یار پرسپولیس، در خانه بود / پایان حقارت خود خواسته!

غروب سه شنبه پرسپولیس در ورزشگاه آزادی به یک پیروزی بزرگ و سرنوشت ساز دست پیدا کرد؛ بردي که شاید آغاز یک فصل جدید برای این تیم باشد. سرخپوشان این فصل جام حذفی را از دست داده اند و در لیگ هم احتمالا به جایی نخواهند رسید. در این شرایط تنها سنگر باقی مانده برای آنها، لیگ قهرمانان آسیا است که آنجا هم پرسپولیسی ها در گروه سختی قرار گرفته اند. در روزهایی که قرمزها مدیرعامل ندارند، با انبوهی از مشکلات مالی مواجه اند و در دوران گذار به خصوصی سازی به سر می برند، صعود احتمالی از مرحله گروهی لیگ قهرمانان می تواند برای آنها به شدت حیات بخش باشد. در صورت وقوع چنین اتفاقی، مالكان و مديران جدید پرسپولیس قطعا با اراده ای راسخ تر و اشتیاقی بیشتر به میدان خواهند آمد. درخشش در آسیا می تواند پایانی شیرین بر فصل کابوس وار پرسپولیسی ها باشد؛ فصلی که هواداران میلیونی این تیم را با فستیوالی از حوادث حیرت انگیز و بی نظیر مواجه کرد.

پرسپولیس لخویای قدرتمند را برد، آن هم در شبی که به معنای واقعی کلمه «عالی» بازی کرد. حالا شاید وقت آن رسیده باشد که ببینیم چرا و چطور در طول هفته های گذشته اثری از این تیم شکوهمند نبود و آنها در مقابل حریفی مثل ملوان هم نمی توانستند مختصر فرصت های آبرومند گلزنی فراهم کنند؟ در حال حاضر ماه ها از حضور حمید درخشان در جمع پرسپولیسی ها می گذرد. با این وجود روند صعودی سرخپوشان خیلی دیرتر از آنچه انتظار می رفت شروع شد. چرایی این ماجرا هم اتفاقا نزد خود درخشان موجود است. در حالی که امروز جوانان پرسپولیس پتانسیل بسیار بالای شان را به وضوح نشان داده اند، سرمربی سرخپوشان باید توضیح بدهد که چرا برای مدت زمانی طولانی به «تحقیر» این تیم می پرداخت و از آنچه برایش به جا مانده بود، با تعابیری همچون خرابه یا ویرانه یاد می کرد؟ این چه مخروبه ای است که امید عالیشاه اش بلای جان مدافعان حریف می شود، مهدی طارمی اش پاس گلی در حد لیگ قهرمانان اروپا می دهد و هادی نوروزی اش هر بازی موثرتر از قبل ظاهر می شود؟ وقتی قرار است پیام صادقیان یا محمد عباس زاده برای این تیم وارد زمین شوند، کسی نمی داند این دو مهاجم توانا دقیقا باید جای چه نفراتی را در زمین بگیرند. در میانه ميدان این تیم، یک کفشگری خوب، ذخیره یک نوراللهی بهتر شده است؛ هافبک جوانی که از داربی به بعد ناگهان ارزش های بالا و توانایی بالقوه اش را به رخ کشید و حالا به گزینه ای غیرقابل چشم پوشی در ترکیب سرخپوشان تبدیل شده است. این همه بضاعت در این تیم اما، برای مدت ها از سوی حمید درخشان به هیچ انگاشته می شد تا او با جملاتی مثل «دست مان خالی است» و «تا نیم فصل باید تحمل کنیم»، روحیه تیمش را پایین بیاورد.

درخشان خیلی دیر به موجودی اش اعتماد کرد و نتیجه چنین اشتباهی «مفت بازی» در لیگ بود. استقلال به رغم کسب تنها 7 امتیاز از 8 بازي، حالا در كورس قهرماني است. پرسپوليس اما قرباني نگاه ترديدآميز سرمربي اش شد؛ نگاهي كه باعث شد پاي امثال جعفرپور و خالقي فر به اين تيم باز شود و يا كار به خريدهاي بحث برانگيزي همچون تادو و ميردورقي بكشد. پرسپوليس امتيازات فراواني را پشت اين بي اعتمادي سوزاند و اين تازه غير از تشنج وحشتناكي است كه حملات درخشان به بازيكنان پرسپوليس، بين آنها ايجاد كرده بود. حالا اما ورق برگشته و ستاره هاي سرخ خودي نشان مي دهند؛ همان ها كه پاي سرمربي شان ايستاده اند و حاضرند به خاطرش تا ته خط بروند.

امروز كه درخشان خيلي چيزها را تغيير داده و شش نفر از هشت خريدش را بيرون نشانده ، امروز كه او ادبياتش را عوض كرده و به جاي حرف زدن از ويرانه ها، تلاش و توانايي شاگردانش را مي ستايد، امروز كه پرسپوليس حميد يك پتانسيل خوب براي دوست داشته شدن و موفقيت در آسيا پيدا كرده، كاش سرمربي سرخ ها يك خصلت منفي ديگرش را هم ترك كند و اين حجم ويرانگر از «من، من» كردن در سخنانش را كنار بگذارد. او طي اين ماه ها به اندازه كافي براي خودش نوشابه باز كرده و ديگراني همچون دايي، قطبي، برانكو و كي روش را مورد حمله قرار داده است. حالا شايد وقت آن باشد كه استاد با ادبياتي واقع بينانه و البته خاشعانه تر اجازه بدهد مردم بيشتر از قبل با او و تيمش ارتباط برقرار كنند.