از ماشین پروین تا مغز برانکو/ مردی که پرسپولیس را تشکیلاتی کرد

بزرگترین حسنی که از ابقای پروفسور فوتبال کرواسی در پرسپولیس برمی خیزد، ابقای کار تشکیلاتی است که توسط وی باب شد و قبل از آمدن او در باشگاه سرخ چندان مورد توجه نبود.

در باشگاهی که به گفته مکرر علی پروین تمام دار و ندارش به صندوق عقب اتومبیل (پیکان) وی منحصر می شد و حتی افرادی در سطح وزیر هم نتوانستند در راس هیات مدیره آن ماندگاری داشته باشند، این مربی 63 ساله کروات منادی و مظهر کار قوی تشکیلاتی جلوه کرده است. این کار به قدری قوی بوده که اکبر طاهری سرپرست قبلی پرسپولیس به گونه ای پشت آن پناه گرفته بود و حمیدرضا گرشاسبی هم که جانشین او شده، خواه ناخواه نان آن را می خورد. ترتیب کارها در پرسپولیس باید برعکس می بود. یعنی هر مربی که می آمد باید از کار تشکیلاتی قوی باشگاه نیرو می گرفت و آن را بنیاد کارهای فنی اش قرار می داد

کار برعکس شده و این ایوانکوویچ است که با مغز برنامه دهی شده خود (در مکتب فوتبال مبتنی بر آموزش کرواسی) به سایرین خط می دهد و درس های او وسیله اوجگیری مدیران است، داشتن سرمربیانی که مثل مدیران عمل می کنند تجربه نایابی در جهان فوتبال نیست و همین الکس فرگوسن افسانه ای که این روزها در بستر بیماری است چنان در کار تشکیلاتی قوی بود که طی 27 سال زمامداری اش در اولدترافورد مدیران و روسای متعددی در باشگاه منچستریونایتد از قبال کار او نان خوردند و پست ها و سمت های خود را حفظ کردند که خاندان آمریکایی و سودجو گریزرها بارزترین آنها بوده اند.

آنچه برانکو به پرسپولیس پس از سال ها فوتبال بومی و ذاتی اش و روش های «سلطانی» (پروین) و مدل های «امپراتوری» (افشین قطبی) بخشید نظم تشیکلاتی و کار بر اساس اطلاعات و داده ها و حرکت بر مدار گروه بود و دوری جستن از فردیت ها و کارهای لحظه ای. ایوانکوویچ در این سه سال و نیم از تیم پر خروش اما فاقد نظم تشکیلاتی و آیین باشگاه داری پرسپولیس تیمی ساخت که هدف دارد، به کارهای ساماندهی شده روی می آورد، اندیشه تاکتیکی دارد و از رویکردهای فردی می گریزد.

تیمی که حاضر است افرادی را رها کند و حرکت جمعی را هدف قرار دهد و باشگاهی که می خواهد بر مبنای کار گروهی و علمی و دانش فوتبال جلو برود و به برتری جویی های احساسی بی اعتنا است. حال چه رضاییان و طارمی بروند (که رفتند) و چه خلیل زاده ها و نعمتی ها بیایند (که آمدند) «پرسپولیس برانکو» پرسپولیس نظم و آیین است و باشگاهی که بر اساس یک برنامه چند سال حرکت می کند و با لحظه خوش نیست.

اینها سلاح هایی است که حتی اگر یک فصل منجر به کسب قهرمانی نشود خوشبختی درازمدت را در بر دارد. بر این اساس اگر هم پرسپولیس بر اثر هجوم شدید رقبای تشنه و تقویت شده اش فصل بعد قهرمان لیگ نشود، مهم نیست چون آینده ای طولانی تر و بهتر را برای خود طراحی و بیمه کرده است.

*وصال روحانی