دنيزلي؛ آقاي انتقام! / به خاطر همه چیز ممنون افندی

مرد ترك تبار انگار فقط براي انتقام آمده است. پرسپوليس ي ها ليست همه ناكامي هاي شان را جلوي افندي گذاشته اند و حساب كشي از دشمنان را به «استاد» سپرده اند. براي دنيزلي فرقي نمي كند در 10 دقيقه آخر مسابقه با يك بازيكن كمتر، دو گل از استقلال عقب باشد يا با ميراث ناقص زوج كاشاني – استيلي، ماموريت بقا در گروه مرگ را برعهده اش گذاشته باشند. او كارش را بلد است و مي داند چطور از بدترين شرايط و از كمترين امكانات، بيشترين بهره را ببرد. براي دنيزلي، «مربيگري» يك شغل جدي است كه وقتي آن را مي پذيرد، با همه انرژي و توانش پاي كار مي ايستد و سنگ تمام مي گذارد. او وقتي براي هدايت پرسپوليس به ايران آمد، تصوير يادگاري اش با فرگوسن در حاشيه ليگ قهرمانان اروپا را در آلبوم عكس هايش در استانبول جا گذاشت تا اين بار كار را از صفر، در سرماي زير صفر تهران از سر بگيرد. معجزه اي كه اين روزها در پرسپوليس مي بينيم، حاصل همه انرژي، سواد و اشتياق پيرمردي است كه براي واكنش نشان دادن به محبت خالصانه ايراني ها، ماجراي عمل قلب بازش را به دست فراموشي سپرد و تك و تنها به دل ميدان زد.

پرسپوليس ي جماعت، اين روزها با دنيزلي نفسي به راحتي مي كشند. او حالا از «داربي» كه براي سرخ ها به كابوسي جانفرسا مي مانست، يك حماسه ساخته و از ورزشگاه خانگي الغرافه در دوحه قطر كه غرور قرمزها را درهم شكسته بود، سه گل و دو پنالتي بر جاي مانده طلبكار شده است. اين بار ديگر نه از حلقه هاي شادي پي در پي قطري ها خبري بود و نه خاطره «آي بدو، آي بدو» شيث و مجيدي بازسازي شد. آقاي «انتقام» چنان ساماني به تيم درهم ريخته اش بخشيده است كه حالا آنها براي صعود به عنوان تيم اول از سخت ترين گروه غرب آسيا، تنها به يك پيروزي خانگي برابر همين الغرافه نياز دارند. در بينش دنيزلي، «تابلوي تعويض» مجالي براي انتقام نيست، بلكه فرصتي براي هنرنمايي است. او با تغييرات جادويي اش در تركيب پرسپوليس ، در خانه حريف آنقدر دروازه دشمن را باز مي كند كه حتي صداوسيماي بدسليقه ايران هم مي تواند حداقل يكي از گل ها را براي مردم به صورت «زنده» پخش كند.

اين يك اعاده حيثيت تاريخي است، به دست مردي كه انگار براي شادي آفريدن خلق شده است. مصطفي دنيزلي از روز اول همه تلاشش را به كار گرفت تا از آخرين فرصت هاي باقي مانده لشكر شكست خورده پرسپوليس براي موفقيت استفاده كند و اينگونه بود كه با توپ پر به آسيا رفت. او حالا در راه به جا گذاشتن ميراثي گرانمايه براي پرسپوليس فصل بعد، تنها به دو پيروزي خانگي – يكي در بازي هاي باقي مانده گروهي و ديگري در مسابقه پلي آف – نيازمند است و اين كيمياگري آشكار، با سرمايه نحيفي رقم خورده است كه تا پنج ماه قبل، مثل خوره روح ميليون ها نفر را مي جويد.

بالاترين تقديرها شايسته مردي است كه نيمه هاي شب به ايران بازگشت، از كسب و كار پررونقش در كانال هاي تركيه اي دست شست و با خودش كوله باري از «اميد» براي مردم اين سرزمين سوغات آورد. او مصطفي دنيزلي است؛ آقاي خوش اخلاقي كه همين هفته قبل، به احترام نوروز ايرانيان جامه نو كرد و از سر سخاوت، صد دلاري هاي تا نخورده اش را به شاگردانش عيدي داد. به خاطر همه چيز ممنون افندي!