از امیری و احمدزاده تا عالیشاه و رفیعی/ جانشین واقعی «مسلمان» کیست؟

جانشین سازی برای محسن مسلمان فرآیندی نیست که فقط در تابستان پیش رو و با شروع «پیش فصل» لیگ هجدهم به جریان بیفتد و به  واقع از همان موقعی که سرمربی کروات پرسپولیس طی لیگ هفدهم تصمیم گرفت به این هافبک چپ پا و با تکنیک ولی نه چندان کم حاشیه بازی های چندانی ندهد محرز شد که سرخ ها در این زمینه خاص روی یک ریل تازه به حرکت درآمده اند. اما اگر محسن مسلمان به کلی برود و پرسپولیس فصل 98-1397 را بدون این بازیگردان هوشیار آغاز کند، واقعا چه کسی می تواند جای او را بگیرد.

امید عالیشاه که از تراکتورسازی به پرسپولیس برگشته به رغم تخصص در بازی در لب خط لابد یکی از گزینه ها است و وحید امیری و فرشاد احمدزاده هم که آنها نیز در درجه اول بازیکنان پست بال ها هستند، در این زمینه بخصوص مدنظر قرار دارند ولی اگر سروش رفیعی دوباره سرخپوش شود طبعا نزدیک ترین جنس به کالای اصلی (مسلمان) و شبیه ترین فرد به وی خواهد بود. رفیعی که در الخور قطر موفقیت اندکی داشته و راه حضور او در تیم های مطرح تر لیگ این کشور نیز هموار نبوده، شاید از بازگشت به تهران احتراز نکند و در صورت کوتاه آمدن فولاد خوزستان که هنوز خودش را مالک این بازیکن می داند، می تواند به مرکز خط میانی قرمزها همان خلاقیتی را بازگرداند که پس از پایان حضور شش ماهه او در این تیم و نیمکت نشین شدن محسن مسلمان همیشه جای خالی آن احساس شده است.

روزی که حق خریدهای تازه از نو برای پرسپولیس برقرار شود، قطعا برانکو و دستیارانش با انتخاب هایی آزادانه و در یک طیف انتخابی وسیع تر کسانی را به پرسپولیس خواهند آورد که می توانند هافبک محوری و بازیسازان مناسب تر و تخصصی تری برای تیم شان باشند اما حالا که طیف انتخابی شان محدود به همین نفرات فعلی است عده ای حتی به احمد نوراللهی نیز به رغم خصوصیات فیزیکی اش و بالا نبودن فن و تکنیک او به عنوان یک بازیساز مناسب و به تبع آن جانشین خوب برای مسلمان رای می دهند و کمال کامیابی نیا هم که از همین جنس است در همین راستا قرار می گیرد اما نوع و جنس بازی یک هافبک بازیساز واقعی چیزی به کلی متفاوت است و شاید امثال امیری و احمدزاده و عالیشاه بتوانند با قدری اعمال تغییر در مکان استقرارشان در زمین جای مسلمان را تا حدی پر کنند اما سایر گزینه هایی که نام شان آمد از چنین کاری عاجزند.

به برانکو اعتماد کنید
شاید هم باید به برانکو اعتماد کرد و او فکرهای لازم را از قبل کرده است. او تیمش را در حالی قهرمان مطلق لیگ اخیر کرد که در اکثر قریب به اتفاق مسابقات مسلمان فقط نیمکت را گرم می کرد و راهی به میدان نداشت (البته او با صدور 10 پاس گل پیشتاز صادرکنندگان پاس گل لیگ شد) و لابد برانکو می داند و (یا باور دارد) که قادر به تکرار همان تجربه در لیگ هجدهم هم هست. عقل حکم می کند که برانکو در این زمینه و برای پر کردن جای مسلمان از دو نفر سود جوید و بهتر بگوییم در پست هافبک وسط هم یک سرکوبگر و فرد متوقف کننده حملات حریفان داشته باشد (مثلا کامیابی نیا یا ربیع خواه پس از رفع مصدومیت شدید دومی) و هم یک بازیکن خلاق فنی از جنس و تبار وحید امیری. راه دیگر برای او ماموریت دادن برای توپ سازی و بازی پردازی به طور همزمان به امیری و احمدزاده (یا امیری و عالیشاه) است و به روایت بهتر کارهای مسلمان را این دو نفر با کمک یکدیگر و به شکل دو نفره انجام بدهند.

مساله ای فراتیمی همه این اتفاقات و حالات و امکان ها برای برانکو و پرسپولیس متصور و موجود است و نحوه برخورد سرمربی کروات و 64 ساله پرسپولیس با آن نه تنها سرنوشت سرخ ها را در لیگ هجدهم رقم می زند بلکه در تعیین نتیجه و فرجام کلی این لیگ نیز بسیار موثر خواهد بود و با اینکه در ظاهر با یک مساله داخلی طرف هستیم اما آنچه در این زمینه در پرسپولیس انجام می شود، ابعاد بیرونی فروانی هم خواهد داشت و یک چیز فراتیمی است.