آرامش پرسپولیس و امیدهایی که زنده می شود

آرامش؛ این کلید واژه بسیاری از موفقیت های بزرگ و بعضا دست نیافتنی برای پرحاشیه ترین ورزشکاران و تیم های ورزشی دنیاست و البته پرسپولیس به عنوان یکی از پرطرفدارترین و محبوب ترین تیم های فوتبال ایران نیز از این قضیه مستثنی نیست.

در تمام سال های اخیر عناصر و عوامل بسیاری دست به دست هم داده اند تا پرسپولیس از قهرمانی - تنها عنوانی که هواداران میلیونی این تیم را خشنود می کند و چیزی غیر از آن به معنای ناکامی است - و رسیدن به جام های داخلی دور باشد و کسب فقط دو جام طی چهارده دوره از برگزاری لیگ برتر هواداران این تیم را همواره مغموم و سرخورده کرده و البته با این پرسش مواجه ساخته که هر سال چه بلایی سر این مجموعه می آید که خیلی زود قافیه را راحت تر از حد تصور می بازد و جایی در میانه جدول همسان با تیم های کوچک و بدون پشتوانه و بی سابقه پیدا می کند؟

در تمام این سال ها واژه کلی «حاشیه» در بسیاری از مواقع برای پاسخ دادن به این سوال جلوی دست اهالی فوتبال و هواداران پرسپولیس بوده و گروه بزرگی، مشکلات بیرون از زمین فوتبال را عامل اصلی ناکامی سرخ ها دانسته اند. در کنار این، مسائل فنی ریز و درشت نیز گهگاه بولد می شود و بعضا به این نکته مهم پرداخته شده که بازیکنان پرسپولیس طی چند سال اخیر به لحاظ جایگاه و اعتبار فنی و شخصیتی در حد این مجموعه بزرگ نبوده اند و این تیم باید هر سال از عده ای ستاره و بازیکن درجه یک ایرانی و خارجی تشکیل شود که در فوتبال ایران بهترین باشند.

این حاشیه های فنی و غیر فنی اما در مقاطعی از هر فصل کمرنگ و کمرنگ تر می شود تا جایی که احساس می کنی تمام آن مسائل جانبی و حاشیه ساز و مشکلات فنی بنیادین و ریز در تیم پرسپولیس هیچ آسیبی به روند پیشروی سرخ ها و کسب موفقیت های کوچک و بزرگ پیش روی این مجموعه نخواهد زد و قطار سرخ با سرعت و بدون توقف به سوی هدفی که هر سال در ابتدای فصل ترسیم می کند پیش خواهد رفت.

رخ دادن چنین اتفاقی البته ملزم به ایجاد پیش زمینه هایی مهم و اساسی است که می تواند تصور حصول موفقیت را آسان کند. شاید همین یک ماه قبل صحبت درباره موفقیت پرسپولیس در پایان فصل جاری از زبان منطقی ترین افراد یک خیال واهی یا نهایتا نگاه کاملا خوشبینانه تلقی می شد اما حالا جدا از عوامل درونی تیم نواهایی خارج از این تیم به گوش می رسد که معتقدند پرسپولیس می تواند به قهرمانی لیگ دست یابد و رسیدن به این عنوان برای مجموعه سرخ چندان دور از ذهن نیست.

آرامش درون تیم و باشگاه یکی از همان فاکتورهای مهم و اساسی است که پرسپولیس شاید بیشتر از هر تیمی به آن نیاز داشته باشد. از آنجا که کوچکترین اتفاقات این باشگاه و مجموعه تیم بزرگسالان از طریق رسانه ها بولد شده و به آن پرداخته می شود رسیدن به این آرامش می تواند کاری کند تا حاشیه ها کم کم از پیرامون پرسپولیس دور و دورتر شوند و اینچنین نشانه های موفقیت پیدا می شود و تصور آن خیالی واهی نخواهد بود.

حالا که بحث های مربوط به مدیرعاملی یا سرپرستی علی اکبر طاهری به حاشیه رفته یا داستان نداشتن اسپانسر، اختلاف اعضای هیات مدیره با سرپرست باشگاه در سایه قرار گرفته یا هیچ کس از بی ثباتی کادر فنی و اختلافات درون تیم و خیل مهاجمان تصاحب سهام باشگاه حرفی نمی زند می توان بیشتر از قبل به موفقیت فکر کرد.

حالا جو اطراف پرسپولیس و اخبار و نشانه های درون این تیم بزرگان این باشگاه را به برداشتن خیزی بلند برای رسیدن به قهرمانی امیدوار کرده که این امیدها بر پایه خیال استوار نیست. واقعیت ماجرا این است که در صورت برقراری آرامش محض در این مجموعه و آگاهی از اینکه تیم برانکو به اندازه کافی هم خوب بازی می کند و هم بازیکنان کارآمدی در تمام پست ها دارد چرا پرسپولیس و دوستدارانش نباید به قهرمانی فکر کنند و از آن حرف بزنند؟