مغلطه بزرگ قرمز

دو - نمايش اول پرسپوليسي‌ها در ليگ نهم اميدواركننده بود. همين بازي نسبتا مطلوب كه با توجه به دير جمع شدن تيم اندكي دور از تصور بود، باعث شد تا داريوش مصطفوي طي گفت‌وگويي اشتباهش در فصل گذشته را جمع كردن بازيكنان نامي عنوان كند و تلويحا پرسپوليس جديد را تيمي يكدست و «بدون ستاره» بداند. عباس انصاري‌فرد نيز از وزش اين باد در پرچمش استقبال كرد و بسان چند صباح گذشته مدعي شد همين تيم «بدون ستاره» را قهرمان ايران مي‌كند. اين، يعني آنكه جامعه فوتبال، خاصه هواداران پرسپوليس با اراده برخي از دوستان آرام آرام به دامان يك «مغلطه» بزرگ غلتانده مي‌شوند. واقعا آيا اين پرسپوليس «بدون ستاره» است؟

سه -‌يادش به خير؛ يك ماه نمي‌گذرد از سر آن روزي كه حاج عباس انصاري‌فرد در پاسخ به منتقدان عملكردش در فصل نقل و انتقالات مدعي شد «من بازيكناني را گرفته‌ام كه همه آرزوي جذب‌شان را داشتند» و البته تا آنجا كه ما مي‌دانيم، «همه» آرزوي استخدام ستاره‌ها را دارند. اكنون چه شده است كه مديرعامل پرسپوليس تيمش را «بدون ستاره» مي‌خواند ؟ از نيت واقعي مديران پرسپوليس در راه تداعي اين باور كه تيم‌شان «بدون ستاره» است ناآگاهيم. آنها يا قصد دارند فشار رواني را از روي تيم‌شان بردارند و با القاي يكپارچگي مهره‌هاي كنوني به مجموعه تيم، آنان را به ارايه نمايش‌هايي پرانگيزه‌تر و بهتر ترغيب كنند و يا مي‌كوشند با جا انداختن اين باور،‌ارزش موفقيت احتمالي خود را بالاتر ببرند، اما هر چه هست، شديدا با اصل موضوع مشكل داريم و باور نمي‌كنيم اين پرسپوليس ستاره نداشته باشد. چه از نظر مالي و چه از حيث ارزشي كه براي تيم سابق خود داشتند، بازيكناني نظير آرفي، كلاه‌كج، جلال اكبري، شيث رضايي، ميثم بائو و حتي محسن خليلي كه حفظ شد يا حوار ملامحمد و تياگو فرارا كه به زودي مي‌آيند، مولفه‌هاي «ستاره» را دارند. گرچه ممكن است از نقطه نظر توجهات رسانه‌اي يا مدل ماشين و نوع رفتار، تفاوت‌هايي ميان آنها كه آمدند با آنان كه رفتند در كار باشد، اما تحت هيچ شرايطي نخواهيم پذيرفت تيم جديد آقاي انصاري‌فرد، چونان كه خودش ادعا مي‌كند، «بدون ستاره» است. او صدها ميليون خرج كرده و تا آنجا كه در توانش بوده، مهره‌هاي تاپ ليگ قبلي را دستچين كرده است. اينك اما روا نيست با پنهان كردن اين واقعيت، تلويحا خودش را ستاره مشتي بازيكن متوسط جا بزند.