از اینجا تا خدا هشت تا بهشته

 پرسپولیسی باشی و تیمت در مقابل تیم علی کریمی بازی داشته باشد، نمیتوانی مثل همیشه تنها به پیروزی تیمت فکر کنی. وقتی برای برد دعا میکنی گوشه قلبت ناراضی است و اگر پرسپولیس ت گلی بزند باز نمیتوانی از اعماق قلبت شاد باشی. حالت چو دلیری ست که از بخت بد خویش، در لشکر دشمن پسری داشته باشد. و تو و پرسپولیست پای احساستان میلنگد. چون پیروزی تو شکست اوست.

او کیست؟ به راستی علی کریمی کیست که اینچنین محبوب است؟ کیست که اینگونه حسابش از حسابها سوا ست؟

علی کریمی شاید خلف ترین فرزند مکتب پرسپولیس باشد. مکتب سکوت نکردن در مقابل ظلم و حق خواهی تا پای از بین رفتن منافعت. فرهنگ مبارزه با بی انصافی و بی عدالتی حتی اگر به سود خودت باشد. مکتب خاکی و مردمی بودن و بی ادعایی.

حال خود را به جای هوادار پرسپولیس بگذارید که مجبور است باخت پسر خلف خانواده اش را بخواهد.

هیچکس از قلب یک هوادار پرسپولیس آگاه نیست وقتی علی کریمی کنار زمین به وقت کشی دروازه بان تیم خودش با خشم اعتراض میکند، این قلب چه میشود. برای هزارمین بار می بیند مکتب خاندانش چه فرزندی تربیت کرده است و به او و عدالت خواهی اش در هر شرایطی، میبالد.

 پرسپولیس و علی کریمی هیچگاه نباید ببازند. هواداران این مکتب پرچم پرسپولیسشان و بیرق علی کریمی شان را همواره افراشته میخواهند و این حقیقت است که برد در مقابل علی کریمی مزه همیشگی بردهایشان را ندارد.

و این است داستان تکراری بازیهای پرسپولیس در مقابل فرزند محبوبش. این است که دقیقه هشت ورزشگاه یکپارچه صدا میشود و نام او را میخواند که: از اینجا تا خدا هشت تا بهشته...

آری هشت عددی که تنها در آیین پرسپولیس مقدس ترین عدد است.

نویسنده: آزاده محمدیه