افت مشخص پرسپولیس؛ مقطعی یا ادامه دار؟

پرسپولیس بازی برده را در دقیقه 89 با تساوی عوض کرد و دو امتیاز حساس را در همین گام نخست نیم فصل دوم از دست داد.

در نگاه اول وقتی می بینی بازی برده را در دقیقه آخر با تساوی عوض کرده ای می توانی بدشانسی را دلیل اصلی این نتیجه و از دست رفتن پیروزی بنامی اما واقعیت چیز دیگری است. پرسپولیس در اهواز افتضاح نبود اما خوب هم نبود. بازی متوسط این تیم در نیمه نخست با گل برتری از روی یک ضربه ایستگاهی همراه شد و البته بازی کنترلی این تیم تا دقیقه آخر مثبت و موثر بود اما برای بردن در این مسابقات مقابل حریفان دشوار تر به توان و نیروی بیشتری نیاز است.

شاید پرسپولیس در نیم فصل اول در برخی مسابقات چهره فوق العاده ای ارائه نمی کرد اما برنده می شد ولی مشخص بود در هر مسابقه ای و مقابل هر حریفی این اتفاق تکرار نخواهد شد بخصوص که در نیم فصل دوم گل ها سخت تر زده می شود و امتیازها دشوار تر جمع می شود.

البته که شروع نیم فصل دوم بدون استراحت و انجام سه مسابقه در تعطیلات بین دو نیم فصل در کاستن از شادابی پرسپولیس تاثیر داشت اما همه دوستداران این تیم امیدوارند این افت مقطعی باشد. با توجه به اختلاف امتیازی که پرسپولیس ایجاد کرده فعلا این تساوی نمی تواند تلخ باشد و حسرتی به وجود بیاورد اما اگر این شرایط تداوم پیدا کند کم کم رقبا از راه می رسند و فشار روانی نزدیک شدن آنها و بخصوص رقیب دیرینه می تواند شرایط را برای برانکو و شاگردانش سخت کند.