گفتار و کردار و پندار نیک و فوتبال ما

حضرت حافظ می فرمایند:
پیر مغان حکایت معقول می کند - معذورم ار محال تو باور نمی کنم

حکایت ما ایرانی ها حکایت غریبیست. همه مدعی گفتار نیک و کردار نیک و پندار نیک هستیم و فرسخ ها دوریم از این آیینهء انسانیت.

برایتان مثال می زنم. یک مثال فوتبالی. علی دایی را همه میشناسند. همه می دانیم که این شخصیت کاریزماتیک که گاهی پافشاری هایش بر اشتباهاتش اعصاب همه را خرد می کند، انسان سالمی است. یا حداقل بهتر است بگویم تا امروز خلاف این موضوع ثابت نشده است.

علی دایی مثل سامورایی ها همیشه جنگیده. علی رغم اینکه هرگز نتوانست محبوبیت مردمی ای در حد علی کریمی، مهدوی کیا، ناصر حجازی و ... کسب کند، همیشه جنگیده و کم نگذاشته است. هر چند باید اذعان کنیم که مجموع افتخارات تمام ستارگان فوتبال کشورمان نیز به اندازه افتخارات او هرگز نبوده و نیست. اما موضوع حرف من محبوبیت نیست، بلکه مشروعیت است. اینکه چقدر علی دایی ها در فوتبال ما مشروعیت دارند. اینکه چقدر رنگ ها بر باور پذیری گفته های علی دایی ها تاثیر گذار است.

کمی به عقب برگردیم.

بعد از بازی پرسپولیس و سپاهان و آن اتفاقات عجیب و غریب که یکی از تاریک ترین زوایای فوتبال ما را کمی روشن کرد. اینکه چرا و چه کسی سعی کرد آن واقعه به نوعی سقط شود، بماند، اما بر هیچکس پوشیده نیست که اتفاقات تلخی در آن برهه و پیش از آن رخ  داده بود. علی دایی برافروخته برای اولین بار (که خودش هم منتفع بود) پرده از رانت فوتبالی برداشت و همان شد که چندین نفر محروم و محکوم شدند. این موضوع اما برای علی دایی و تیمش هم کم دردسر نبود و به زعم خیلی ها اگر پرسپولیس وارد آن گرداب چند هفته ای نمی شد ، احتمالا می توانست دو امتیازی که باعث قهرمانی فولاد شد را جبران کند.

اما پس از آن چه؟ رنگ ها بر نگاه عده ای تاثیر گذاشتند. به تدریج میان کامنت ها، جای شاکی و متهم عوض شد و سیل عظیمی از هواداران رنگ های مخالف، علی دایی (که خودش و تیمش برای آن شفاف سازی شدیدا متضرر شدند) را مورد اتهام قراردادند.

حالا کمی جلوتر می رویم. علی دایی در چند مصاحبه اعلام کرد که لیگ ما دارای بازیکنانی است که دارای کارت های معافیت جعلی هستند. همه ما ایرانی ها در میان اطرافیان و دوستانمان، می شناسیم افرادی را که به هر شکلی شده با نیرنگ و دروغ و متاسفانه گاها زیر میزی های متداول، از خدمت سربازی معاف شده اند. پس این جمله علی دایی نباید برای ما تعجب برانگیز باشد. اما بازهم شروع شد. از سرپرست تیم ها گرفته
تا هواداری که هنوز سن و سالش به خدمت سربازی نرسیده است. باز هم سعی کردند و سعی کردیم که علی دایی را بکوبیم. گفتند : قهرمان نشده و می خواهد با این توهمات قهرمانی دیگران را به نوعی بی ارزش کند. فقط حرف زدند و آنقدر بلند حرف زدند که صدای معترض گم شد.

اما امروز انگار ورق برگشته است و انگار باز هم علی دایی به گزاف چیزی نگفته است. همان بازیکنی که علی دایی چهار برابر سنش گل ملی زده است و چند ماه پیش علی دایی را تهدید به شکایت کرده بود، امروز به آرامی در حال رایزنی برای حل مشکلی است که هیچکس جز خودش آن را هویدا نکرد.

در آخر از همه شمایی که وقت می گذارید و می خوانید تا بهتر و بیشتر بدانید خواهش می کنم، استدعا می کنم که حرف حق را بخاطر رنگ ها ناحق نکنید. بگذارید علی دایی ها و .... از زشتی ها بیشتر بگویند. اصلا بگذارید که دیگران هم از عیوب محرز دایی بگویند. به قول قدیمی ها، خدا جای حق نشسته است، حق را ناحق نکنیم.

 بگذارید نه تنها در کلام و شعار ، بلکه در ذات خودمان هم پندار و گفتار و کردار نیک داشته باشیم. آمین

نویسنده: محسن شیرالی