یک برانکو و 6 مدیرعامل!

این مهدی رسول پناه که هر روز مصاحبه می کند و از تسویه حساب با برانکو حرف می زند، ششمین مدیر ارشد پرسپولیس است که مربی کروات از زمان حضورش در این باشگاه دیده و با او سر و کار داشته. این یک حکایت شگفت انگیز است که احتمالا کمتر جایی از دنیا مشابهش را می شود دید. همه جای جهان موفقیت نتیجه ثبات است، اما در فوتبال بی قاعده ایران، بهترین تیم دهه 90 بیشترین تغییرات ممکن را تجربه کرده است. برانکو طی دوران حضورش روی نیمکت پرسپولیس، با 4 مدیرعامل کار کرد و پس از جدایی نیز فعلا با 2 مدیر دیگر بر سر وصول مطالباتش کلنجار داشته است.

برانکو و نژادفلاح؛ آغاز داستان
هیچ کس فکرش را هم نمی کرد محمدحسین نژادفلاح به عنوان یک اسم تکراری در همه هیأت مدیره های فرمایشی و ناکارآمد دهه 80 و 90، ناگهان یکی از بزرگ ترین و بهترین تصمیمات تاریخ باشگاه را بگیرد. این اتفاق اما رخ داد و نژادفلاح- آنگونه که می گویند به دستور امیررضا خادم، معاون وقت وزارت ورزش و جوانان- برانکو را به ایران آورد. اواخر لیگ چهاردهم مسجل شده بود که حمید درخشان باید برود. باشگاه برای جانشینی او
 2 گزینه داشت؛ افشین قطبی و برانکو ایوانکوویچ. این از آن دوراهی هایی بود که اگر اشتباه می رفتی، نتیجه زمین تا آسمان فرق می کرد. نژادفلاح اما به کمک مشاوره هایی که گرفت سمت برانکو رفت و داستان پرسپولیس پرافتخار شروع شد.

برانکو و طاهری؛ تسلیم محض پروفسور
از اشتباهات علی اکبر طاهری می شود یک طومار نوشت؛ درگیری الکی با عادل فردوسی پور، اطرافیان غیرموجه، گولچ و بازیکنان اوکراینی و شاه بیت همه اینها بازگرداندن مهدی طارمی و محرومیت بعدش. با وجود این طاهری خدمات قابل ملاحظه ای هم داشت که مهم ترین آنها راه اندازی سامانه های پیامکی، رفع نیاز مالی تیم و احیای سنت قراردادهای بلندمدت با بازیکنان بود. در مجموع، نزدیکان به باشگاه پرسپولیس روایت می کنند که برانکو از طاهری حساب می برد و در دوران او کاملا شمایل یک کارمند مطیع را داشت. به هر حال دوره اقتدار پرسپولیس از اینجا شروع شد؛ بعدتر هر چه کارنامه برانکو پربارتر شد، قواره مدیران پرسپولیس هم آب رفت. در نتیجه رابطه مدیر و کارمندی به تدریج از بین رفت و مربی کروات در بالادست نشست.

برانکو و گرشاسبی؛ ادامه روزهای خوب
حمیدرضا گرشاسبی سومین مدیری بود که برانکو به چشم دید. در مجموع بین دو طرف مشکل خاصی وجود نداشت؛ مخصوصا که گرشاسبی ناچار شد به خاطر حفظ تیم پشت پنجره های بسته، سهم نامتعارف 30 درصدی از پاداش آسیایی را به برانکو و بازیکنان اختصاص بدهد. طبیعتا پروفسور از این حاتم بخشی خشنود بود!

برانکو و عرب؛ زمان خداحافظی
ایرج عرب احتمالا فکرش را هم نمی کرد تأخیر در وصول مطالبات برانکو به جدایی او بینجامد. شاید نجابت ایوانکوویچ طی دوران حضورش در ایران باعث شده بود مدیران باشگاه اولتیماتوم ها و بندهای قرارداد او را خیلی جدی نگیرند، اما برانکو که گویا از مدت ها قبل تصمیمش را برای قطع همکاری با پرسپولیس گرفته بود، نهایتا از این فرصت سود برد و قراردادش را یکطرفه فسخ کرد. عرب به معنای واقعی کلمه یک مدیر «اشتباهی» برای پرسپولیس بود؛ کسی که حتی با حفظ شاکله اصلی تیم و جذب بهینه یک مربی در سطح گابریل کالدرون هم نتوانست نظر افکار عمومی را نسبت به خودش تعدیل کند.

برانکو و انصاری فرد؛ فرصت سوزی تاریخی
محمدحسن انصاری فرد کاملا این فرصت را در اختیار داشت که با برانکو سازش کند. گارد پروفسور در آن زمان باز بود، چند نشست مشترک برگزار شد و انصاری فرد هم هر روز قول توافق قریب الوقوع را می داد، اما این فرصت تاریخی از بین رفت تا به نقطه ای برسیم که برانکو خشمگین هر 8 ساعت یک بار مصاحبه می کند و می گوید: «یک دلار هم تخفیف نمی دهم.»

برانکو و رسول پناه؛ این آخری است؟
دوره اجرای حکم برانکو به مهدی رسول پناه خورده و سرپرست موقت باشگاه در حال واریز قطره چکانی پول به حساب مربی کروات است. کسی نمی داند که آیا این قصه همین جا به پایان می رسد یا کار به محرومیت و کسر امتیاز خواهد کشید. همینطور کسی نمی داند آیا این آخرین مدیر پرسپولیس است که کار پروفسور به حضورش گره خورده یا به زودی مدیری دیگر در خیابان شیخ بهایی مشغول به کار خواهد شد و بلافاصله شعار خواهد داد که: «به زودی طلب برانکو را می دهیم!»