گله ها از بنا تا جناب کفاشیان!!

حکایت از قصه نامه محمد بنا شروع شد مردی که بی اغراق در عرصه کشتی فرنگی می توان او را مردی چون خوزه مورینیو و الکس فرگوسن  فوتبال نام برد محمد بنا توانست تیم ما را در المپیک لندن قهرمان المپیک کند و جایزه ای که دریافت کرد گوشه نشینی و کناره گیری و دلگیری و به احتمال فراوان  بی اعتنائی از سوی مسئولین است  به نامه بنا نگاهی می اندازیم:

اول باید از همه عزیزانی که در پی بازگرداندن محمدرضاخلعتبری این فوتبالیست خوب و ملی پوش مان از فوتبالی که به نام جعلی فعالیت می کند تشکر کنم. این دومین بار است که راجع به فوتبال, ورزشی که خودم هم بازی می کردم و دوستش دارم صحبت می کنم.
در پی اتفاقاتی که این چند روز افتاده و ذهن مرا درگیر خود کرده، به یاد امیر علی اکبری این قهرمان خوب مان که یکی از نوادر کشتی فرنگی جهان است افتادم که چند وقت پیش به کشور آذربایجان رفته بود و با اینکه پیشنهادی اغوا کننده و بسیار بالای مالی به او داده بودند تا تغییر ملیت بدهد و برای این کشور کشتی بگیرد، ولی بعد از این همه بی مهری که من می دانم و خیلی ها نمی دانند، این فرزند ایران به تمام این پیشنهادها و تمام امکاناتی که برایش فراهم می کردند پشت پا زد و برای عشق به ایران و مردم، عشق به پیراهن تیم ملی کشورش برگشت تا دوباره زیر پرچم ایران عزیز کشتی بگیرد و به امید خدا در مسابقات جهانی به افتخاری دیگر دست یابد.
تمام حرفم این است که آیا مسئولی، نهادی و یا خیری این همه عشق به کشور و دوبنده تیم ملی ایران را ندید.
فرزند کوچک ایران زمین - محمد بنا

محمد بنا را ندیدند و شاید کسی خیال ندارد که امثال بنا را ببیند. همان طوری که بسکتبال ما پس از این همه افتخار آفرینی هنوز اندر خم داشتن یک سالن اختصاصی است و والیبال ما رو به فراموشی است و حالا نوبت به فوتبال ملی ما رسیده است.

فوتبال ملی که امروز در بی اعتنائی کامل است. علی کفاشیان که شاید باید او را کشفیان نامید و اعلام کرد پدیده ای در فوتبال ما است که همه چیز را کشک می داند براحتی می گوید توانائی جذب اسپانسرهای مالی را ندارد اما با این همه همچنان بر راس فدراسیون مدیرت می کند!

او می گوید فوتبال ایران برای رفتن به جام جهانی رقمی نزدیک به 30 میلیارد تومان یا 10 میلیون دلار می خواهد. 10 میلیون دلار رقم غیر واقعی است زیرا اگر هر اردوئی چون اردوی پرتغال باشد و رقمی نزدیک به 300 هزار دلار بخواهد. اگر 10 اردوی آن گونه داشته باشیم 3 میلیون دلار برای اردوی های تیم ملی می خواهیم و اگر برای دعوت از حداقل 2 تیم شبیه به تیمهای مشایه تیمهای گروهمان دعوت کنیم مطمئنا رقمی کمتر از 5 میلون دلار خواهد بود و دو میلیون دلار هم خرج تدارکات و دیگر ابزار خواهد شد که این ارقام زیاد است یعنی بودجه درستی محاسبه نشده است.

اما حتی اگر این رقم هم درست باشد هر بازی تیم ملی در جام جهانی نزدیک به 3.5 میلیون دلار برای ما خرج دارد و اگر خوب بازی کنیم با توجه به ایجاد فضا برای خرید بازیکنان ایرانی و بالا رفتن خشنودی ملی که بهره وری را بالا می برد این مبلغ نه تنها جبران می شود بلکه از یاد نبریم که کمک مالی هم از فیفا می گیریم اما کفاشیان ندارد و نمی تواند و نمی دانیم چرا باید او باشد در حالیکه مردانی چون صفایی فراهانی و محمد دادکان توانستند.

به مبلغ نگاه کنید رقم 3 میلیون نیم میلیون دلار  را کنار یک میلیون دلار مبلغ رضایتنامه خلعتبری و مبلغ حدود دو میلیارد او برای دو فصل بگذاریم که نزدیک 600 هزار دلار می شود یعنی رقم یک بازیکن چیزی نزدیک به یک ششم مبلغ نامتعارف کفاشیان است. بنا حق دارد که بپرسد چگونه هدایتی می گوید ارز را از بانک مرکزی گرفته که اختصاص به تجار دارد؟ مگر آن ارز نباید خرج تولید ملی و بالا رفتن رشد ارزش اتولید ناخالص ملی شود اما نمی شود.

می پرسیم مگر والیبال و بسکتبال و کشتی فرنگی و وزنه برداری افتخار ملی نبودند پس چرا بی اعتنایی همراهشان بود؟ مگر تیم ملی ایران ویترین کشور ما نمی تواند باشد پس چرا ارز و دست به جیب بردن و گلریزان فقط برای خلعتبری است ؟ همه عرق ملی ما فقط برای لیگ جعلی امارات بود ؟ چرا کسانی که به قول دایی دستشان غیر پاییز هم در جیبشان می رود برای فوتبال کاری نکنند؟ چرا کفاشیان ها باید باشند و این همه حقارت به فوتبال ما دهند؟ چرا باید مهدی تاج  در جلسه تیم ملی نباشد؟ چرا دیگر رشته های ورزشی این دیار این همه غریبه هستند؟