یک هیچ بزرگ

 آخرین روز تابستان 98 برای سرخ ها خوش بود. تیم شان موفق شد دوباره استقلال را ببرد و به صدر جدول نزدیک و نزدیک تر شود. شیرینی برد وقتی برای آنها بیشتر شد که استقلال درست مثل بازی قبل، یک پنالتی بادآورده را هم از دست داد. حالا کم کم جدول دارد شکل واقعی خودش را پیدا می کند. شهر خودرو و پرسپولیس با 9 امتیاز در صدر و سپاهان و تراکتور با 8 امتیاز در تعقیب آنها. در بین بالانشینان قطعاً جای استقلال خالی است و با روندی که آنها پیش گرفته اند بعید است حالا حالاها این جا پر شود.

 وقتی سیدجلال حسینی اعلام کرد مصدوم است و به دربی نمی رسد، مهدی عبدی خوشحال ترین فرد روی زمین بود. مهدی حالا می توانست روی نیمکت بنشیند و از نزدیک بزرگترین دوئل فوتبال ایران را ببیند. نام او تا قبل از خط خوردن اسم سیدجلال، در لیست نبود و مصدومیت کاپیتان -که شاید مصلحتی هم بود- به نفعش شد. با این همه حتی خودش هم فکرش را نمی کرد که در اولین فصل حضورش در پرسپولیس، فرصت کند دربی اولش را هم تجربه کند. کالدرون که در خط حمله با مشکلات فراوانی روبه رو است (ناهماهنگی، تاکتیک ضعیف و مهم تر از همه افت علیپور و کیفیت نداشتن بازیکن برزیلی)، در اواخر بازی تصمیم گرفت دست کم به تجربه یک جوان آینده دار بیفزاید و عبدی را وارد زمین کند اما تعویضش برخلاف تصور خیلی ها جواب داد. توپ در یک رفت و برگشت و در غفلت مدافعین استقلال به عبدی جوان رسید و او به کمک تیر دروازه و سیدحسین حسینی و البته به مدد شوت خوب خودش، به چهره ویژه دربی نودم تبدیل شد. مهدی فصل گذشته در لیگ امیدها 24 گل زد و آقای گل رقابت ها شد. او قطعاً اگر بتواند بر حواشی زندگی کنترل داشته باشد، می تواند روزی این آمار را در لیگ برتر هم ثبت کند.

 استقلال در لیگ نوزدهم هنوز به بردی دست نیافته، در رده پانزدهم قرار دارد و بدتر از همه اینکه بازی های خوبی هم به نمایش نمی گذارد. آبی ها در مجموع تنها 2 گل زده اند و در هیچ کدام از بازی های شان موفق به بسته نگه داشتن دروازه نشده اند. سوای آمار، استراتژی سرمربی ایتالیایی هم روشن نیست. او تا قبل از دربی هم مورد انتقاد بسیاری از هواداران و پیشکسوتان استقلال قرار داشت و فقط حساسیت دربی بود که مانع انتقادها از استراماچونی شده بود ولی حالا و بعد از باخت به رقیب سنتی، به سخت ترین روزهای زندگی کاری خودش نزدیک می شود. استراماچونی برای فرار از این مهلکه یک راه بیشتر ندارد؛ برد در بازی بعدی مقابل ذوب آهن علی منصوریان در اصفهان. آیا می تواند؟

 دیروز در روزنامه ایران ورزشی برای دربی تیتر زدیم: «جنگ اول» و حالا کالدرون آرژانتینی این جنگ را برده است. تیم او فعلاً در جدول اوضاع خوبی دارد اما قاعدتاً خودش هم مانند بسیاری از پرسپولیسی های تیزبین، نگران ادامه فصل است. پرسپولیس کالدرون هنوز در قواره یک مدعی ظاهر نشده. هنوز تعداد پاس هایش به عدد قابل توجهی نمی رسد. هنوز در خط حمله صاحب ابتکار عمل نیست و بخصوص از لحاظ فردی در مضیقه قرار دارد. سرخ ها با ادامه این روند ممکن است خیلی زود از لحاظ نتیجه گیری هم دچار مشکل شوند. آن هم در حالی که قرار بود امسال نه تنها نتیجه بگیرند، بلکه بازی زیبا هم نمایش دهند. مرد آرژانتینی باید فکری بکند.

 علی کریمی، هافبک استقلال قطعاً 31 شهریور 1398 را فراموش نمی کند. او می توانست چهره اول دربی پایتخت باشد اما حالا اصلاً دوست ندارد به این بازی فکر کند. کریمی که هافبک آرام و مقتدری است، در دقیقه28 با اعتماد به نفس بالایی پشت ضربه پنالتی رفت. کارش سخت بود. هم باید بیرانوند که در این سال ها به پنالتی گیر بودن شهره شده است را فریب می داد و هم باید خاطره پنالتی فرشید اسماعیلی در بازی قبلی را از ذهن هواداران پاک می کرد اما وقتی نوبت به ضربه زدن رسید، او نتوانست هیچ کدام از این کارها را انجام دهد تا سناریوی دربی 89 برای هواداران استقلال تکرار شود. روز بد کریمی با اخراج در دقایق پایانی و البته بازی ضعیف در نیمه دوم تکمیل شد تا کریمی با رویی گشاده به استقبال پاییز برود و اصلاً دلش برای تمام شدن تابستان نسوزد.

 اگر سیاهه بازیکنان دو تیم را قبل از بازی مرور می کردید، متوجه می شدید که یکی از وجوه تفاوت این دربی با سایر دربی ها، نبود بازیکن بزرگ در دو تیم است. شاید تنها بازیکنی که از لحاظ فنی - و نه قدرت رهبری - می توانست ستاره بازی لقب بگیرد، علیرضا بیرانوند بود که در این دو سال در بازی های بزرگ درخشان ظاهر شده. بیرانوند که در چند هفته ابتدایی، بیشتر با حاشیه هایش به چشم می آمد و حتی هفته پیش تحت فشار رأی کمیته انضباطی گفت از فوتبال خداحافظی خواهد کرد، یکی از ستاره های اصلی تیم کالدرون در دربی نود بود. او دروازه اش را بسته نگه داشت و مهم تر از همه دوباره یک ضربه پنالتی مهم را مهار کرد. اگر دروازه پرسپولیس در دقیقه 28 باز می شد، شاید نتیجه دیگری انتظار دربی را می کشید.

موعود بنیادی فرد، داور 34 ساله فوتبال ایران یکی از مردان خوش شانس روز گذشته بود. پنالتی ای که او برای استقلال گرفت، از نظر بیشتر کارشناسان داوری یا درست نبود یا سختگیرانه تلقی می شد اما بخت با بنیادی فرد یار بود؛ بیرانوند پنالتی کریمی را مهار کرد و تصمیم بحث برانگیز او باعث تغییر نتیجه نشد. بنیادی فرد در نیمه دوم هم به قدری بازی از دستش در رفت اما هرطور که بود موفق شد آن را کنترل کند تا اولین قضاوتش در دربی با همه حاشیه هایش به پایان برسد. او در چند روز آینده هم همچنان در کانون توجهات خواهد بود اما قطعاً از این بازی بزرگ درس های زیادی گرفته. درس هایی که در آینده می تواند کمک های زیادی به این داور جوان اما خوش آتیه کند.