اعتراف پروین پس از سالها/ بد دهم هم بودم؛ آن زمان با خواهش و بفرما نمی شد تیم را اداره کرد

علی پروین گفت:با خیلی از استقلالی ها بیرون زمین رفیق بودیم اما وقتی می رفتیم داخل زمین همه چیز را فراموش می کردیم.

وی در گفت و گو با برنامه دوباره زندگی درباره بزرگترین آرزوی زندگی اش عنوان کرد:من از بچگی آرزو داشتم یک خانه داشته باشم که توش حسینیه درست کنم. من از 15 سالگی همچین آرزویی داشتم اما خدا کمی دیر بهم داد.

وی ادامه داد:هر کس که می بیند می گوید چه خونه ای چه قصری. این خونه دو کله است. دو در دارد و از دوطرف باز می شود. اوایل که می گفتند استخرش با جک بالا و پایین می رود.

بازیکن سالهای دور پرسپولیس و تیم ملی درباره اینکه برخی می خواهند برای پولدار شدن،فوتبالیست شوند گفت:هر کس که این طور فکر می کند بیچاره می شود. فوتبال سخت است و مشکلات خودش را دارد.

وی درباره اینکه آیا با استقلالی ها رفاقت دارد یا نه اظهار داشت:مگر می شود رفاقت نباشد؟ ما توی زمین توی سرو کله هم می زنیم اما یک عالمه رفیق استقلالی دارم. ناصر حجازی رفیق من بود. با خیلی از استقلالی ها بیرون زمین رفیق بودیم اما وقتی می رفتیم داخل زمین همه چیز را فراموش می کردیم.

پروین درباره اینکه از 45 دقیقه اول زندگی اش راضی تر بوده یا 45 دقیقه دوم گفت:در 45 دقیقه اول جوونتر بودم و بهتر بازی می کردم. اگر قمپز در کنم باید بگویم که باهوش هم بودم.

وی درباره اینکه آیا در دوران مربیگری اش بد دهن بوده است یا نه با خنده گفت:بله. اگر آن زمان می خواستی با فوتبالیست ها با بفرمایید و خواهش می کنم صحبت کنید نمی شود تیم را اداره کرد.

سرمربی پیشین تیم ملی که توانست در سال 1990 میلادی ایران را به مقام قهرمانی بازی های آسیایی پکن هدایت کند درباره اینکه اگر عزراییل به سراغش بیاید او چه حرفی دارد اظهار داشت:می گویم اگر گناهکار بودم من را ببرید و اگر گناهکار نبودیم به من وقت بدین که باز هم زندگی کنم. همین طور که تا الان زندگی کردم آروم و بی حاشیه و بدون هیاهو.

وی درباره اینکه آیا در زندگی اش دغدغه داشته است یا نه گفت:دغدغه که داشتیم. تو فوتبال عوض می شدیم و می باختیم. شغل ما همه اش دغدغه است. مثلا تو قطر باختیم و از تیم ملی برم داشتند. یا از پرسپولیس برم داشتند. ما همیشه منتظر چنین اتفاقی بودیم. در ایران این مسائل عادی است و یک مربی امنیت شغلی ندارد و با دو باخت باید منتظر رفتنت باشی.

پروین درباره اینکه آیا به بهشت زهرا(س)می رود یا نه اظهار داشت:من هر هفته سه شنبه یا چهارشنبه بهشت زهرام. همیشه به قطعه نام اوران می روم و به هم رفتنگان سر می زنم. آخرین کسی هم که رفته ناصرحجازی است. البته اول از همه سر خاک مادرم می روم.سرحال می شوم. سبک می شوم و واقعا حس خوبی دارم.