«تشویق ایسلندی» واقعی را اجرا کنید

 این روزها در اغلب ورزشگاه های دنیا «تشویق ایسلندی» به جزء لاینفک برنامه ها تبدیل شده است. تشویقی زیبا و هماهنگ که شور و حرارت خاصی به فضا تزریق می کند اما تاریخچه تشویق ایسلندی را می دانید؟

در مرحله یک چهارم نهایی یورو 2016 تیم ملی «ایسلند» مقابل «فرانسه» پرستاره صف آرایی کرد و با نتیجه سنگین 5-2 شکست خورد. در حالت عادی هواداران یک تیم از چنین نتیجه ای برآشفته می شوند و زمین و زمان را بهم می دوزند. جهان فوتبال هم چنین انتظاری را از مردم «سرزمین یخ و آتش» داشت اما ایسلندی ها با تیمی که بهترین نتایج تاریخ شان را کسب کرده بود و اتریش و انگلستان را شکست داده بود و به جمع هشت تیم صعود کرده بود، مهربان بودند. «آرون گونارسون» کاپیتان آنها آمد و مقابل هواداران پرشورشان قرار گرفت که بی توجه به نتیجه دستان را بالا گرفته بودند تا به سبک وایکینگ های فاتح از این تیم تاریخ ساز استقبال کنند. حالا این دنیا بود که شگفت زده بر جای مانده بود و به این سکانس باشکوه خیره شده بود.

پوگبا و پایت گوشه ای از ورزشگاه جشن صعود به نیمه نهایی را گرفته بودند اما «پارک ده پرنس» محو این اپرای زیبا و دلپذیر بود که آن ده هزار ایسلندی مغرور به روی صحنه برده بودند. به قول حبیب در مدار صفر درجه: «هر وقت دیدی حریف دارد برنده می شود، لبخند بزن تا به بردش شک کند» حالا این ژیرو و گریزمان بودند که با این لبخند زیبای ده هزار نفره به پیروزی شان شک می کردند.  تشویق ایسلندی جذاب و هماهنگ بود اما آنچه آن را خوشایند و بیادماندنی کرد شور و شعور اجرا کنندگانش بود که یک بار دیگر به یادمان آوردند باید قدر و قیمت تعصب و حمیت را دانست و آن را تا مرتبه امتیاز و جام پایین نیاورد.

امروز هواداران پرسپولیس هم چنین شرایطی دارند. تیم خسته شان با هزار و یک مانع ریز و درشت به فینال قاره رسیده است. شاید ابتدای فصل خوش بین ترین هوادار پرسپولیس به مخیله اش خطور نمی کرد که این تیم که از دو پنجره خرید بازیکن محروم بود و استخوان بندی اصلی اش را نیز از دست داده بود حتی شانسی برای صعود از گروهش داشته باشد، چه برسد به اینکه السد و الدحیل متمول را شکست بدهد و به این مرحله برسد.

حال که سربازان خسته ی پرسپولیس این رویا را رنگ واقعی بخشیدند و بر غیرممکن ها فائق آمدند باید الماس وجودشان را قدر دانست و به آن افتخار کرد. امروز بعد از ظهر «آزادی» میعادگاه مرام و معرفت و قدرشناسی است برای بالیدن به تیمی که در مقابل سختی ها خم شد اما نشکست. امروز بارها و بارها تشویق ایسلندی در ورزشگاه به اجرا در خواهد آمد اما ایسلندی واقعی آنجایی شکل خواهد گرفت که تماشاگران بی توجه به نتیجه، به احترام اینهمه سختکوشی و مردانگی تمام قد بایستند و مانند آن ده هزار ایسلندیِ قدرشناس در آن بعد از ظهر پاریس، وایکینگ های فاتحشان را تشویق کنند.

آزادی چنین صحنه ی باشکوهی را به پرفسور و سربازان شایسته اش بدهکار است و شک نکنید که با گشاده دستی تقدیمشان خواهد کرد.