياد گرفتن قواعد رفتاري يك بازيكن حرفه اي در تعامل با رسانه ها، مربي، مديران و هواداران خودي و غيرخودي نمي دهند و فقط چگونه اهانت كردن را مي آموزند؟ اين همه كار خيريه در دنياي فوتبال انجام مي شود، همين نيلسون كورياي خارجي در خاك ايران به ملاقات بچه هاي سرطاني مي رود و هر سال از ده ها كاركرد زيبا و پنهان اين رشته ورزشي رونمايي مي شود، اما دريغ از يك مورد كپي برداري! اينجا كسي انگشتان رو به آسمان گرفته شده ليونل مسي را نمي بيند، اما در مقابل انگار چشمان زيادي كنجكاو هستند تا حركات انگشتان هتاك را مورد الگوبرداري قرار بدهند.

4- جواد نكونام مي گويد «فحاشي در استاديوم هاي ايران، بيشتر از ورزشگاه هاي اروپايي نيست»؛ در اينكه فرهنگ تماشاگران ما بايد روبه بهبودي برود ترديدي وجود ندارد، اما فراموش نكنيم اقتضائات شغلي يك بازيكن حرفه اي ايجاب مي كند با بسياري از اين قبيل ناملايمات كنار بيايد و خويشتنداري به خرج بدهد. اين اواخر يك قاب بسته از تماشاگران ورزشگاه برنابئو در پس زمينه شادي بعد از گل مسي در فضاهاي مجازي منتشر شده است كه در آن بسياري از هواداران مشغول توهين به اين ستاره حريف هستند. ليونل مسي آدم نيست آقاي كاظميان؟ احساس و عاطفه ندارد استاد؟ و يا اصول حرفه اي فوتبال را طور ديگري ياد گرفته است؟