انتظار فردا؛ بدون طارمی، بدون سومدیریت

1. دو حالت که بیشتر ندارد. یا طارمی از سر سادگی و ندید بدیدی و تازه به دوران رسیدگی این سیرک را راه انداخته و یا از سر شارلاتانی و حقه بازی و دریده گی. اما نتیجه اش هر چه بوده خیریت داشته برای این محبوب مطبوعات ورزشی که با هر لغزشش ماله به دست گرفتند و شاهکارهایش را قاب کردند و شکلی دیگر به خورد مخاطبشان دادند؛ خیریتش 2میلیارد و 500 میلیون تومان پول ناقابل بوده که از سر بی عرضگی مدیریت رفته در جیب مهدی طارمی و نکبتش مانده برای باشگاه پرسپولیس و طرفدارانش. بازیکن نازپرورده مطبوعات دست به بند شورت ورزشی می خندد و در کمال خونسردی شاهکارش را خیریت تلقی می کند و آتش می زند به دل هواداری که سال ها است تپش قلبش را به پرسپولیس گره زده است. بازیکنی که پول گرفته برای فسخ قرارداد، اما ترجیح داده بگذارد توی جیبش تا اینکه طلب باشگاه ترک را بدهد و خودش و پرسپولیس را در آستانه مهمترین بازی فصل خلاص کند. می گویند مهدی طارمی با این پول مفت پورشه خریده. اصلن پورشه نخریده و زده به زخم جایی. اما چرا زخم اصلی را درمان نکرده است؟ اینهمه بی خیالی و یا شاید این همه قساوت و بی رحمی و شارلاتانی از کجا می آید.

2. مهدی طارمی نام کاظم سید علیخانی را شنیده؟ مرد شریفی که این آخری ها چشمهایش هم یاری اش نکرد و از پشت فرمان تاکسی به خانه و بیمارستان رفت و دست آخر زیر خروار خروار خاک قبرستان خوابید. سید علیخانی تا ابد طلبکار پرسپولیس است. طارمی، همایون بهزادی را شاید بشناسد. همان که روز ختمش با دوستانش پیچاند و در مراسمش حاضر نشد. این پرسپولیس با دق مرگی همایون خان پرسپولیس شد. حمید جاسمیان را هم به گمانم نشناسد. سیم خارداری که در قلب دفاع باشگاه محبوب من سالاری کرده است. همین چند وقت پیش پیشکسوتان باشگاه برایش جشن تولد گرفته اند و پیرمرد از خجالت و عشق آب شده و رفته زیر زمین. می گویند در مسافرخانه های میدان راه آهن جایی برای خودش دست و پا کرده است... مهدی طارمی پورشه سوار شود، اشکالی ندارد، نوش جانش. اما به صورت من هوادار نخندد و دیگ در هم جوش حماقت - شارلاتانی اش را به اسم خیریت قالب نکند. طارمی برای گرفتن حق حسابش اعتصاب راه نیاندازد.

3. سوء مدیریت، ندانم کاری، تقلب و جعل، کثافت کاری و خیلی گاف های دیگر در کنار دوگانه حماقت - شارلاتانی کسی مثل مهدی طارمی و خیلی اتفاقات دیگر در این سی و اندی سال همه کار کرده اند ما را از پرسپولیس ناامید کنند. اما موفق نشده اند. ما پای کار ایستاده ایم. ما منتظر یک روز خوب می مانیم. روزی که پرسپولیس دست اهلش باشد. دست نااهلان کوتاه شده باشد، مطبوعات نان خور ستاره های حلبی نباشند، فوتبالیست از ستارگی تنها پورشه سواری و عینک فیک زدنش را بلد نشده باشد. ما منتظر یک روز خوب می مانیم. ما پرسپولیسی هستیم.

نویسنده: سحر طلویی