«فوتبال مدرسه ای» در پرسپولیس

بازی پرسپولیس مقابل فولاد در کنار نتیجه ی محکم و قاطع، نشانه های دلگرم کننده ای نیز د اشت. هرچند از یک بازی نمی توان نتیجه گرفت که روند کلی یک تیم به چه ترتیب است، بخصوص پرسپولیس که با توجه به قلت و محدودیت بازیکن، با چند مصدوم و محروم کارش دشوار خواهد شد. با این حال حرکات ترکیبی و اتفاقات مثبت تاکتیکی نزد بازیکنان سرخپوش آنقدر تکرار شد که بتوانیم نتیجه بگیریم پرسپولیس لیگ هجدهم را منظم تر و منسجم تر از هر زمان دیگری آغاز کرده است.

دقیقه ۴ مثلثی که بشار، عالیشاه و علیپور تشکیل دادند می رفت که به یکی از تاکتیکی ترین گل های فصل بینجامد اما ضربه سر آقای گل فصل پیش در آخرین لحظه توسط مرادیان مهار شد. یک دقیقه بعد هم حرکتی مشابه این بار از سمت راست شکل گرفت که پاس آخر سیامک نعمتی دقت و قدرت لازم را نداشت. مصدومیت کمال و تعویض منشا انگار توفیق اجباری شد تا پازل هجومی پرسپولیس کاملا شکل بگیرد.

گل دقیقه ۲۰ روی شوت سهمگین سیامک نعمتی نشان داد که حالا پرسپولیس مهره هایی دارد که در صورت گره خوردن بازی می توانند گره گشا باشند.

دقیقه ۲۷ و ۳۳ هم باز این پرسپولیس بود که با پاس های کوتاه از میان روزنه دفاع فولاد موقعیت می ساخت که اگر بشار خوش شانس تر بود می توانست یکی از گلهای چشم نواز این هفته را به ثمر برساند.

نقطه عطف این بازی اما گل دوم بود. حرکت عمقی علیپور و پاس کات بک این بازیکن عبدالله کرمی را کاملا از جریان بازی خارج کرد تا گادوین منشا با یک ضربه مطمئن توپ را به طاق دروازه بچسباند. این نمونه کامل یک «گل مدرسه ای» بود. اصطلاحی که در جام ۸۶ و در اثنای بازی های برزیل رویایی آن سالها شکل گرفت. پاس کاری های ساده و ریز سوکراتس، آلمائو، فالکائو، برانکو، کارِکا و زیکو دفاع هر تیمی را به چالش می کشید که نقطه اوج آن در گل کارِکا به ژول باتس در بازی کلاسیک فرانسه - برزیل بود.

دقیقه ۷۰ منشا می توانست پاس زیبای علیپور را جبران کند و پایه گذار گل سوم باشد اما وسواس و تعلل بیش از حد باعث شد موقعیت از دست برود.

سه دقیقه بعد باز این سیامک نعمتی بود که با سماجت توپ را پس گرفت و با مانور عرضی و حرکات زیگزاگ میان مدافعان فولاد برای خودش موقعیت شوت ایجاد کرد و گل سوم پرسپولیس را به ثمر رساند.

به نظر می رسد امسال برانکو روی شوت های نعمتی و نوراللهی حساب ویژه ای باز کرده و هر کجا که با دفاع های بسته و چند لایه مواجه شوند وظیفه سازمانی این دو بازیکن اینست که شانسشان را روی ضربات از راه دور امتحان کنند و برانکو این آزادی عمل را به آنها داده است. پرسپولیس در مقابل فولاد ۱۵ شوت داشت که بیش از یک سوم آنها در چارچوب بود و این آمار، رشد معناداری را نشان می دهد.

 شوت زنی، پاس های عمقی از کانال کناری و میانی و حرکات ترکیبی «گمشده »های پرسپولیس در نیم فصل دوم لیگ هفدهم بودند که ظاهرا امسال همگی را در یک پکیج متنوع و شکیل خواهیم داشت. دیگر خبری از سردرگمی و بازی بی قید و بند فرشاد احمدزاده نخواهد بود. دوندگی بی امان اما بی نتیجه وحید امیری به فراموشی سپرده خواهد شد. حتی یک مورد سانتر بی هدف مشابه آنچه به کرات از صادق محرمی و انصاری در فصل پیش می دیدیم در این بازی مشاهده نشد. توپ ها چپ و راست روی دروازه ریخته نشد که شاید احمدزاده یا امیری از غفلت مدافعین استفاده کنند و الابختکی ضربه سری بزنند. عالیشاه و بشار با شرح وظایف مشخص توپ ها را به بازیکن مطمئن می سپردند و از سر رفع تکلیف به توپ ضربه نمی زدند. در پرسپولیس جدید پاس ها ساده اما مطمئن رد و بدل می شود و کسی به دنبال «شوآف» و حرکات محیرالعقول نیست و شاید این رمز موفقیت صدرنشین لیگ باشد؛ فوتبال مدرسه ای!