استراتژی تکراری و ابزار متفاوت در سومین گام آسیایی / صعود 70 درصدی با امتیاز از ریاض

اگر تساوی تلخ پنج شنبه و رتبه نهمی پرسپولیس در لیگ برتر را کنار بگذاریم تیمی که قرار است سه شنبه شب رودرروی النصر قرار بگیرد حالا برای خودش در آسیا آبرویی دست پا کرده و همانقدر که در لیگ داخلی احترامش را از دست داده در بین رقبای قاره ای محترم است و حداقل تیم های همگروهش می دانند سرخ های تهرانی برای سرگروهی و صعود بی دردسر انگیزه زیادی دارند.

این قضیه حتما در خصوص النصر غول زرد عربستانی ها که بعد از حدود 15 سال از زیر سایه الهلال و الاتحاد در آمد و قهرمان لیگ کشورش شد مصداق دارد. النصر هم مثل پرسپولیس محبوب ترین تیم کشورش به حساب می آید و بعد از دو تساوی که با بدشانسی به دست آورد حتما در این مسابقه خانگی دنبال کسب سه امتیاز است. در این میان اما شرایط پرسپولیس برای این مسابقه کاملا ویژه خواهد بود و درخشان تیم آماده و کاملی را به عربستان نخواهد برد که این می تواند نگرانی ها را افزایش دهد.

با همان استراتژی تاشکند؟
حالا که پرسپولیس دو بازی قبلی اش را برده و فعلا بهترین نتایج را در تمام گروه های هشتگانه لیگ قهرمانان گرفته توقع از تیم درخشان در این رقابت ها بالا رفته و برخی قطعی شدن 70-60 درصدی شانس صعود را در همین پایان دور رفت می خواهند. در واقع از آنجایی که پرسپولیس تاکنون 6 امتیاز گرفته و دو بازی خانگی هم در مرحله برگشت پیش رو خواهد داشت و البته با در نظر گرفتن اینکه با 10 یا 11 امتیاز هم می شود صعود کرد برخی از هواداران خوشبین این تیم به یک مساوی مقابل النصر راضی اند تا 70 درصد راه صعود را طی کرده باشند. در این میان به نظر می رسد درخشان برای رسیدن به این خواسته هواداران و البته به احتمال زیاد خواسته خودش و تیمش با همان استراتژی بازی با بنیادکار به مصاف حریف خواهد رفت و با تجمع در زمین خودی و استفاده از ضدحمله های سریع به دنبال باز کردن روزنه های امید و ضربه زدن به حریف خواهد بود. حال باید دید آیا درخشان برای پیاده کردن آن استراتژی ابزار لازم را در اختیار خواهد داشت و مهم تر اینکه النصر اجازه چنین کار مهمی را به این تیم خواهد داد یا نه.

چهار مدافع میانی در خط دفاعی
پرسپولیس برای بازی سه شنبه شب در ریاض بابک حاتمی را در اختیار نخواهد داشت و همین کافی است تا ترکیب خط دفاعی این تیم به هم بریزد. در واقع با غیبت حاتمی و از آنجایی که درخشان به جعفرپور و علی عسگری اعتماد چندانی ندارد پیش بینی می شود خط دفاع سرخ ها با چهار مدافع آرایش داده شود و تمام روزنه های حمله حریف گرفته شود. البته این اتفاق همانقدر که میزان آسیب پذیری در خط دفاعی این تیم را کاهش می دهد از تعداد حملات این تیم از کناره ها می کاهد چرا که حاتمی در حمله عنصر موفق تری نسبت به دفاع است. به هر حال پرسپولیس با نورمحمدی و خانزاده در چپ و راست و بنگر و اومانیا در مرکز خط دفاع دنبال خنثی کردن حملات حریف خواهد بود، ترکیبی که امسال هیچ وقت کنار هم به میدان نرفته اند و شاید برخی ناهماهنگی ها نگرانی هایی را به وجود بیاورد. البته جا افتادن نسبی نورمحمدی در پست دفاع چپ و عملکرد بهتر خانزاده در دفاع راست به نسبت دفاع چپ می تواند امیدواری هایی را به وجود بیاورد.

