آقای کی روش! دُم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟ / اُسکار سکوت تعلق می گیرد به فدراسیون فوتبال ایران

 باز هم همان رفتار همیشگی و باز هم بیانیه های تکراری از سرمربی تیم ملی، شاید بهتر باشد برای یک بار هم که شده با همان زبان و ادبیات کی روش با این مربی حرف بزنیم.

می نویسد؛ پشت سر هم و با ادبیات تندی می نویسد، از ضرب المثل ها و جملات استعاره می گیرد و می نویسد، انگار کارش به جای مربیگری شده نویسندگی. به جای اینکه سرش گرم مسائل فنی باشد، گرم فیس بوک و بیانیه نویسی شده. می نویسد، تند هم می نویسد، غیرمحترمانه هم می نویسد.

بله، این کارلوس کی روش است که می نویسد، مربی موزامبیکی - پرتغالی که مثل گذشته، مثل روزهایی که در امارات بود و پرتغال و مثل روزهایی که همانند امروز هدایت تیم ملی ایران را برعهده دارد با ادبیاتی نامناسب به همتایانش می تازد، همتایان که سهل است به مافوقش می تازد.

کی روش «ول کن» نیست و مرتب بیانیه می دهد و فدراسیون هم همانند گذشته سکوت را بر هر چیز دیگری ترجیح می دهد حتی اگر در سایت رسمی خودش اعلام کرده باشد که در هفته جاری (هفته ای که به پایان رسید) درباره جلسه با کی روش نشست خبری دارد. با این حال جلسه ای برگزار نشد و اگر هم شد رسانه ای نشد و اگر این جلسه برگزار می شد حداقل از طریق فیس بوک سرمربی تیم ملی اعلام می شد! (تصویر خبر سایت فدراسیون را در زیر مشاهده می کنید.)

کی روش در چند روز گذشته بار دیگر در صفحه شخصی اش به برانکو حمله کرده و او را خیانت کار نامیده و البته پس از جلسه اش با طاهری از سرپرست باشگاه پرسپولیس تعریف و تمجید کرد اما بازهم به سرمربی پرسپولیس نیش زد. این عادت کی روش شده و چون فدراسیون هم کاری نمی کند او بیشتر و بیشتر به کارش ادامه می دهد.

کی روش علاقه خاصی به ضرب المثل دارد و در بسیاری از نوشته ها و گفته هایش از این موضوع استفاده می کند. برای اینکه با زبان و ادبیات خودش با او صحبت می کنیم می توانیم از ضرب المثل های فارسی استفاده کنیم. مثلاً می توانیم بگوییم «کی روش پایش از گلیمش درازتر کرده است». اگر کی روش معنی این ضرب المثل را نمی داند و اطرافیانش هم به او نگفته اند، باید به او بگوییم این ضرب المثل در جایی کاربرد دارد که طرف بیش از حد اختیاراتش اظهارنظر کرده و در هر چیز و هر کاری که به او مربوط نیست دخالت می کند. مثلاً می توانیم بگوییم کی روش که درباره مافوقش (مسئولان فدراسیون فوتبال) حرف می زند، پایش را از گلیمش درازتر کرده است. این مربی زاده موزامبیک که احتمالاً بحث های مربوط به گروگان گیری (کلمه ای که دو بار در ایران از آن استفاده کرد و یک بار گفت خودم گروگان فدراسیون هستم و دیگر بار گفت که فدراسیون، گروگان برانکو است) را در زادگاهش تجربه کرده، درباره مسائلی حرف زده (مباحث غیر فنی) که مصداق «درازتر کردن پا از گلیم» است.

این مربی موزامبیکی - پرتغالی در آخرین بیانیه اش از سرپرست باشگاه پرسپولیس تعریف کرده و باز هم علیه برانکو موضع گرفته و گفته «بعد از شش سال حضورم در ایران هیچ گاه درباره کار مربی باشگاهی به صورت عمومی اظهارنظر نکرده ام.» اینجا هم باید ضرب المثل دیگری را برای این مربی بگوییم. در ایران می گوییم «دُم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را». آقای کی روش! یادتان رفته پس از جام ملت های 2015 آسیا درباره قلعه نویی و درخشان اظهار نظر کردید و گفتید آنها استحقاق نشستن روی نیمکت مربیگری را ندارند و البته جملات دیگر و تندتری هم گفتید که در آرشیو موجود است. کاری به این نداریم که حق با چه کسی است، حرف این است که کی روش گفته هیچ گاه درباره کار مربی باشگاهی صحبت نکرده؛ حال این مرد موزامبیکی - پرتغالی بگوید «دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟»


و اما فدراسیون فوتبال. بدون شک اُسکار سکوت و تماشاگر بودن باید به فدراسیون فوتبال ایران تعلق گیرد، فدراسیونی که توانایی برخورد با سرمربی (زیر دستش) را ندارد و سکوت می کند. مهدی تاج هفته گذشته از برگزاری جلسه با کی روش سخن گفته و گفته بود تا سه روز دیگر مشکلات حل می شود اما نه جلسه ای برگزار شد و نه مشکلی حل. فدراسیون فوتبال تماشاگر محض اتفاقات رخ داده است و این توانایی را ندارد که با سرمربی تیم ملی برخورد کند و جلوی او را بگیرد.

مهدی تاج در حال تماشای این موضوع است که کی روش یک روز فدراسیون فوتبال را مقصر ناکامی تیم ملی معرفی می کند و دیگر روز به برانکو لقب خائن می دهد. فدراسیون حتی نمی تواند جلوی بیانیه های کی روش را بگیرد و خیلی راحت اجازه می دهد سرمربی تیم ملی هر چه دلش می خواهد نثار این و آن کرده و «پایش را از گلیمش درازتر کند.»

گفته شده کی روش مسائلی را درباره عدم حضور برخی افراد در فدراسیون از تاج درخواست کرده که البته فدراسیون نسبت به این موضوع هم واکنشی نشان نداده است. تاج می گوید سکوت فدراسیون فوتبال همراه با تدبیر است. عجب کلمه ای! تدبیر! و لابد همین تدبیر است که اجازه می دهد کی روش به گستاخی ها و پرده دری هایش ادامه دهد. فدراسیون تماشا می کند و کی روش پایش را از گلیمش درازتر.