کاش گابریل بود
جدا از داستان خستگی ناشی از بازی های فشرده و سفرهای متعدد هوایی که می تواند روی کل تیم تاثیر منفی بگذارد غیبت فرناندو گابریل در خط میانی حتما در فاز حمله ریتم تیم درخشان را خراب خواهد کرد. با غیبت گابریل پرسپولیس نمی تواند به استفاده از ضدحمله های سریع فکر کند و البته در ضربات ایستگاهی مثل دو بازی قبلی خطرناک نیست. فقدان هافبک برزیلی در سفر به ریاض باعث خواهد شد خط میانی پرسپولیس تغییر کند. حالا سه گزینه پیش روی حمید درخشان است تا مثلث میانی تیمش را بچیند. استفاده توامان نوراللهی و کفشگری پشت سر نوری می تواند پرسپولیس را در فاز تدافعی قوی تر کرده و فضای مقابل خط دفاعی را سامان دهد اما این مثلث در حمله قدرت چندانی نخواهد داشت. گزینه دوم استفاده از رضا خالقی فر به جای کفشگری است که در مسجدسلیمان خوب کار کرد تا درخشان را به فکر فرو ببرد. خالقی فر تا حدودی می تواند کار گابریل را انجام دهد ضمن اینکه در درگیری های وسط زمین هم شرکت می کند. حالت سوم استفاده از نوراللهی و نوری در پست هافبک دفاعی و بازی دادن به پیام صادقیان در راس این مثلث است. شاید اگر صادقیان به لحاظ بدنی و روانی فرم سال گذشته اش را داشت این اتفاق حتما در ریاض می افتاد اما او در این فصل زیر نظر درخشان هیچ وقت بازیکنی نبوده که بتواند خیال سرمربی را از نداشتن گابریل راحت کند.

هراس از 10 دقیقه پایانی
پرسپولیس درخشان به صورت کلی در بازگشت ها مشکل داشته و به غیر از یکی دو مورد استثنایی مثل دربی یا بازی با استقلال خوزستان هرگز نتوانسته بازی باخته را تبدیل به برد کند. با این حساب اولویت با گل نخوردن است؛ چه اگر اینگونه نشود جبران مافات در خانه حریف دشوار خواهد بود و هجوم همه جانبه برای رسیدن به گل نیز می تواند شکست سنگین تری در بر داشته باشد. از طرفی پرسپولیس در برخی بازی های حساس در 10 دقیقه پایانی امتیازهای حساسی از دست داده تا کم کم نگران این تایم خطرناک بازی باشیم. برای پرسپولیسی که حتما با استراتژی بازی کنترلی در ریاض به میدان خواهد رفت مراقبت از دروازه تا سوت پایان ضروری می نماید به خصوص اینکه بدانیم سرخ ها در لیگ برتر و جام حذفی در این بازه زمانی 4 بار باخته اند و یک بار تن به تساوی تلخی داده اند که از باخت هم بدتر و سنگین تر بود.

شکست مقابل نفت تهران در بازی برگشت، باخت به سپاهان در اصفهان و شکست مقابل ذوب آهن در جام حذفی و بازی برگشت همه در دقایق پایانی رقم خورد. تساوی این هفته مقابل نفت مسجدسلیمان نیز در حالی که برتری دو گله و سپس 10 نفره شدن حریف می توانست به کسب پیروزی راحت کمک کند نگرانی هایی را در خصوص تغییرات کادر فنی و البته تمرکز بازیکنان و تجربه آنها در حفظ نتیجه به وجود آورد. با این حال تمام این نگرانی ها را می توان با این فرضیه فراموش کرد که: «پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا تیم دیگری است و بازیکنان با علم به اینکه در جبهه متفاوت و دلپذیرتر می جنگند و به موفقیت امیدوارند با انگیزه و اشتیاق بیشتری در میدان حاضر خواهند شد.»